Rakushka

Ο Βασίλης, ένας μοναχικός, ώριμος άνδρας, προσπαθεί να κρατήσει κρυφό το σκοτεινό παρελθόν του, επιλέγοντας την μονότονη ζωή του ενεχυροδανειστή. Η Ζώγια, μία δεκαοχτάχρονη πρόσφυγας από την Τασκένδη, έρχεται στο ενεχυροδανειστήριο του Βασίλη και ανταλλάσσει ορισμένα προσωπικά αντικείμενα, ασήμαντης χρηματικής αξίας. Ο άνδρας γοητεύεται από το νεαρό κορίτσι και αρχίζει να το πολιορκεί. Παρά το προφανές χάσμα ανάμεσά τους -ηλικιακό, πολιτισμικό, κοινωνικό- οι δύο ήρωες ξεκινούν την ερωτική τους ιστορία. Όμως, ο έρωτάς τους μετατρέπεται σε σιωπηρό πόλεμο. Από γοητευτικός ξένος και επίμονος πολιορκητής, ο Βασίλης γίνεται σύζυγος-πατέρας για την Ζώγια και σύντομα, προστάτης και δεσμοφύλακας. Το πάθος του μοιάζει όλο και πιο σκοτεινό και δίνει τη θέση του στην ανεξέλεγκτη ζήλια και την κτητικότητα. Αναπάντεχα, η Ζώγια βρίσκεται παγιδευμένη στην συζυγική απομόνωση που ο Βασίλης έχει ετοιμάσει για εκείνη. Το φινάλε αυτού του ανορθόδοξου παιχνιδιού πάθους και ισχύος δεν μπορεί παρά να είναι σαρωτικό. Ύστατη απόπειρα φυγής, η απόφαση της Ζώγιας θα ακροβατήσει ανάμεσα στην απελπισία και την δίψα για ελευθερία.

Μία ελεύθερη, κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού έργου του Φ. Ντοστογιέφσκι, "Η Πιστή", το "Rakushka" της Φωτεινής Σισκοπούλου μεταφέρει την δράση στην σημερινή Αθήνα των μεταναστών και ξεδιπλώνει μία υπόγεια, σκοτεινή, ερωτική ιστορία. Με την ελευθερία της video αισθητικής και την αποκλειστική επιλογή φυσικών χώρων, σε ταράτσες, δρόμους και υποφωτισμένα μαγαζιά στην σκιά της Ακρόπολης, το "Rakushka" επιδιώκει να μετριάσει το θάμπος κάποιας φιλόδοξης κινηματογραφικής βιρτουοζιτέ και να αναδείξει την ομορφιά του μέσου μέσα από παραστάσεις και ρυθμούς που θα μπορούσαν εύκολα να βρίσκονται καταχωνιασμένες στις καθημερινές αναμνήσεις ενός παρατηρητικού θεατή. Κάπως έτσι, η εικαστική ομορφιά και η αρμονία της κάμερας φανερώνονται σαν μυστικοί θησαυροί, μία ανακάλυψη του "αδιάκριτου" θεατή και όχι σαν μεθοδευμένες απόπειρες εντυπωσιασμού.

Σε αυτή την σκονισμένη, άχρωμη μητρόπολη, το κέντρο λαών και το σημείο συνάντησης ετερόκλητων εραστών, η ντοστογιεφσκική υπογραφή ξεθωριάζει και παραδίδεται στο σύμπαν των κινηματογραφικών αναφορών. Το έργο της Σισκοπούλου, ηθελημένα ή όχι, αντηχεί σημαντικές φωνές από το ένδοξο παρελθόν της έβδομης τέχνης. Θεματικά, πρώτα από όλα. Η άγρια μάχη των δύο εραστών, για υποταγή από την μεριά του Βασίλη και για ελευθερία από την μεριά της Ζώγια, εξελίσσεται σε ένα παιχνίδι εξευτελισμού, μία βεντέτα αντιποίνων που μοιράζεται κάτι από την δυναμική του "Σκοτεινού Αντικειμένου του Πόθου", του Bunuel. Εξίσου σκοτεινή ως αντικείμενο του πόθου, η Ζώγια παραδίνεται σε έναν άντρα κατά πολύ μεγαλύτερο και κοινωνικά εξασφαλισμένο, για να συγκρουστεί στη συνέχεια με την άλλη πλευρά του εαυτού της, εκείνη που διψά για περιπλάνηση και λάθη. Το σύμπαν, βέβαια, στο οποίο αυτές οι συγκρούσεις εκδηλώνονται -όλες τους αθόρυβες, αλλά διαβρωτικές και με προδιαγεγραμμένη την τραγική κορύφωση- "γέρνουν" επίμονα προς μία προοπτική μπεργκμανική: κλειστοί χώροι, μονόπρακτα για δύο και αναμετρήσεις παρόντος και παρελθόντος σε ανελέητες -πλην αθόρυβες- συγκρούσεις. Είναι αυτό το απροσδόκητο μείγμα εσωτερικότητας, άδηλης διαστροφής και urban τραγωδίας που κάνει την φωνή του "Rakushka" να ακούγεται πολύ περισσότερο από εκείνες των συνηθισμένων ελληνικών παραγωγών.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-11-2005  |  Διανομή: Filmcenter  |  Επίσημο Site