Memoirs Of A Geisha

Η ιστορία της γιαπωνέζας Sayuri ξεκινά το 1929 όταν βίαια αποχωρίζεται την οικογένειά της και το ψαροχώρι στο οποίο μεγάλωσε και πουλιέται σε ένα σπίτι για γκέισες. Εκεί αναγκάζεται να μυηθεί στην τέχνη της γκέισας, μιας δηλαδή καλλιτέχνιδας που κερδίζει τα προς το ζην ΑψυχαγωγώνταςΑ πλούσιους και κοινωνικά καταξιωμένους άντρες. Παρά τις αντιξοότητες και την εχθρότητα της γκέισας Hatsumomo (Gong Li) η Sayouri (Zhang Ziyi) με τη βοήθεια της Mameha (Michelle Yeoh) μεταμορφώνεται από απλό κορίτσι στην διασημότερη γκέισα της Ιαπωνίας. Είναι πλέον ικανή να σαγηνεύσει όποιον άντρα επιθυμεί" εκτός από αυτόν που πραγματικά αγαπά. Γιατί μια γκέισα δεν πρέπει ποτέ να ερωτευτεί.

Η μεταφορά του διεθνούς best seller του Arthur Golden ΑΑναμνήσεις μιας ΓκέισαςΑ στην μεγάλη οθόνη είναι ένα project που σχεδιαζόταν τα για περισσότερο από 8 χρόνια. Από την καρέκλα του υποψήφιου σκηνοθέτη πέρασαν ονόματα όπως αυτά του Steven Spielberg (που τελικά εκτελεί χρέη παραγωγού), Sam Mendes (American Beauty) και Stephen Daldry (The Hours). Ήταν όμως ο Rob Marshall αυτός που μετά τον θρίαμβο του «Chicago» πήρε το πράσινο φως να αρχίσει την παραγωγή διαλέγοντας για τους ρόλους των γιαπωνέζων ηρωίδων τις κινέζες Zhang Ziyi, Gong Li και τη Μαλαισιανή Michelle Yeoh. Οι τρεις ασιάτισσες star αντιμετώπισαν πολλές αρνητικές κριτικές πριν καλά-καλά αρχίσουν τα γυρίσματα. Οι μεν γιαπωνέζοι δυσανασχέτησαν επειδή τους ρόλους συμπατριωτών τους θα αναλάμβαναν ΑαντίπαλοιΑ κινέζοι ηθοποιοί, οι δε κινέζοι γιατί οι εθνικές τους σταρ δέχθηκαν να υποδυθούν τους εχθρούς γιαπωνέζους. Το κερασάκι στην τούρτα έβαλαν κάποιοι άλλοι που ξένισαν που οι διάλογοι θα ήταν στα αγγλικά (λες και το βιβλίο ήταν γραμμένο στα γιαπωνέζικα). Προσωπικά τίποτα από όλα αυτά δε με ενόχλησε, αφού οι ερμηνείες στην πλειοψηφία τους ήταν αρκετά καλές.

Η Zhang Ziyi («Crouching Tiger Hidden Dragon», «2046», «House of the Flying Daggers») κάνει το πρωταγωνιστικό ντεμπούτο της στο Hollywood, και δημιουργεί ένα συναρπαστικό γυναικείο πορτραίτο για την ηρωίδα της. Εξίσου καλή είναι η Michelle Yeoh, αν και η τέλεια αμερικάνικη προφορά της και το εξευρωπαϊσμένο παρουσιαστικό της πολλές φορές ξενίζει. Την παράσταση όμως κλέβει, και μάλιστα με διαφορά η Gong Li («Raise the Red Laterns», «Farewell My Concubine»), που μαγνητίζει την οθόνη με την παρουσία της. Καταφέρνει να δώσει μια πολυδιάστατη και σπαρακτική ερμηνεία δημιουργώντας την μεγαλύτερη κινηματογραφική σκύλα των τελευταίων ετών. Η Hatsumomo της, κάνει ακόμα και την Joan Collins της τηλεοπτικής Δυναστείας να ωχριά μπροστά της.

Η παραπάνω σύγκριση με τηλεοπτική σαπουνόπερα δεν είναι τυχαία. Και αυτό γιατί οι διάλογοι στην ταινία πολλές φορές φλερτάρουν με την τηλεοπτική αισθητική και το κιτς (ΑΤα χέρια σου βρωμάνε ψαρίλα. Τσακίσου φύγε από εδώΑ). Και ολόκληρη όμως η δομή του σεναρίου παρουσιάζει προβλήματα. Το ρομάντζο μπαίνει στην ιστορία πολύ αργά και σε σημείο που η οδύσσεια της ηρωίδας να καταλήγει από ταξίδι αυτογνωσίας σε κυνήγι ενός άντρα. Το γεγονός μάλιστα ότι το ρομάντζο αρχίζει όταν η ηρωίδα είναι περίπου 10 χρονών και ο ΑαγαπημένοςΑ της (Ken Watanabe - «The Last Samurai») τουλάχιστον 40, δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Το σημαντικότερο όμως ΑπταίσμαΑ του Rob Marshall είναι ότι μετά από 2,5 ώρες δεν έχει αποσαφηνίσει απόλυτα την πραγματική ουσία της τέχνης της γκέισας. Γιατί ενώ οι ηρωίδες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι η γκέισα είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια κοινή πόρνη, ο θεατής απορεί όταν τελικά τις βλέπει να δίνουν την παρθενιά τους στον υψηλότερο πλειοδότη.

Κάτι όμως που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, είναι ότι το «Memoirs of a Geisha» είναι μια εικαστικά άψογη ταινία με εξαιρετική δουλειά σε όλους τους τεχνικούς τομείς. Τα κοστούμια και τα σκηνικά αναπαριστούν πιστά την ατμόσφαιρα του χωροχρόνου, ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην εντυπωσιακή φωτογραφία. Ο διευθυντής φωτογραφίας Dion Beebe κάνει εξαιρετική χρήση των υποβλητικών γιαπωνέζικων τοπίων αλλά καταφέρνει να εντυπωσιάσει ακόμη περισσότερο με τους ατμοσφαιρικούς εσωτερικούς φωτισμούς. Ο βετεράνος John Williams με την συνδρομή δύο διασήμων σολίστ (Isaak Perlman στο βιολί και Υο Υο Ma στο βιολοντσέλο) συνέθεσε ένα μουσικό θέμα που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της ταινίας και συνδυάζει τα κυρίαρχα παραδοσιακά ιαπωνικά θέματα με δυτικά ακούσματα. Η γκέισα λοιπόν αυτή μπορεί να μην είναι βέρα γιαπωνέζα δεν παύει όμως στιγμή να μας γοητεύει παρΑ όλες τις αδυναμίες της.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 12-01-2006  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site