Inheritance

Όταν ο αποξενωμένος πατέρας της πέσει θύμα απαγωγής στο Κάιρο, μια νεαρή κοπέλα (Phoebe Dayvenor) που ζει στη Νέα Υόρκη θα βρεθεί μπλεγμένη σε έναν κόσμο μυστικών και εγκλημάτων, ταξιδεύοντας από την Αίγυπτο και τη χαοτική Βομβάη μέχρι τη Σεούλ για να σώσει όχι μόνο τον πατέρα της, αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό.

Το 2011, ο Neil Burger παρουσίασε το «Limitless», μια ταινία που είδαν λίγοι κι εκτίμησαν λιγότεροι, είναι όμως ένα πραγματικά ενδιαφέρον εγχείρημα που μας έδωσε την εντύπωση πως το όνομα του σκηνοθέτη θα μας απασχολούσε για καλούς λόγους στο μέλλον. Έκτοτε, ο Αμερικανός κινηματογραφιστής κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να μας διαψεύσει, είτε μέσω της τριλογίας «Divergent», είτε μέσω του sci-fi «Voyagers» (2021), είτε μέσω του αστυνομικού δράματος «The Marsh King's Daughter» (2023), με το οποίο μάλιστα η νέα του ταινία, το εξ ολοκλήρου γυρισμένο με κινητό κατασκοπικό θρίλερ «Inheritance» μοιράζεται κοινή θεματολογία. Βέβαια, το γεγονός ότι η ταινία έχει γυριστεί με κινητό δεν προσθέτει απολύτως τίποτα στο περιεχόμενό της, αντίθετα της προσδίδει μια άσχημη όψη.

Αυτό που μοιράζεται το «Inheritance» με το «The Marsh King's Daughter» είναι η θεματική της προβληματικής σχέσης μιας κόρης με τον πατέρα της, από πολύ μικρή ηλικία και μέχρι τη στιγμή που παρακολουθούμε τη δράση. Τα λάθη του παρελθόντος, οι ενοχές, οι απόπειρες επανασύνδεσης, τα ψέματα είναι μοτίβα παρόντα και στη νέα ταινία του Burger, δίχως όμως να υποστηρίζονται από ένα πρωτότυπο και καλογραμμένο σενάριο. Ο αφηγηματικός ιστός του φιλμ είναι γεμάτος κλισέ και οι διάλογοι μοιάζουν γραμμένοι στο πόδι. Οι σεναριακές ευκολίες και τρύπες δίνουν και παίρνουν, η δράση μεταπηδά άτσαλα από χώρα σε χώρα σε μια προσπάθεια να τηρηθεί ένας άγραφος κανόνας του κατασκοπικού είδους και οι χαρακτήρες δεν ξεφεύγουν ποτέ από τα στερεότυπα ανάλογων ταινιών του παρελθόντος.

Οι ερμηνείες του έργου κινούνται σε αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα. Η πρωταγωνίστρια, Phoebe Dayvenor, περιφέρει σε ολόκληρη την ταινία την ίδια έκφραση, αβοήθητη τόσο από το σενάριο όσο και από τη σκηνοθεσία. Ακόμη και ο Rhys Ifans, ένας, κατά γενική ομολογία, ικανός ηθοποιός, δείχνει να βαριέται το χαρακτήρα που ανέλαβε να ενσαρκώσει, και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως τον αδικούμε. Ο τρόπος που εκφέρει τις ατάκες του ο ηθοποιός μαρτυρά διεκπεραιωτική προσέγγιση του ρόλου. Όλο το υπόλοιπο cast περιορίζεται σε ανάλογα ανιαρές ερμηνείες, αφού άλλωστε δεν υπάρχει κανένας χαρακτήρας με "ζουμί" και περισσότερες της μιας διαστάσεις. Κάθε ρόλος, κάθε ατάκα και κάθε εύρημα της πλοκής μοιάζουν «δανεισμένα» από άλλες κατασκοπικές ταινίες.

Παρά τις προσπάθειες του Burger να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με κάποια αξιοπρόσεκτα ως προς το στήσιμό τους μονοπλάνα τα οποία, εντούτοις, υπονομεύονται από την ατυχέστατη επιλογή του να γυρίσει την ταινία με κινητό, το «Inheritance» δε σώζεται και αποτελεί πιθανότατα το ναδίρ μιας πάλαι ποτέ υποσχόμενης φιλμογραφίας. Θυμίζοντας τις λίγο λιγότερο αποκρουστικές στην όψη απόπειρες του Steven Soderbergh στη δημιουργία ταινιών με αντίστοιχα μέσα κινηματογράφησης, το νέο φιλμ του Αμερικανού σκηνοθέτη μάλλον έρχεται να εξαλείψει κάθε ελπίδα όσων λίγων θεωρήσαμε το «Limitless» προάγγελο μιας αξιοσημείωτης καριέρας. Δυστυχώς, εκείνο το φιλμ ήταν μάλλον η εξαίρεση που ούτε ο ίδιος της ο σκηνοθέτης δεν κατάλαβε πώς έκανε.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-02-2025  |  Διανομή: The Film Group