The Life Of Chuck

Η ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, του Charles "Chuck" Krantz (Tom Hiddleston), παρουσιάζεται μέσα από τρία κεφάλαια που τονίζουν το θαύμα της αγάπης, τον πόνο της απώλειας και το ατομικό σύμπαν που πλάθει ο καθένας μας κατά την παρουσία του στην Γη.

Γνωστός κυρίως για τις εξαιρετικές τηλεοπτικές σειρές του, όπως το "The Haunting of Hill House" (2018), το "The Haunting of Bly Manor" (2020), το "Midnight Mass" (2021) και το "The Fall of the House of Usher" (2023), ο Mike Flanagan έχει διαπρέψει και στον κινηματογράφο, δουλεύοντας από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 στο είδος του τρόμου. Ανάμεσα στις κινηματογραφικές του δουλειές, βρίσκουμε και δύο διασκευές έργων του Stephen King, το άνισο «Gerald's Game» (2017) και το τολμηρό και πολύ ενδιαφέρον «Doctor Sleep» (2019). Για τη νέα του ταινία, ο Flanagan επέλεξε να διασκευάσει ξανά King, αυτήν τη φορά όμως ένα γραπτό που δεν ανήκει στο είδος του τρόμου, δοκιμάζοντας έτσι κι ο ίδιος τις δυνάμεις του σε κάτι καινούργιο.

Το «The Life of Chuck» είναι μια καπρικών (εκ του Frank Capra) και σπιλμπεργκικών (εκ του Steven Spielberg) αποχρώσεων ιστορία ενός everyday man που, όπως ο George Bailey στο «It's a Wonderful Life» του πρώτου, ανακαλύπτει ότι το στίγμα του στην ανθρωπότητα είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που η συνηθισμένη ζωή του τον οδηγούσε να φανταστεί. Για να μας ωθήσει σε αυτήν τη συνειδητοποίηση, ο Flanagan υιοθετεί μια έξυπνη σεναριακή δομή, χτίζοντας την ταινία του προς έναν εν δυνάμει συγκινητικό επίλογο. Χωρισμένη σε τρία κεφάλαια, η ταινία διερευνά τη ζωή του Chuck από τις τελευταίες του μέρες έως τα παιδικά του χρόνια - με αντίστροφη, δηλαδή, σειρά.

Το πρόβλημα ξεκινά από τη διαλογική και αφηγηματική φλυαρία του σεναρίου, η οποία ζημιώνει ανεπανόρθωτα το ρυθμό. Το διαρκές και μάλλον αχρείαστο voice-over του Nick Offerman (The Last of Us), η ρυθμική ανισότητα ανάμεσα στα κεφάλαια της ταινίας, οι εντελώς σχηματικοί συμπληρωματικοί χαρακτήρες δεν επιτρέπουν στο κοινό να συνδεθεί πραγματικά συναισθηματικά με όσα λαμβάνουν χώρα επί της οθόνης. Μια ταινία που επιδιώκει να αγγίξει πρωτίστως τις συναισθηματικές χορδές του θεατή, αλλά αντ' αυτού καταλήγει να λειτουργεί κυρίως σε εγκεφαλικό επίπεδο, λογίζεται μάλλον ως αποτυχία, τουλάχιστον ως προς τις αρχικές προθέσεις της. Ακόμα και ο εξαιρετικός, ως συνήθως, Tom Hiddleston, περιορίζεται σε έναν μάλλον ανιαρό ρόλο που δεν του δίνει πατήματα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.

Πάντως, επειδή τον Flanagan τον αγαπάμε, κρατάμε τις ευγενείς προθέσεις και τονίζουμε ότι κάθε προσπάθεια να κάνει κάτι πρωτότυπο είναι εκτιμητέα. Μπορεί με το «The Life of Chuck» να παραδίδει μια από τις λιγότερο ενδιαφέρουσες δουλειές του, από την άλλη όμως, όπως εύστοχα έχει επισημάνει ο Woody Allen, μόνο οι μέτριοι δημιουργοί δεν αποτυγχάνουν ποτέ. Πρόκειται για ένα καλόκαρδο φιλμ, που θέλει την απήχηση στο ευρύ κοινό και ευχόμαστε ειλικρινά να την βρει και στη χώρα μας. Αν μη τι άλλο, μπορεί έτσι μερικοί ακόμα θεατές να ανακαλύψουν το σύνολο της πολύ αξιόλογης φιλμογραφίας (και... σειρογραφίας, αν μας επιτρέπεται η λεξιπλασία) του Mike Flanagan.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 04-09-2025  |  Διανομή: Cinobo / Faliro House