The Conjuring: Last Rites

Ο Jack (Elliot Cowan) και η Janet Smurl (Rebecca Calder) βρίσκουν για την οικογένειά τους το σπίτι των ονείρων τους. Τίποτα όμως σε αυτό δεν είναι όπως αρχικά φαίνεται, αφού μυστηριώδεις οντότητες είναι φανερό ότι το ελέγχουν. Το 1986, αυτή θα γίνει η τελευταία τρομακτική υπόθεση που αναλαμβάνουν οι ερευνητές του παραφυσικού Ed (Patrick Wilson) και Lorraine Warren (Vera Farmiga), έχοντας να τα βάλουν με έναν πανίσχυρο αντίπαλο.

Το «The Conjuring» (2013) του James Wan, εκτός από αξιόλογη ταινία τρόμου, στάθηκε και η πιο επιδραστική ταινία του είδους της περασμένης δεκαετίας στο χώρο του mainstream αμερικανικού τρόμου. Αφενός γέννησε ένα υπερ-επιτυχημένο εμπορικά franchise με τρία σίκουελ και κάμποσα spin-off, αφετέρου η αισθητική της, καλώς ή κακώς, επηρέασε πληθώρα σκηνοθετών στις δικές τους ταινίες. Δώδεκα χρόνια και κάμποσα εκατομμύρια δολάρια μετά, το τέταρτο κεφάλαιο του «Conjuring», με υπότιτλο «Last Rites», αποτελεί το κλείσιμο αυτής της σειράς ταινιών. Ο James Wan έχει σταματήσει να σκηνοθετεί μετά τη δεύτερη ταινία, περιορίζεται ξανά σε ρόλο παραγωγού και συνεργάτη στο σενάριο, και παραχωρεί τη σκηνοθετική καρέκλα ξανά στον Michael Chaves των όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτων «The Curse of La Llorona» (2019), «The Conjuring: The Devil Made Me Do It» (2021) και «The Nun II» (2023).

Ως τελευταίο κεφάλαιο ενός δημοφιλούς franchise, το «Last Rites» έχει χαρακτήρα επιλόγου. Όπερ στα... "χολιγουντιανά" αυτό σημαίνει ατελείωτο fan service, στόμφο, μελοδραματισμό και υψηλότερα διακυβεύματα από κάθε προηγούμενη ταινία. Το καλό είναι ότι όλα αυτά τα περιμέναμε και θα ήταν ψέμα να σας πούμε ότι απογοητευτήκαμε. Αλλωστε, το πιστό κοινό του franchise αυτά ακριβώς ζητά και αυτά του δίνει η ταινία του Chaves. Jump scares υπάρχουν άφθονα, προβλέψιμα αλλά αποτελεσματικά τα περισσότερα, οι δαιμονικές απειλές χτίζονται με αρκετά campy τρόπο, το καστ είναι ικανοποιητικό, παλιών και νέων χαρακτήρων συμπεριλαμβανομένων, σε τεχνικό επίπεδο η ταινία είναι σχετικά προσεγμένη, αν εξαιρέσουμε το, σε σημεία αισχρό, CGI που για άλλη μια φορά, δυστυχώς, αντικαθιστά τα πρακτικά εφέ.

Από την άλλη, το φιλμ δεν έχει τίποτα πραγματικά νέο να φέρει ούτε στη μυθολογία του franchise, ούτε και στο είδος του τρόμου γενικότερα. Είναι μια από τα ίδια, κλασικό χολιγουντιανό ξαναζεσταμένο φαγητό, που ακολουθεί ακριβώς τη δομή των προηγούμενων ταινιών, με τη διαφορά ότι, ως επίλογος, παίρνει περισσότερο χρόνο για να "σετάρει" χαρακτήρες και σύγκρουση, να ανεβάσει τα stakes και να χτίσει τις προσδοκίες μας. Εξ ου και η διάρκεια των 136 λεπτών, η οποία είναι συνήθως αρνητικό σημάδι για ταινία του είδους. Αν και, να πούμε την αμαρτία μας, καλά περάσαμε, οι προσδοκίες μας ήταν τόσο χαμηλά ώστε δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο.

Έτσι ακριβώς οφείλει να προσεγγίσει κανείς το «The Conjuring: Last Rites» αν θέλει να το ευχαριστηθεί. Ξέροντας ότι δε θα δει μια καλή ταινία, αλλά μια επανάληψη της ίδιας, κλισέ, αλλά απολαυστικής αν συγκαταλέγεσαι στους λάτρεις του είδους, συνταγής. Οι οπαδοί του franchise θα αισθανθούν έως και συγκίνηση όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους, είναι όμως η συγκίνηση που νιώθεις για λίγο, όσο είσαι μέσα στην αίθουσα, και την ξεχνάς με το που βγαίνεις από αυτή. Το «Last Rites» δεν έχει τίποτα το αξιομνημόνευτο, αλλά και τίποτα το προσβλητικό για την αισθητική μας. Προσφέρει δύο (και κάτι) ευχάριστες ώρες και ολοκληρώνει ένα franchise που έχει προ πολλού εξαντλήσει τη δυναμική του.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 04-09-2025  |  Διανομή: Tanweer