Eros

Στις ακτές της Τοσκάνης, ένα νεαρό ζευγάρι μπλέκεται σε ένα απροσδόκητο menage-a-trois. Στη Νέα Υόρκη του Α40, ένας επιτυχημένος διαφημιστής αφηγείται στον ψυχαναλυτή του το επαναλαμβανόμενο, ερωτικό του όνειρο. Στην Κίνα του Α60, μία επαγγελματίας συνοδός και ένας νεαρός ράφτης παγιδεύονται στον ανολοκλήρωτο πόθο τους. Τρεις μικρές ερωτικές ιστορίες. Τρεις διαφορετικές ματιές στην έλξη, την επιθυμία, το πάθος. Και, βέβαια, τρεις σημαντικοί σκηνοθέτες σε αναζήτηση των προσωπικών τους εμμονών, γύρω από το αρχέγονο και πιο αυτοκαταστροφικό συναίσθημα του ανθρώπου. Ο βετεράνος του ιταλικού σινεμά, Michelangelo Antonioni, ο ανεξάρτητος του αμερικανικού κινηματογράφου, Steven Soderbergh, και το enfant terrible της κινεζικής σκηνής, Wong Kar Wai, συμπληρώνουν το τρίπτυχο του «Eros», σε μία πολυαναμενόμενη και -αν μη τι άλλο- σπάνια συνεργασία.

Δεμένα μεθυστικά με την φωνή του Caetano Veloso και ένα ονειρικό animation, τα τρία σκέλη του «Eros» τοποθετούνται διαδοχικά σε ένα φαινομενικά ασυνήθιστο σύνολο. Στο ΑIl filo pericoloso delle coseΑ (την "Επικίνδυνη πτυχή των πραγμάτων"), ο Michelangelo Antonioni ακολουθεί βήμα προς βήμα τους θεματικούς και στιλιστικούς κανόνες που είχε ήδη ορίσει μισό αιώνα πριν. Αδιαπραγμάτευτο ντουμπλάζ, μακριές λήψεις και ήρωες που περιπλανώνται σε ένα αλληγορικά έρημο, ιταλικό τοπίο. Η ερωτική αναζήτηση, σταθερό μοτίβο του σπουδαίου Ιταλού από την εποχή της τριλογίας του, ΑLΑ AvventuraΑ- ΑLa NotteΑ- ΑLΑEclisseΑ, αποτυπώνεται στην κυριολεκτική περιπλάνηση των χαρακτήρων και η ανακάλυψη της αλήθειας ορίζει το τέλος μίας διαδικασίας βαθιάς ενδοσκόπησης. Στο ΑEquilibriumΑ, από την άλλη, ο Soderbergh καταφέρνει μία πλήρη μεταστροφή ύφους και διάθεσης. Κλειστοί χώροι, γρήγορο μοντάζ, φωτογραφία σε άσπρο και μαύρο και μία σπειροειδής, αφηγηματική πορεία δίχως τέλος. Και βέβαια, κοφτεροί διάλογοι, απίθανοι συνειρμοί και ένας χαρακτήρας που αντανακλά ολόκληρο το κινηματογραφικό milieu της Νέας Υόρκης των forties. Στο φινάλε, το ΑThe HandΑ του Kar Wai στέκεται ως μία τρίτη, απόλυτα διαφοροποιημένη σπουδή της ερωτικής τραγωδίας. Ο σκηνοθέτης αναπαράγει την μαγική συνταγή του «In the Mood for Love» και του «2046». Υπνωτιστική φωτογραφία, εραστές που επιπλέουν νωχελικά στην θάλασσα του πάθους τους, χορογραφική σκηνοθεσία και ο έρωτας ως πράξη απόλυτα υπαρξιακή. Κινηματογραφικό καρτ-ποστάλ και συνέπεια δυσεύρετη που μπορεί να αποθεωθεί ή να απορριφθεί ως ενοχλητική μανιέρα.

Η επιτυχία (ή αποτυχία) των τριών αυτών ιστοριών να υποστηρίξουν έναν σκηνοθετικό διάλογο με κοινή θεματική, καταλήγει να έχει δευτερεύουσα σημασία. Κι αυτό, γιατί είναι από την αρχή αυτονόητο, πως κάθε κομμάτι του τριπτύχου θα αντηχεί μία κυρίαρχη σκηνοθετική φωνή και δεν θα υποχωρεί χάριν δημιουργικής συνύπαρξης. Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα κοινό ανάμεσα στις τρεις αυτές προσθήκες. Ο κυνισμός του Antonioni, το χιούμορ του Soderbergh και το ποιητικό χάζι του Kar Wai ωθούν τα τρία αυτά φιλμάκια να διεκδικούν την αυτονομία τους στα μάτια των θεατών. Κι είναι τόσο εξόφθαλμη η διαφορετικότητα κάθε προσέγγισης, ώστε το γεγονός του τριπτύχου μοιάζει περισσότερο με αφορμή, παρά με σκοπό. Πέρα, όμως, από την έλλειψη συνοχής και το ασύνδετο αποτέλεσμα, το «Eros» αποτελεί όντως μία σπουδαία αφορμή για να σταθούν μαζί τρία μικρού μήκους κινηματογραφικά όνειρα. Και να γεφυρωθεί το όραμα ενός θρυλικού σκηνοθέτη, ενός επίμονου outsider του σινεμά των ΗΠΑ και μίας αγαπημένης φωνής από την Ασία.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-11-2005  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site