Quand Vient L' Automne

Η ηλικιωμένη Michelle (Helene Vincent) απολαμβάνει μια ήσυχη συνταξιοδότηση σε ένα χωριό της Βουργουνδίας, κοντά στην επί πολλά χρόνια φίλη της, Marie - Claude (Josiane Balasko). Όταν η κόρη της, η Valerie (Ludivine Sagnier), αφήνει τον γιο της (Garlan Erlos) να περάσει τις σχολικές του διακοπές με τη γιαγιά του, τα πράγματα παίρνουν μια αναπάντεχη, δυσάρεστη τροπή.

Ο Francois Ozon παραμένει (ευτυχώς) ασταμάτητος, συνεχίζοντας να γυρίζει περίπου μια ταινία το χρόνο εδώ και κοντά τρεις δεκαετίες, όντας ένας από τους πιο παραγωγικούς σύγχρονους Γάλλους σκηνοθέτες. Ακόμα περισσότερο, είναι ένας σκηνοθέτης που δεν επαναπαύεται σε ένα στιλ και συνεχώς δοκιμάζεται, αλλάζοντας είδη, ύφη και διαθέσεις, ικανός να μεταπηδά από ένα νοσταλγικό νεανικό δράμα σε μια ταινία για την ευθανασία, κι από εκεί σε ένα γκέι δράμα, σε μια σκρούμπολ κωμωδία και σε μια σαμπρολική - εκ του Claude Chabrol - δραμεντί, για να θυμηθούμε μονάχα τις δημιουργίες του από το 2020 και ύστερα. Σε μια εποχή που ο γαλλικός κινηματογράφος μοιάζει να αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία, δημιουργοί όπως ο Ozon, ευρείας απήχησης αλλά και φιλόδοξοι καλλιτεχνικά, είναι αναγκαίοι.

Η νέα του ταινία, «Quand Vient L' Automne», εκτός από τον Claude Chabrol, έχει ως σημείο αναφοράς και τον Pedro Almodovar, έναν σκηνοθέτη που έχει σαφώς επηρεάσει τον Ozon στο σύνολο της φιλμογραφίας του. Ο ρυθμός της σκηνοθεσίας και του μοντάζ, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων αλλά και το ίδιο το θέμα της ταινίας, δηλαδή οι αναπάντεχες οικογένειες που δημιουργούν οι άνθρωποι εξαιτίας των συνθηκών και που συχνά τους δένουν με ισχυρότερους δεσμούς από εκείνους του αίματος, παραπέμπουν ευθέως στο σινεμά του μεγάλου Ισπανού δημιουργού. Ταυτόχρονα, η τυχαιότητα που χαρακτηρίζει τη διαδοχή των γεγονότων της ταινίας αλλά και η αμφισημία με την οποία περιβάλλει ο σκηνοθέτης τις καθοριστικές δραματουργικά σκηνές του, όπως το θάνατο της Valerie στο πρώτο μισάωρο του έργου, είναι εντελώς σαμπρολικά ευρήματα και αποτελούν μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του φιλμ.

Στο φινάλε, ο Ozon καταλήγει σε ένα ιδιαίτερα τρυφερό, απλό αλλά τόσο σημαντικό συμπέρασμα: όταν έρχεται το φθινόπωρο μιας ζωής, όταν δηλαδή ο άνθρωπος πλησιάζει στο βιολογικό του τέλος, αυτό που μετρά πάνω απ' όλα είναι να έχει γύρω του ανθρώπους ικανούς να του προσφέρουν αγάπη και γαλήνη. Ακριβώς αυτό προσφέρουν στην ηλικιωμένη πρωταγωνίστρια του έργου ο Vincent και ο Lucas, γι' αυτό και η ταινία δε θα μας δώσει απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που έχει θέσει, όπως για το αν ο θάνατος της Valerie ήταν πράγματι ατύχημα ή όχι. Ο Ozon επιλέγει όχι απλά να μην απεικονίσει την εν λόγω σκηνή, αλλά και να μην την εξηγήσει ποτέ, κάτι που συνιστά δημιουργικό ρίσκο και απογειώνει την ταινία.

Σε μια φιλμογραφία τόσο πλούσια και πληθωρική όπως αυτή του Francois Ozon, μοιραία δε θα υπάρχουν μόνο καλές ταινίες. Αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί, δεν υπάρχει ούτε μια μεγάλη ταινία που θα τοποθετούσε τον δημιουργό στο πάνθεον, πλάι στα σημεία αναφοράς του. Ωστόσο, είναι ένα σώμα έργου με όχι λίγες πραγματικά καλές ταινίες, και το «Quand Vient L' Automne» είναι μια από αυτές. Ιδανικά ισορροπημένο ανάμεσα στο θρίλερ, το δράμα και την οικογενειακή κομεντί, το πιο πρόσφατο δημιούργημα του Γάλλου σκηνοθέτη αποτελεί ιδανική επιλογή για θερινό σινεμά, καθώς είναι όσο πρέπει ανάλαφρο και απευθύνεται σε θεατές που αποζητούν μια νηφάλια ταινία, η οποία δε θα τους αλλάξει τη ζωή, αλλά θα τους ικανοποιήσει πλήρως.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-07-2025  |  Διανομή: Tanweer