Collateral

Ο Max είναι ένας οδηγός ταξί που προτιμά τη νυχτερινή βάρδια. Είναι πιο ήσυχα, δεν έχει κίνηση και οι πελάτες αφήνουν μεγαλύτερο φιλοδώρημα όπως λέει. Ο ίδιος δουλεύει στο ταξί προσωρινά" τα τελευταία δώδεκα χρόνια, ενώ σχεδιάζει τη δική του επιχείρηση. Από το πίσω κάθισμα του ταξί του έχουν περάσει εκατοντάδες πρόσωπα, όμως μια διαδρομή θα τον σημαδέψει. O Vincent είναι ο επόμενος πελάτης του, που ζητά μια χάρη έναντι αδράς αμοιβής. Να μισθώσει το ταξί για όλη τη νύχτα, καθώς έχει να κάνει έξι στάσεις στην πόλη για να κλείσει μια κτηματομεσιτική συμφωνία. Στην πρώτη τους στάση όμως η αλήθεια θα αποκαλυφθεί, αφού ο Vincent δεν είναι μεσίτης αλλά ένας επαγγελματίας δολοφόνος. Η λίστα του περιλαμβάνει έξι ονόματα βασικών συντελεστών μιας δίκης μεγαλέμπορου ναρκωτικών, που θα πρέπει να "επισκεφθεί" μέσα στη νύχτα. Ο Max αποτελεί πλέον μια παράπλευρη απώλεια, στον τον άχαρο ρόλο να μεταφέρει τον Vincent στους επόμενους στόχους του.

O Michael Mann σκηνοθετεί αριστοτεχνικά ένα ακόμα ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ, στα χνάρια των Manhunter και Insider. Διαθέτοντας μια πρωτότυπη ιστορία που εξελίσσεται μέσα σε μια νύχτα, το Collateral δεν φείδεται ανατροπών στην εξέλιξή του. Ίσως κάποια σημεία της πλοκής να είναι υπερβολικά, αυτό όμως δεν μειώνει καθόλου το ενδιαφέρον της ταινίας. Αλλωστε, για μια ακόμα φορά ο Mann δουλεύει με προτεραιότητα την οπτική ευχαρίστηση του θεατή δίνοντας εικόνες μαγικές και ταυτόχρονα σκοτεινές, χρησιμοποιώντας γωνίες λήψης και χρώματα προσεκτικά δουλεμένα, πάνω σε ένα αόρατο καμβά. Βλέποντας το Collateral συνειδητοποιούμε πως το Hollywood μας έχει συνηθίσει στις νυχτερινές όψεις της "γυαλιστερής" Νέας Υόρκης. Η βραδινή βόλτα των δύο ηρώων στο σκοτεινό, έρημο και αχανές Los Angeles, δημιουργεί μια απόκοσμη αίσθηση - σχεδόν ανατριχιαστική. Πέρα από τον περιβάλλοντα χώρο όμως, ο Mann στήνει προσεκτικά τις σκηνές του με τη βοήθεια των διευθυντών φωτογραφίας Dion Beebe και Paul Cameron. Ξεχωρίζουν οι διαδρομές του ταξί με φόντο τους άδειους δρόμους καθώς και η επιδρομή του Vincent στο νυχτερινό κέντρο σε μια σκηνή που κόβει την ανάσα.

Είναι βέβαιο πως μεγάλο μέρος της φήμης του Collateral έχει στηριχτεί στο πρωταγωνιστικό του δίδυμο και κυρίως στον Tom Cruise. Δεν είναι λίγοι αυτοί που στο παρελθόν έχουν υποτιμήσει τις υποκριτικές ικανότητες του Cruise. Όμως εδώ μεταμορφώνεται, προσφέροντας μια ερμηνεία που μπορεί να τον φέρει στην πεντάδα των Oscar. Δεν είναι μόνο η εξωτερική του μεταμόρφωση σε γκριζομάλλη σαραντάρη τσαλακώνοντας (επιμελώς) την εικόνα του star. Είναι κάτι περισσότερο. Ο Cruise παίζει μετρημένα και χωρίς υπερβολές, σε ένα ρόλο που δεν προβλέπει ούτε ένα χαμόγελο στα 120 λεπτά της ταινίας. Αναμφισβήτητα ο Vincent ορίζεται από το σενάριο του Stuart Beattie και την σκηνοθετική καθοδήγηση του Mann. Όμως ο Cruise βάζει τη δική του σφραγίδα σε έναν ήρωα που έχει την άνεση να φέρεται ως καθημερινός άνθρωπος και παρανοϊκός εκτελεστής. Απέναντί του, ο Jamie Foxx δεν υστερεί και δίνει αισιόδοξα δείγματα γραφής ενόψει του "οσκαρικού" Ray, όπου υποδύεται τον θρυλικό Ray Charles. Θετικές εκπλήξεις αποτελούν και οι μικροί ρόλοι των ανθρώπων που συναντούν στην βόλτα τους οι δύο ήρωες. Ανάμεσά τους η Jada Pinkett Smith (πιο ώριμη μετά το Matrix), o Mark Ruffalo (στο ρόλο του καλού αστυνόμου), o αγαπημένος ρολίστας Bruce McGill (ως πράκτορας του FBI), η Irma P. Hall (η τρομερή γιαγιά στο The Ladykillers) και ο Javier Bardem σε μια εμφάνιση έκπληξη. Παρά τις μικρές αδυναμίες του το Collateral αποτελεί την καλύτερη αστυνομική ταινία αγωνίας που έχουμε δει εδώ και καιρό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-10-2004  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site