The Squid And The Whale

Στο Μπούκλιν του 1986, ένα ζευγάρι συγγραφέων, ο Bernard Berkman και η σύζυγός του Joan, αποφασίζουν να χωρίσουν. Ο πρώτος σταθερά άσημος και η δεύτερη σταθερά ανερχόμενη, αναλαμβάνουν από κοινού την κηδεμονία των δύο γιων τους, δεκαέξι και δώδεκα ετών αντίστοιχα. Ο Bernard μετακομίζει σε ένα μίζερο διαμέρισμα, η Joan παραμένει στο άνετο, μεσοαστικό σπίτι τους. Εκείνος μπλέκει με μία πονηρή φοιτήτριά του, εκείνη αλλάζει τους εραστές με ρυθμούς πρωτοφανείς. Κυνικοί παρατηρητές ενός γάμου σε διάλυση, τα παιδιά τους. Ο μικρότερος εκτονώνει την έντασή του με το να αυτοϊκανοποίεται σε δημόσιους χώρους και να αφήνει τα ίχνη του σε ευφάνταστα σημεία Ο δεύτερος καταλογίζει στη μητέρα του την κατάστασή τους και φλερτάρει με σχόλια για βιβλία του Κάφκα που δεν διάβασε ποτέ. Μία τυπική ιστορία χωρισμένων γονιών και παιδιών σε μετατραυματικό στρες; Ναι και"όχι!

Κι αν δεν μείνετε μετά το φινάλε, ώστε να συναντήσετε τον Wes Anderson στους τίτλους τέλους, σε ρόλο παραγωγού αυτή τη φορά, δεν μπορεί να μην αισθανθείτε την παρουσία του να πλανάται καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του εμπνευσμένου, αντισυμβατικού και ελαφρά (πλην σκόπιμα) κιτς δράματος. Μπορεί το σενάριο και τη σκηνοθεσία να υπογράφει ο Noah Baumbach, στηριζόμενος μάλιστα σε αληθινά περιστατικά από την παιδική ηλικία του ίδιου και του αδερφού του, φαίνεται ωστόσο πως ο κύριος Anderson έκανε κάτι περισσότερο από το να φροντίσει για την παραγωγή του φιλμ. Ακόμα κι αν η αρχική επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Bill Murray, αποσύρθηκε για να γυρίσει το «Broken Flowers», η ιδιόρρυθμη γραφή του Anderson είναι κυρίαρχη.

Μία φαινομενικά συμβατική, δραματική ιστορία για τα ταραγμένα παιδικά χρόνια δύο αγοριών μετατρέπεται αθόρυβα και μεθοδικά σε κάτι εντελώς αναπάντεχο. Χωρίς υπερβολές και εξάρσεις, αλλά με επίμονα ενοχλητικό τρόπο, ο Baumbach (μόνος ή με βοήθεια) καταφέρνει να διαταράξει την αναμενόμενη ροή της αφήγησης και να αφυπνίσει στιγμιαία τον θεατή, ακριβώς πριν του χαρίσει ορισμένες ακόμη σεκάνς φαινομενικής κανονικότητας. Συγκινητικά στιγμιότυπα διακόπτονται από τις βωμολοχίες του μικρού γιου, αναμενόμενες σκηνές πατέρα-γιου δηλητηριάζονται από ανόητες παρατηρήσεις του πρώτου, επεισόδια μητρικής στοργής διακόπτονται άτσαλα από εραστές που εμφανίζονται πίσω από τις γωνίες. Τα παιδιά μιλούν σαν ενήλικες και οι γονείς συμπεριφέρονται σαν ανώριμα, ιδιοτελή πλάσματα.

Και είναι εκεί ακριβώς που ο Baumbach συναντά το «The Royal Tenenbaums» και «The Life Aquatic With Steve Zissou» του Anderson. Στον τρόπο με τον οποίο ανατρέπει την κανονικότητα μίας αφήγησης genre, πώς την ναρκοθετεί με στιγμιαίες παραφωνίες, δίχως να οδηγείται σε ακρότητες ή σουρεαλιστικές λύσεις, αφήνοντας ισχυρό ωστόσο το αίσθημα πως κάτι δεν πηγαίνει καλά, πως κάτι αποκλίνει από το αναμενόμενο. Το αποτέλεσμα λειτουργεί υπέρ του δράματος, κι αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του «The Squid and the Whale». Ο Baumbach δεν γελοιοποιεί τους χαρακτήρες του. Τους απεγκλωβίζει από τη σύμβαση του σεναρίου, δείχνει μερικές απρόσμενες πτυχές τους και τους χαράσσει βαθύτερα στην μνήμη του θεατή. Μέσα από την αντισυμβατικότητά τους σε ένα απόλυτα συμβατικό φιλμικό σύμπαν, οι ήρωές του γίνονται αληθινοί. Όσο για τη φάλαινα και το καλαμάρι, γι' αυτό θα πρέπει να περιμένετε ως το τέλος!

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 13-04-2006  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site