Ma Mere

Ο Pierre είναι ένας έφηβος 17 ετών, που αγαπά υπερβολικά -στα όρια του έρωτα- τη μητέρα του. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, η σχέση του Pierre με την μητέρα του θα αρχίσει να γίνεται πιο στενή. Εκείνη όμως ασφυκτιά από την πίεση αυτή και έτσι αποφασίζει να αποκαλύψει την πραγματική φύση της στο γιο της. Να του δείξει πώς είναι μια πόρνη πολυτελείας χωρίς όρια, πως η διαστροφή της έχει μετατραπεί σε εθισμό. Ο Pierre όμως απαιτεί να μυηθεί από εκείνη στον κόσμο της, γεμάτο από sex, αλκοόλ και εξευτελισμός, χωρίς να του κρύψει τίποτε. Η Και τότε η Helene αποδεχόμενη το αίτημα αυτό θα μεθοδεύσει μια αργή και βασανιστική διαδικασία για την διαφθορά του γιου της με τη βοήθεια και άλλων «συνεργών».

Το Ma Mere αποτελεί διασκευή του ημιτελούς διηγήματος του Georges Bataille με θέμα αμφιλεγόμενο που αγγίζει τα όρια της διαστροφής. Σε τόπο και χρόνο που δεν ορίζεται ευθέως, η δημιουργία του 34χρονου σκηνοθέτη (και συγγραφέα παιδικών βιβλίων) Christophe Honore μοιάζει να κινείται στη λογική της "πρόκλησης για την πρόκληση". Και το εγχείρημα εύκολα θα αποτύγχανε αν δεν αναλάμβανε η Isabelle Huppert τον κεντρικό ρόλο. Η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός δίνει μια ερμηνεία που συνδυάζει στοιχεία μιας σοβαρής και καλλιεργημένης μητέρας που αγαπά το παιδί της και ταυτόχρονα μιας γυναίκας χωρίς ηθικές αναστολές. Η ηρωίδα μοιάζει με την προσωποποίηση του κακού, όχι μόνο για όσα διαπράττει αλλά για την αφοπλιστική έλλειψη συναισθήματος που τη διακρίνει. Η πορεία της μοιάζει παράλληλη με εκείνη της ηρωίδας στην ταινία «Δασκάλα του πιάνου», όπου και πάλι η Huppert έδωσε μια πιο εσωστρεφή ερμηνεία μιας εξίσου σκοτεινής προσωπικότητας.

Τελικά όμως ο στόχος του σκηνοθέτη να παρουσιάσει ένα καταστροφικό έρωτα (που ποτέ δεν ομολογείται αλλά πάντοτε εννοείται), υπονομεύεται από τις προκλητικές σκηνές που λίγα αφήνουν στη φαντασία. Επιπλέον η αφήγηση στερείται συνοχής, βγάζοντας συχνά το θεατή εκτός κλίματος. Το τέλος έρχεται αιφνιδιαστικά χωρίς να αφήνει κάποιο αίσθημα ολοκλήρωσης. Μπορεί η διαστροφή να είναι στη φύση του κάθε ανθρώπου, όπως υπονοεί ο Honore, όμως η πραγματική μαεστρία για ένα σκηνοθέτη βρίσκεται στο να περάσει το μήνυμα αυτό χωρίς να καταφεύγει στην ωμή απεικόνιση κάθε λεπτομέρειας.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-11-2004  |  Διανομή: Playtime