Black Bag

Όταν η κατάσκοπος Kathryn Woodhouse (Cate Blanchett) θεωρείται ύποπτη για προδοσία κατά της χώρας, ο σύζυγός της (Michael Fassbender) - επίσης θρυλικός πράκτορας - έρχεται αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη δοκιμασία: να παραμείνει πιστός στον γάμο του ή στην πατρίδα του. Με την εμπιστοσύνη του στη σύζυγό του να δοκιμάζεται, του ανατίθεται από την υπηρεσία να βρει τον πράκτορα που διαρρέει πληροφορίες, μέσα από μια λίστα με πέντε υπόπτους. Ανάμεσά τους και η Kathryn.

Ο Steven Soderbergh δε βρίσκεται απλώς σε μια πολύ παραγωγική φάση της καριέρας του, αλλά μοιάζει να έχει επιστρέψει στη φόρμα. Μετά από ένα σερί ταινιών ο τρόπος κατασκευής των οποίων έμοιαζε να απασχολεί το δημιουργό τους περισσότερο από το περιεχόμενό τους, ο νεότερος κάτοχος Χρυσού Φοίνικα στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών παρέδωσε με το «Presence», το οποίο παίζεται ακόμα στις εγχώριες αίθουσες, μια από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας του και τώρα επιστρέφει, στο άψε - σβήσε, με μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα ταινία εντελώς διαφορετικού είδους και ύφους, που αποδεικνύει και το ότι ο Soderbergh δεν επαναπαύεται ποτέ σε ένα αφηγηματικό format.

Το «Black Bag» λοιπόν, η νέα ταινία του σκηνοθέτη, ανήκει στις "κλασικότροπες" αφηγηματικές του δουλειές, και όχι στις πειραματικές - γενικά, η πρώτη κατηγορία είναι αυτή στην οποία προτιμούμε τον Soderbergh. Πρόκειται για ένα κατασκοπικό θρίλερ που επιστρατεύει όλα τα γνώριμα μοτίβα του είδους: αινιγματικοί, ιδιοφυείς πράκτορες, σέξι γυναίκες, κομψοί άνδρες (τα κοστούμια είναι ένα masterclass στην κατηγορία τους), cool ατάκες, τόσο όσο κάφρικες, διπλές ταυτότητες, προδοσίες, λυκοφιλίες. Μόνο που ο Soderbergh και ο σεναριογράφος του, David Koepp, πλάι στα στάνταρ αυτά θέματα του genre, τοποθετούν μια ιστορία γύρω από τη σχέση ενός ζευγαριού που, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή, λόγω επαγγέλματος αμφότερων, προσπαθεί να θεμελιώσει τη μεταξύ του εμπιστοσύνη.

Σκεφτείτε, δηλαδή, μια ταινία του Woody Allen, αλλά με κατασκόπους. Όπως κάθε καλή ταινία είδους, πίσω από τη βασική πλοκή, που τελικά αποδεικνύεται ασήμαντη σαν χιτσκοκικό McGuffin, κρύβεται μια άλλη, πιο ενδιαφέρουσα ταινία, και αυτή είναι και η περίπτωση του «Black Bag»: ένα φιλμ για την εμπιστοσύνη ανάμεσα στο ζευγάρι, που αποτελεί θεμέλιο ενός επιτυχημένου γάμου. Εξ ου και ο Soderbergh (και ο Koepp) πλαισιώνει τους πρωταγωνιστές του (εξαιρετικός Fassbender, απολαυστική Blanchett) με δύο ακόμη ζευγάρια που κρύβουν τα δικά τους μυστικά και ψέματα, έχουν πιο έντονη (κοινωνική, σεξουαλική) ζωή από τους ήρωές μας, στην πραγματικότητα, όμως, δεν τρέφουν εμπιστοσύνη ο ένας για τον άλλο.

Ενίοτε, το φιλμ γίνεται φλύαρο, ίσως και λιγάκι εξυπνακίστικο στο διαλογικό του κομμάτι. Κατά τ' άλλα, όμως, είναι τόσο μετρημένο σκηνοθετικά, τόσο προσεγμένο τεχνικά, τόσο ανάλαφρο στην όψη και ουσιώδες στο περιεχόμενο, ώστε ξεχνάς εύκολα όποιες ενστάσεις δημιουργούνται στην πορεία. Η ταινία διαθέτει χιούμορ, διαθέτει αέρα κατασκοπικής ταινίας άλλης εποχής, ευνοϊκότερης για το είδος, ταυτόχρονα όμως είναι πολύ σοβαρή και μοντέρνα. Επειδή η φιλμογραφία του Soderbergh, μέσα στην ανισότητά της, επιδέχεται παραλληλισμούς με εκείνη του φίλου του David Fincher σε επίπεδο περιεχομένου, μπορούμε να πούμε πως το «Black Bag» είναι το δικό του «Gone Girl», χωρίς, πάντως, να χωρά περαιτέρω σύγκριση ανάμεσα στις δύο ταινίες.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 13-03-2025  |  Διανομή: Tanweer