Song For A Raggy Boy

Ανήσυχος καθηγητής, μετά την τραυματική συμμετοχή του στον Ισπανικό εμφύλιο, επιστρέφει στη γενέτειρα Ιρλανδία για να διδάξει σε καθολικό σχολείο-αναμορφωτήριο ανηλίκων αγοριών. Το ίδρυμα δεν είναι τόσο αγγελικό όσο φαίνεται, τα παιδιά είναι ατίθασα και η κακοποίηση από τους καλόγερους αποτελεί κοινή πρακτική. Κι όμως -δε θα το πιστέψετε- ο καθηγητής εξημερώνει τα ανήλικα θηρία, τα μυεί στο μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας και ταυτόχρονα καταφέρνει να καταπολεμήσει τη διαφθορά και την ασυδοσία των διεστραμμένων καλόγερων, με ορισμένες απώλειες βέβαια.

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Αν ενδόμυχα σκεφτήκατε "Magdalene Sisters", "Dead poetsΑ Society" ή "Sleepers" χτυπήσατε διάνα! Η ταινία αποτελεί σεναριακή μίξη των παραπάνω, παρά το πρόσχημα της αληθινής ιστορίας. Τι κι αν συνέβησαν έτσι τα πράγματα; Ο σκηνοθέτης είχε το χρέος να πρωτοτυπήσει με κάποιον τρόπο, ειδικά από τη στιγμή που είχε στα χέρια του ένα σενάριο τόσο τετριμμένο. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα θα ήταν προβλέψιμο και αδιάφορο- όπως και συνέβη.

Από το πρώτο πεντάλεπτο μαντεύεις την εξέλιξη της ταινίας και περιμένεις την έκπληξη-ανατροπή που δεν έρχεται ποτέ. Για τα ανεκδιήγητα flash-back, που αφορούν το χαμένο έρωτα του καθηγητή, με τα αμφιβόλου αισθητικής φίλτρα και τα άκυρα slow motion, τα σχόλια περιττεύουν. Το φιλμ διαθέτει δακρύβρεχτες σκηνές και κατά πάσα πιθανότητα θα αγγίξει τους ευσυγκίνητους αλλά πέραν τούτου ουδέν. Για να μην είμαστε άδικοι οφείλουμε να πούμε ότι οι ερμηνείες είναι πολύ δυνατές, με αυτές του Aidan Quinn και του Iain Glen στο ρόλο του σαδιστή διευθυντή να ξεχωρίζουν. Ωστόσο, μάλλον περιμέναμε περισσότερα από το ντεμπούτο του Aisling Welsh από τη στιγμή που πραγματεύεται ένα τόσο δυνατό θέμα όπως οι «παράπλευρες» αμαρτίες της καθολικής εκκλησίας. Για να εξηγούμαστε: η σκηνοθεσία δεν είναι ΑκακήΑ, αλλά άτολμη και αδιάφορη. Και δυστυχώς αυτό είναι το μεγαλύτερο «αμάρτημα» που μπορεί να διαπράξει ένας σκηνοθέτης.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 18-02-2005  |  Διανομή: PCV