Take The Lead

Ο Pierre Dulaine (Antonio Banderas) είναι χορευτής και ιδιοκτήτης μιας σχολής χορού πίστας στη Νέα Υόρκη. Όταν τυχαία θα γίνει μάρτυρας ενός περιστατικού βανδαλισμού από κάποιους μαθητές, θ' αποφασίσει να προσφερθεί σαν εθελοντής δάσκαλος χορού σ' ένα λύκειο, με σκοπό να βοηθήσει και αυτός με τον τρόπο του. Η δύσπιστη διευθύντρια του σχολείου του αναθέτει μια ομάδα τιμωρημένων μαθητών που είναι υποχρεωμένοι να περνούν κάποιες ώρες επιπλέον στο σχολείο επειδή έχουν παρουσιάσει προβλήματα στη συμπεριφορά τους. Ο Dulaine αντιμετωπίζεται αρχικά με χλευασμό από τους θερμόαιμους μαθητές, οι οποίοι νομίζουν ότι ο χορός πίστας είναι κάτι που δεν τους αφορά. Με αρκετή υπομονή όμως, ο Dulaine θα καταφέρει να τους κινήσει το ενδιαφέρον για το χορό και να τους προετοιμάσει για να πάρουν μέρος σ' ένα διαγωνισμό...

Η μέχρι πρότινος σκηνοθέτις μουσικών βίντεο Liz Friedlander προσλήφθηκε για να διεκπεραιώσει τις όποιες σκηνοθετικές ανάγκες αυτού του σύγχρονου χορευτικού παραμυθιού. Το «Take the Lead», αν και βασίζεται στην πραγματική ιστορία του χορευτή και δασκάλου Pierre Dulaine, δεν ξεφεύγει ούτε για μια στιγμή από τα όρια ενός μοντέρνου μελό παραμυθιού, όπου οι ασυμφωνίες χαρακτήρων και από τις δυο πλευρές έρχονται σιγά σιγά να συναντηθούν στη μέση με σκοπό το κοινό καλό και άλλα παρόμοια ψευτο-ιδανικά διδάγματα τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα αίσιο τέλος με την απαιτούμενη ηθική δικαίωση. Τίποτα δεν πείθει σ' αυτήν την γυαλιστερά κενή ιστορία: από την ξαφνική ανάγκη του Dulaine να βοηθήσει με τόσο πάθος, μέχρι την τελική επιτυχία σε όλους τους τομείς, τόσο στο χορό όσο και στις προσωπικές ιστορίες των μαθητών. Με μια εντελώς επιφανειακή προσέγγιση το «Take the Lead» προσπαθεί να πείσει ότι ο χορός μπορεί να αποτελέσει την υγιή διέξοδο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι που προέρχονται από μειονότητες και από κακόφημες γειτονιές. Είναι ολοφάνερο ότι η Friedlander θα ήθελε να έχει γυρίσει τη νέα εκδοχή του «To Sir, With Love» με γερές δόσεις χορού, αλλά δεν της προέκυψε. Το δίωρο βίντεο κλιπ που γύρισε δεν αφήνει χώρο για να αναπνεύσει κανένας από τους χαρακτήρες ούτε δίνει την ευκαιρία σε κάποια από τα προβλήματα να οδηγηθούν κάπου. Το χειρότερο είναι ότι ούτε καν οι σκηνές με τα χορευτικά δεν είναι απολαυστικές, αφού παρουσιάζονται τόσο στυλιζαρισμένα που δεν εκλύουν κανένα πάθος, γεγονός που αποτελεί την ταφόπλακα αυτής της προσπάθειας.

Όσο για τις ερμηνείες, τα πράγματα δεν καλυτερεύουν. Ο Banderas επιστρατεύει όλο του το υποκριτικό ταλέντο για να καταφέρει άλλη μια ερμηνεία-φούσκα, και κουράζει από πολύ νωρίς με το πάθος του για τα χορευτικά μαθήματα ζωής, την ξεδιάντροπη πολιτική του ορθότητα και τις εξωτικές πινελιές στην άρθρωση του λόγου του, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ούτε το φυσικό του ατού δεν τον σώζει: έχει υπάρξει πιο γοητευτικός σε παλαιότερες ταινίες του. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες περιστρέφονται απλώς γύρω από τον Antonio χωρίς κανείς να ξεχωρίζει. Γενικά, το «Take The Lead», πνίγεται μέσα στην πολιτική ορθότητα και στις στυλιστικές μανιέρες του με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να πει αυτά που θέλει.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-06-2006  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site