Garfield

Ο John είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που ζει στον κόσμο του, περήφανος ιδιοκτήτης του Garfield και μόνιμα ερωτευμένος με την κτηνίατρο της γάτας του, Liz. Προσπαθώντας να κατακτήσει τη Liz, o John αναγκάζεται να δεχτεί την πρότασή της, προσθέτοντας στην «οικογένειά» του και ένα σκυλόμορφο τετράποδο. Όπως είναι προφανές ο βολεμένος Garfield αισθάνεται να απειλείται από τη νέα άφιξη. Και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα, προκειμένου να έχει μόνο εκείνος την εύνοια του αφεντικού.

Σίγουρα ο Garfield είναι το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας, όμως το αποτέλεσμα είναι μάλλον απογοητευτικό. Υπάρχουν στιγμές που ο συμπαθής γάτος, μοιάζει περισσότερο με μια χοντρή πορτοκαλί μάζα ειδικών εφέ, μιλώντας ακατάπαυστα σε σημείο που σε πιάνει πονοκέφαλος. Χειρότερο από όλα είναι το γεγονός ότι αναλογικά στις δέκα ατάκες που ξεστομίζει, μια - δυο μπορούν να θεωρηθούν ελαφρώς αστείες. Ο Bill Murray, ο οποίος δανείζει τη φωνή του στο Garfield και αποτελεί ίσως το μοναδικό θετικό στοιχείο της ταινίας, προσπαθεί, αλλά δεν κατορθώνει να γλιτώσει το τελικό σύνολο από την μετριότητα. Όσο για τη Jennifer Love Hewitt κερδίζει δικαιωματικά τον τίτλο της μεγαλύτερης γλάστρας σε ταινία του 2004. Με εξαίρεση ελαχίστων σκηνών το χιούμορ είναι υποτυπώδες και άστοχο. Γνωρίζουμε πως πρόκειται για μια ταινία που απευθύνεται κυρίως στα μικρότερα μέλη της οικογένειας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ικανοποιεί μόνο όσους έχουν μονοψήφια ηλικία. Και με άλλες πολύ καλύτερες «παιδικές» ταινίες να προβάλλονται αυτόν τον καιρό, είναι άξιο απορίας γιατί να προτιμήσει κανείς το Garfield.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-09-2004  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site