The Matador

Ο Julian είναι πολύ καλός στη δουλειά του, εξΑ αιτίας της οποίας δεν έχει μέρος που μπορεί να αποκαλεί σπίτι, ταξιδεύει συνεχώς σε κάθε πιθανό προορισμό παγκοσμίως, δεν έχει φίλους και συγγενείς, ενώ τελευταία έχουν αρχίσει να του παρουσιάζονται προβλήματα στη όραση και την αυτοσυγκέντρωσή του. Ο Julian είναι επαγγελματίας δολοφόνος, πληρωμένος εκτελεστής ή όπως ο ίδιος προτιμά: διεκπεραιωτής. Ο Danny βλέπει τη μια ατυχία να τον χτυπά μετά την άλλη καθώς απολύεται λόγω περικοπών στη εταιρία του, έχασε το γιο του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα ενώ χριστουγεννιάτικα ένα δέντρο προσγειώνεται στην κουζίνα του! Ένα ταξίδι στο Mexico για να κλείσει μια επιχειρηματική συμφωνία είναι πλέον μια από τις τελευταίες του ευκαιρίες να σωθεί από την ολοκληρωτική αποτυχία και ίσως να σώσει το γάμο του. Στο bar του ξενοδοχείου, λιώμα από τις μαργαρίτες, οι δύο άντρες ξεκινούν μια τυπική συζήτηση δύο συμπατριωτών σε ένα bar ξενοδοχείου στο εξωτερικό. Ο Julian όμως έχει την ανάγκη να μιλήσει και να κάνει έναν φίλο και αποφασίζει να αποκαλύψει τη ταυτότητά του στον Danny καθώς και να τον πάει σε μια ταυρομαχία. Καταφέρνει όμως να τον τρομοκρατήσει όταν του ζητά να τον βοηθήσει στην εκτέλεση ενός σχεδίου του. Αυτό που δεν γνωρίζει ο Danny είναι πως αρκετούς μήνες μετά, ο ξαφνικός νυχτερινός επισκέπτης θα είναι ο Julian, κυνηγημένος πια λόγω της ανικανότητάς του από τους εργοδότες του για να του ζητήσει ακόμα μια χάρη.

Το «The Matador» είναι ένας συνδυασμός περιπέτειας και κωμωδίας χωρίς να είναι ευδιάκριτο τι από τα δύο είναι πρωτίστως. Ταινία και πρωταγωνιστής (Pierce Brosnan) επιχειρούν να τσαλακώσουν το στυλ του ατσαλάκωτου και τέλειου στα πάντα πρωταγωνιστή ταινιών με κατασκόπους, εκτελεστές, πράκτορες (βλέπε James Bond!). Το σενάριο όμως δεν επαρκεί καθώς υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέται κανείς γιατί δεν γίνεται κάτι πιο ενδιαφέρον. Η σκηνοθεσία του Richard Shepard χωρίς εκπλήξεις όπως και η φωτογραφία, ενώ το μοντάζ προσθέτει κάτι στο ρυθμό της ταινίας και η μουσική επένδυση είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Ερμηνευτικά ο Brosnan είναι όντως καλός σε ένα ρόλο που κινείται στα όρια της αντιπάθειας από το κοινό, ο Greg Kinnear απλά OK έχοντας κάνει καλύτερες επιλογές στην καριέρα του, και τέλος η Hope Davis περνά αδιάφορη σε ένα ρόλο που αποδεικνύεται μικρός στην ταινία αλλά και για τις δυνατότητές της. Σε τελική ανάλυση το «The Matador» μπορεί να παρακολουθείται εύκολα και πιθανότατα ευχάριστα αλλά δεν διαθέτει το fun κλίμα μιας κωμικής φάρσας ούτε τα απαραίτητα στοιχεία μιας action περιπέτειας.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 16-02-2006  |  Διανομή: Playtime  |  Επίσημο Site