The Smashing Machine

Ο Mark Kerr (Dwayne Johnson), μαχητής των ΜΜΑ, βρίσκεται σε κρίσιμη περίοδο τόσο της επαγγελματικής, όσο και της προσωπικής του ζωής. Πρόσφατα υπέστη βαριά ήττα από ισχυρότερο και καλύτερο αντίπαλο, με αποτέλεσμα να πάρει την κάτω βόλτα ψυχολογικά και να απωλέσει την αυτοπεποίθησή του. Παράλληλα, οι κάθε λογής εθισμοί του δυσχεραίνουν τη σχέση του με τη σύντροφό του, Dawn (Emily Blunt), η οποία προσπαθεί να στέκεται στο πλευρό του, αλλά αισθάνεται ότι εκείνος την κρατά σε απόσταση. Σύντομα ο Mark θα αποφασίσει πως ήρθε η στιγμή για το comeback του και θα ξεκινήσει εντατικές προπονήσεις ώστε να επιστρέψει στο ρινγκ και να κατακτήσει τον τίτλο.

Το «The Smashing Machine» είναι μια ταινία που απευθύνεται κυρίως στο αμερικανικό κοινό και σε όσους αντιλαμβάνονται καλά τον αμερικανικό τρόπο σκέψης. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου επαναλαμβάνουμε το ρητό "σημασία δεν έχει η νίκη, αλλά η συμμετοχή", η ιστορία του Mark Kerr, ενός πιονέρου του αθλήματός του που ποτέ δε στέφθηκε πρωταθλητής, δε θα προκαλέσει ιδιαίτερη συγκίνηση. Για την Αμερική, ωστόσο, τη χώρα του "ο δεύτερος είναι loser", η δήλωση της ταινίας είναι έως κι επαναστατική. Κόντρα στα κλισέ των περισσότερων αθλητικών ταινιών, το συγκεκριμένο φιλμ αφηγείται την ιστορία ενός αιώνιου τριτοτέταρτου, δεν παύει όμως να είναι ένα ανατρεπτικό success story.

Ο Benny Safdie, σκηνοθετώντας για πρώτη φορά χωρίς τον αδελφό του Josh με τον οποίο υπέγραψαν δύο από τις κορυφαίες αμερικανικές ταινίες της δεκαετίας του 2010, το «Good Time» (2017) και το «Uncut Gems» (2019), κάνει εξαιρετική δουλειά στην ανάπλαση της εποχής - τέλη δεκαετίας του 1990 - μέσα από τον τρόπο που έχει γυρίσει την ταινία. Οι γωνίες λήψης, η χειροκίνητη κάμερα και το ντοκιμαντερίστικο ύφος μαρτυρούν τις επιρροές του Safdie από ταινίες της εποχής, αλλά και από κλασικά πυγμαχικά δράματα, όπως το «Raging Bull» (1980) του Martin Scorsese, το «Fat City» (1972) του John Huston, τα «Rocky» με τον Sylvester Stallone ή το πιο πρόσφατο «The Wrestler» (2008) του Darren Aronofsky.

H πραγματική αποκάλυψη, πάντως, της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστής της, Dwayne Johnson, ένας ηθοποιός που δεν είχαμε πάρει ποτέ ιδιαίτερα στα σοβαρά, αποδεικνύει, όμως, ότι με ένα καλό σενάριο κι έναν καλό σκηνοθέτη μπορεί να πιστέψει στο project και να δώσει μια εντυπωσιακή ερμηνεία. Εξίσου, αν όχι περισσότερο, καλή είναι η Emily Blunt, μια σπουδαία ηθοποιός έτσι κι αλλιώς, που παραδίδει την πιο σύνθετη ερμηνεία του φιλμ, καθώς καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στην τρυφερότητα και την τραγικότητα. Η ηθοποιός τα καταφέρνει και οι οσκαρικές υποψηφιότητες για τους δύο πρωταγωνιστές πρέπει να θεωρούνται μάλλον δεδομένες, αν και έχουμε πολύ καιρό ακόμα μπροστά μας.

Συνολικά, το «The Smashing Machine» είναι μια ταινία δίχως την ένταση των φιλμ που γύριζε ο Benny Safdie με τον αδελφό του - ο οποίος έχει κι αυτός ταινία σόλο φέτος, το επίσης αθλητικό δράμα «Marty Supreme» με τον Timothee Chalamet που θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας στα τέλη Ιανουαρίου - αλλά με μια κάποια πρωτοτυπία. Έρχεται, δηλαδή, κι αυτή να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των πυγμαχικών δραμάτων που χρησιμοποιούν το άθλημα ως πρόσχημα για να μιλήσουν για άλλα, πιο σοβαρά θέματα. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι ακριβώς ότι, μερικές φορές, η αληθινή επιτυχία και πλήρωση δε βρίσκεται εκεί που αρχικά την αναζητούσαμε.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-10-2025  |  Διανομή: Σπέντζος