The Ugly Stepsister

Η Elvira (Lea Myren) προσπαθεί απεγνωσμένα να ανταγωνιστεί την εκθαμβωτικά όμορφη θετή αδερφή της, Agnes (Thea Sofie Loch Naess). Σε ένα παραμυθένιο βασίλειο όπου η ομορφιά είναι μεγάλη υπόθεση, η Elvira είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να τραβήξει το βλέμμα του Πρίγκιπα (Isac Calmroth). Αυτό οδηγεί στην αιματηρή ιστορία του πόνου, του ιδρώτα, της λάσπης και της χρυσόσκονης που χρειάζονται για να γίνει η Elvira η βασίλισσα του χορού.

Το «The Ugly Stepsister» είναι η ανεστραμμενη και (πολύ) πειραγμένη ιστορία της Σταχτοπούτας, ειπωμένη από την οπτική γωνία μιας από τις δύο σατανικές θετές αδελφές της. Ενώ η βασική ιστορία παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη, το συγκεκριμένο φιλμ σε καμία περίπτωση δεν απευθύνεται στο ανήλικο κοινό, αφού από την οθόνη παρελαύνουν σωματικά υγρά, με το αίμα να κυριαρχεί ανάμεσά τους, γεννητικά όργανα, γυμνά κορμιά, σωματικός τρόμος αλά David Cronenberg, weird στοιχείο αλά Γιώργος Λανθιμος. Το θέμα της ταινίας είναι η ομορφιά, τα στερεότυπα που κατασκευάζει η ανθρώπινη κοινωνία γύρω από αυτή και πώς αυτά με τη σειρά τους εγκλωβίζουν τους ανθρώπους - και, συχνότερα, τις γυναίκες - σε προκάτ αντιλήψεις και προσδοκίες τις οποίες πασχίζουν να εκπληρώσουν.

Σκηνοθετικά, το φιλμ είναι φροντισμένο, αλλά και ανώριμο. Έχουμε κάδρα υψηλής αισθητικής αξίας που παραπέμπουν σε πίνακες ζωγραφικής η σε εμβληματικά φιλμ του πολωνικό Νέου Κινηματογράφου, όπως το «The Hourglass Sanatorium» (1973) του Woyjcech Hass, έχουμε όμως και μια επίμονη της δημιουργού στην αναίτια πρόκληση, μέσα από αχρείαστα κοντινά πλάνα που υπογραμμίζουν το gore στοιχείο δίχως καμία αίσθηση λεπτότητας. Τουλάχιστον, η εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας, τα θεσπέσια σκηνικά και κοστούμια και το σχεδόν ειρωνικό μακιγιάζ δημιουργούν ένα οπτικό σύνολο με δική του ταυτότητα, που προσφέρει μια φρέσκια ματιά στο γνωστό παραμύθι. Κοινώς, η ταινία έχει στιλ.

Συνοδεύεται, όμως, το στιλ από το ανάλογο περιεχόμενο; Η απάντηση είναι ναι, αλλά μόνο εν μέρει. Μπορεί η ταινία να συνιστά ένα κατά τόπους ευρηματικό παραμύθι γυναικείας ενδυνάμωσης με το κατάλληλο φινάλε και γερές δόσεις ειρωνείας, ενίοτε όμως αναλώνεται στη σοβαροφάνεια, στο αφηγηματικό ξεχείλωμα ενός ήδη γνωστού μύθου και στην αυταρέσκεια. Οι επιρροές της «Carrie» (1976) του Brian De Palma και του προκλητικού (αλλά με αιτία) σινεμά του Paul Verhoeven, καθώς και οι εκλεκτικές συγγένειες με το περυσινό «The Substance» της Coralie Fargeat είναι εμφανείς, πλην όμως το «The Ugly Stepsister» δε διαθέτει τη συνοχή και την άρτια δομή του αριστουργήματος του Αμερικανού δημιουργού, ούτε το μαύρο χιούμορ της πρόσφατης θριαμβεύτριας των Καννών.

Πάντως η ταινία έχει να προσφέρει θαρραλέες ερμηνείες από όλο το καστ, kinky χαβαλέ και ενδιαφέρουσα αντιθετική - αναχρονιστική χρήση της μουσικής και έτσι θα ικανοποιήσει μερικώς όσους θέλουν τα κινηματογραφικά τους παραμύθια πειραγμένα και ατίθασα. Για τους υπόλοιπους πρόκειται για σπατάλη ενός, στα χαρτιά, ιντριγκαδόρικου premise, το οποίο καίγεται στο βωμό της πρόκλησης και του μεταμοντερνισμού, ο οποίος συχνά συγκαλύπτει τις αφηγηματικές αδυναμίες του σεναρίου. Δεν είναι κακή ταινία, δεν είναι όμως και όσο έξυπνη, πρωτότυπη και μοντέρνα καμώνεται πως είναι. Το όνομα της δημιουργού πάντως ενδέχεται να το ξανακούσουμε στο μέλλον, ελπίζουμε για καλύτερο λόγο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 08-05-2025  |  Διανομή: The Film Group