Bird

Η 12χρονη Bailey (Nykiya Adams) ζει με τον μπαμπά της (Barry Keoghan) και τον ετεροθαλή αδερφό της (Jason Buda) σε μια κατάληψη στο Βόρειο Κεντ. Ο πατέρας της δεν έχει πολύ χρόνο για τα παιδιά του, και η Bailey, που πλησιάζει στην εφηβεία, αναζητά την προσοχή και την περιπέτεια αλλού. Θα γνωρίσει έναν μυστηριώδη άντρα (Franz Rogowski) και σύντομα τα πάντα στη ζωή αυτής της οικογένειας θα αρχίσουν να αλλάζουν. Παράλληλα ο πατέρας της ανακοινώνει ότι πρόκειται να παντρευτεί με μια γυναίκα που γνώρισε πρόσφατα και αυτό θα φέρει επιπλέον τριβή στην οικογένεια της Bailey.

Ο γράφων δεν είναι θιασώτης του σινεμά που εκπροσωπεί η Andrea Arnold. Ο κοινωνικός ρεαλισμός της δε μένει στην παρατήρηση ενός Ken Loach, ο οποίος αναδεικνύει το πρόβλημα και αφήνει το κοινό να σκεφθεί λύσεις και αίτια, αλλά αποζητά την πρόκληση σοκ μέσα από ακραίες και συχνά αχρείαστα λεπτομερείς σκηνές ωμότητας, σεξ και κακοποίησης. Το σινεμά της φλερτάρει επικίνδυνα με το exploitation διατηρώντας, την ίδια στιγμή, το ύφος του φεστιβαλικού κινηματογράφου, κάτι που στα μάτια αυτού του θεατή είναι ολίγον υποκριτικό. Αναμφίβολα, όμως, η σκηνοθέτρια έχει το κοινό της, είναι μια σημαντική φωνή του σύγχρονου βρετανικού σινεμά και η θέση της στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Έχοντας πει τα παραπάνω, η νέα της ταινία, το «Bird», είναι μάλλον η καλύτερη ταινία της σκηνοθέτριας μέχρι στιγμής. Για πρώτη φορά στο έργο της, η Arnold αναμειγνύει τον κοινωνικό ρεαλισμό που είναι, πια, το σήμα κατατεθέν της, με έναν αναπάντεχο, αλλά κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο μαγικό ρεαλισμό, που φέρνει στο νου το προπολεμικό γαλλικό σινεμά - αν και περαιτέρω σύγκριση δε χωρεί εδώ. Η Αγγλίδα κινηματογραφίστρια αποτυπώνει μια αθέατη και συχνά συγκαλυμμένη πτυχή της κοινωνίας της χώρας με τρόπο παραστατικό και συχνά άβολο, έρχεται όμως να ανακουφίσει το θεατή με ενέσεις σουρεαλισμού που ισορροπούν επιδέξια με την πεζή πραγματικότητα της υπόλοιπης ταινίας.

Barry Keoghan και Franz Rogowski είναι εξαιρετικοί, όπως πάντα, στους ρόλους τους, την παράσταση όμως κλέβει η νεαρή Nykiya Adams, η οποία δίνει, χωρίς υπερβολή, μια από τις ωραιότερες παιδικές ερμηνείες που έχουμε δει τελευταία στον κινηματογράφο. Σύσσωμο το καστ της ταινίας εναρμονίζεται άψογα με το σύμπαν που πλάθει η Arnold, το οποίο δυστυχώς είναι βαθιά ριζωμένο σε μια πραγματικότητα που βιώνει μεγάλο μέρος της αγγλικής κοινωνίας, τα λιγότερο προνομιούχα λαϊκά στρώματα. Είναι εντυπωσιακό πως ένας ηθοποιός σαν τον Keoghan, με εξασφαλισμένη χολιγουντιανή καριέρα ήδη, δέχθηκε να "τσαλακώσει" σε τέτοιο βαθμό την εικόνα του και να συμμετάσχει σε μια ταινία έτη φωτός μακριά από το ύφος των φιλμ που κάνει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.

Αν κάτι μας έλειψε από το «Bird», είναι αυτό που μας λείπει από όλο το σινεμά της Arnold: ένα μέτρο, μια αίσθηση οικονομίας. Τουλάχιστον, αυτήν τη φορά φαίνεται να διορθώνει μια άλλη προβληματική παράμετρο του έργου της, που είναι η ατελείωτη μιζέρια δίχως αντίβαρο. Στο νέο της φιλμ, έχουμε διαρκώς την "παρηγοριά" του αποδραστισμού, χάρη στον οποίο η σκληρότητα και η ωμότητα που αντικρύζουμε καθ' όλη τη διάρκεια του φιλμ χαλαρώνει, έστω παροδικά. Χωρίς να είναι σπουδαία ταινία, το «Bird» είναι ένα βήμα εξέλιξης για το σινεμά της Andrea Arnold και αποκαλύπτει μια σκηνοθέτρια που δεν επαναπαύεται στις δάφνες της φεστιβαλικής επιτυχίας των προηγούμενων ταινιών της, αλλά εξακολουθεί να διερευνά τα όριά της.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-11-2024  |  Διανομή: Cinobo