36 Quais Des Orfevres

Στο νούμερο 36 της Quais des Orfevres, έδρα της παρισινής αστυνομικής διεύθυνσης, η γραμμή ανάμεσα στον ευσυνείδητο αστυνομικό και στον σφετεριστή της αστυνομικής εξουσίας είναι πολύ λεπτή. Το ίδιο εύθραυστη είναι και η σχέση μεταξύ των αρχηγών της «Μονάδας Παρέμβασης» και της «Μονάδας Αντιμετώπισης Ληστειών», οι οποίοι στην κρισιμότερη στιγμή της καριέρας τους διεκδικούν με τις ίδιες αξιώσεις την ανώτατη θέση στην ιεραρχία της γαλλικής αστυνομίας. Το κλειδί για την εξασφάλισή της, αποτελεί η διαλεύκανση μιας σειράς αιματηρών ληστειών που έχουν αναστατώσει τη γαλλική πρωτεύουσα.

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία το 36 Quais Des Orfevres περιγράφει την αναμέτρηση δύο υψηλόβαθμων αστυνομικών, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Ο Leo (Daniel Auteuil) είναι πλήρως ταγμένος στην δουλειά του και έχει ως μοναδικό σκοπό την επικράτηση της δικαιοσύνης, αδιαφορώντας για τις μεθόδους ή το προσωπικό κόστος που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Δεν διστάζει να παραβιάσει τους νόμους προκειμένου να διαλευκάνει ένα έγκλημα, φλερτάροντας επικίνδυνα με τη σκοτεινή πλευρά του επαγγέλματός του. Στην αντίπερα όχθη ο Dennis (Gerard Depardieu) είναι ένας φιλόδοξος και αδίστακτος καριερίστας που συνειδητοποιεί απογοητευμένος ότι δεν θα γίνει ποτέ το πρότυπο αστυνομικού που είχε ονειρευτεί. Επιθυμεί αποκλειστικά την εξουσία και ξέρει καλά ότι ο πιο σίγουρος τρόπος για να την αποκτήσει είναι πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων. Δεν είναι όμως μόνοι οι μέθοδοι και οι φιλοδοξίες που τους χωρίζουν, αλλά και μια γυναίκα (Valeria Golino) που αποτελεί το βαθύτερο κίνητρο της κόντρας τους. Μιας κόντρας που τελικά αποδεικνύεται υπόθεση βαθιά προσωπική.

Ο σκηνοθέτης Olivier Marchal, πρώην αστυνομικός και ο ίδιος, επιχειρεί να αναβιώσει το γαλλικό αστυνομικό θρίλερ. Σύμφωνα μάλιστα με τον ίδιο, πρότυπο του αποτέλεσε το αμερικάνικο Heat (Ένταση) του Michael Mann, με πρωταγωνιστές τους Al Pacino και Robert De Niro. Στο 36 Quais Des Orfevres, o Olivier ευτύχησε να έχει στο κάστ τους δύο σημαντικότερους εν ζωή, γάλλους ηθοποιούς, τον Gerard Depardieu και τον Daniel Auteuil. Ο Depardieu δίνει μια ανατριχιαστική ερμηνεία, αντιπροσωπεύοντας το διεφθαρμένο σύστημα, ενώ ο Auteuil αξιοποιεί πλήρως τη διπλή υπόσταση του χαρακτήρα του. Στην αρχή μάλιστα παρουσιάζεται ως ο ΑκακόςΑ της ταινίας, σταδιακά όμως το κοινό ταυτίζεται μαζί του και τον υποστηρίζει. Παρόλη την καλή χημεία των πρωταγωνιστών και τις αξιόλογες ερμηνείες στους δεύτερους ρόλους, η ταινία ΑχάνειΑ στο σημαντικότερο συστατικό στοιχείο της επιτυχίας μιας ταινίας: το σενάριο. Στην τελευταία πράξη ειδικά, η ταινία πάσχει σημαντικά, αφού η κλιμάκωση είναι αδύναμη και η κορύφωση υπερβολικά ΑεύκοληΑ για τον υποψιασμένο θεατή. Οι συμβατικότητες και οι τετριμμένες λύσεις είναι επίσης εμφανείς αλλά η στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία και η προσεγμένη δουλειά σε εικαστικό επίπεδο σώζουν πολλές φορές τα προσχήματα. Θα ήταν όμως η ταινία το ίδιο καλή αν δεν διέθετε τους εξαιρετικούς αυτούς πρωταγωνιστές και το μεγάλο για τα δεδομένα ευρωπαϊκής ταινίας προϋπολογισμό, ή θα μιλάγαμε απλώς για μια καλή b-movie? Μάλλον το δεύτερο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-05-2005  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site