A Very Long Engagement

Στα χαρακώματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου δεν είναι λίγοι εκείνοι οι στρατιώτες που αναζητούσαν απεγνωσμένα τρόπο να φύγουν από το μέτωπο. Ένας αυτό-τραυματισμός στο χέρι, συχνά αποτελούσε το διαβατήριο για την αναχώρηση από τη γραμμή του πυρός. Όμως ακολουθώντας μια αυστηρή πρακτική παραδειγματισμού το Γαλλικό στρατοδικείο καταδίκαζε σε θάνατο όσους προέβαιναν με τη θέλησή τους σε ακρωτηριασμό, δίνοντάς τους μετάθεση για στην ουδέτερη ζώνη. Εκεί οι στρατιώτες ρίχνονταν στο χώρο μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων στρατευμάτων και σύντομα γίνονταν στόχος για τους Γερμανούς. Συναντάμε πέντε τέτοιους «μελλοθάνατους» στην πορεία τους προς την ουδέτερη ζώνη. Ένας από αυτούς ο νεαρός Manech καταδικάζεται από το στρατοδικείο και η 19χρονη αρραβωνιαστικιά του Mathilde ενημερώνεται για το θάνατό του. Ωστόσο, η Mathilde αρνείται να παραδεχτεί αυτή την πραγματικότητα και ξεκινά μια αγωνιώδη αναζήτηση για να εντοπίσει τα ίχνη του αρραβωνιαστικού της.

Το A Very Long Engagement είναι μια ταινία το σενάριο της οποίας βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Sebastien Japrisot. Η δύναμή του φιλμ δεν βρίσκεται στην διαχρονική ιστορία αγάπης μέσα στις φλόγες του πολέμου, αλλά στην σκηνοθετική προσέγγιση από τον Jean-Pierre Jeunet. Τα λόγια όμως δεν μπορούν να περιγράψουν τις εικαστικά ασύλληπτες εικόνες που συνθέτει ο Jeunet. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εναρκτήριας σκηνής που βυθιζόμαστε στα λασπωμένα χαρακώματα της Σωμ (Chaume), παραδιδόμαστε άνευ όρων στην αφήγηση που γίνεται με τη γλυκύτητα παιδικού παραμυθιού. Ενενήντα χρόνια και τρεις γενιές μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ελάχιστοι σήμερα πρέπει να ένοιωσαν γνώριμη την εικόνα των χαρακωμάτων. Η σκληρότητα εκείνου του πολέμου περνά στο πανί με τρόπο πραγματικά ωμό (που συγκρίνεται κάποιες στιγμές με το Saving Private Ryan) και συνάμα άμεσο χωρίς να ενοχλεί.

Το φιλμ (ως γνήσιο ΑπαιδίΑ του Jeunet) δεν παίζεται στην καλλιτεχνική διεύθυνση, τα κοστούμια, τα σκηνικά και την αναπαράσταση της εποχής. Αλλωστε η σύγχρονη τεχνολογία του δίνει τη δυνατότητα να αποδώσει όπως ακριβώς ήταν το 1920 την πλατεία έξω από την όπερα του Παρισιού και το εσωτερικό του σιδηροδρομικού σταθμού Ορσαί (που σήμερα στεγάζει το ομώνυμο φημισμένο μουσείο). Προσεκτικός μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια ο σκηνοθέτης φροντίζει ώστε το κλίμα της ταινίας να διατηρεί το ενδιαφέρον, καταφεύγοντας σε γνωστές του τεχνικές με χρήση αποσπασμάτων από επίκαιρα και άφθονη αφήγηση.

Πρόσωπο κράχτης για την ταινία είναι η Audrey Tautou, που προσπαθεί αν αποτινάξει την ταύτισή της με την Amelie. Ο ρόλος της Mathilde είχε τα στοιχεία εκείνα που θα την βοηθούσαν και εκείνη έκανε ό,τι μπορούσε κρατώντας όμως κάποια κοινά στοιχεία. Αυτή όμως η ταινία δεν στηρίζεται εξΑ ολοκλήρου πάνω της καθώς ο Jeunet έχει συγκροτήσει ένα σπουδαίο cast από ικανότατους καρατερίστες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουμε τους : Dominique Pinon (ο νευρωτικός εραστής από το Amelie), Jodie Foster (σε ένα ρόλο έκπληξη), Ticky Holgado (στον τελευταίο ρόλο της καριέρας του), Tcheky Karyo (με καριέρα στο Hollywood) και την πολλά υποσχόμενη Marion Cotillard. Όλοι αυτοί και πολλοί ακόμα μοιάζουν βγαλμένοι από φωτογραφίες εποχής συνεισφέροντας απόλυτα στην εξαιρετική ατμόσφαιρα της ταινίας.

Παραπάνω λόγια είναι περιττά. Εμείς απλά υποκλινόμαστε με δέος.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-01-2005  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site