Sing Sing

Ο Divine G (Colma Domingo), φυλακισμένος στο Σινγκ Σινγκ για ένα έγκλημα που δε διέπραξε, βρίσκει σκοπό συμμετέχοντας ως ηθοποιός σε ένα θεατρικό θίασο μαζί με άλλους φυλακισμένους άνδρες, συμπεριλαμβανομένου ενός οξύθυμου νεοφερμένου (Clarence Maclin). Μετά το επιτυχημένο ανέβασμα του "Ονείρου Θερινής Νυκτός" του William Shakespeare, ο θίασος αποφασίζει πως η επόμενη δουλειά του θα είναι μια αναχρονιστική κωμωδία η οποία θα εμπλέκει ταξίδια στο χρόνο, στοιχεία από γουέστερν, τον Αμλετ, κι ένα σωρό ακόμη ετερόκλητα πράγματα. Καθώς οι πρόβες προχωρούν, οι άνδρες αγωνίζονται να εξασφαλίσουν την ελευθερία τους με αναστολή και να καταπολεμήσουν τους προσωπικούς τους εσωτερικούς δαίμονες.

Ερχόμενο με τρομερό hype ως μια από τις οσκαρικά φιλόδοξες παραγωγές της χρονιάς, βασισμένο σε μια πολύ ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία και με το εύρημα οι πραγματικοί κρατούμενοι να υποδύονται τους εαυτούς τους, με εξαίρεση τον πρωταγωνιστή Colman Domingo, μια ιδέα που θυμίζει το cinema verite, το «Sing Sing» είναι μια οπωσδήποτε καλαίσθητη και ενίοτε συγκινητική, ταυτόχρονα όμως τυποποιημένη και άνευ εκπλήξεων ταινία. Δώδεκα χρόνια νωρίτερα, οι αδελφοί Taviani είχαν κάνει, με το «Caesar Must Die» (2012), μια καλύτερη ταινία πάνω στο ίδιο θέμα και με ανάλογο εύρημα, χωρίς όμως τις εύκολες συγκινήσεις και τα αχρείαστα, χολιγουντιανά στρογγυλέματα της εν λόγω ταινίας.

Το βασικό πρόβλημα του φιλμ είναι ότι δεν περιέχει δραματικές κορυφώσεις, πέρα από κάποια μάλλον υποτονικά ξεσπάσματα συγκεκριμένων χαρακτήρων. Ακόμα κι αυτά, εντούτοις, φαίνεται να βρίσκονται τοποθετημένα σε συγκεκριμένα σημεία, προκειμένου να λειτουργήσουν ως Oscar baits όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ο Colman Domingo, υποψήφιος για το βραβείο Α' Ανδρικού πέρυσι με το «Rustin» του George Wolfe και πιθανότατα ξανά φέτος με το παρόν, σηκώνει επάξια το βάρος του ρόλου του, η αλήθεια όμως είναι πως δεν υπήρχε λόγος να υποδυθεί εκείνος τον Divine G και όχι ο πραγματικός, ο οποίος, αν και ανάμεσα στους παραγωγούς, περιορίζεται εδώ σε υποστηρικτικό ρόλο.

Εξίσου περιττό είναι το στοιχείο της αθωότητας του πρωταγωνιστή. Κατανοούμε ότι πρόκειται περί αληθινής ιστορίας, θα είχε όμως περισσότερο ενδιαφέρον ο ήρωας να είναι πράγματι ένοχος για φόνο. Ίσως δε θα έπρεπε εξαρχής η συγκεκριμένη ιστορία να μεταφερθεί τόσο πιστά στον κινηματογράφο, κι αντιθέτως να επιλεχθεί η οδός της χαλαρής, δημιουργικά πιο ελεύθερης διασκευής. Η αυστηρή προσκόλληση στα πραγματικά γεγονότα ποτέ δεν ωφέλησε τη μυθοπλασία, αφού ως γνωστόν η τέχνη οφείλει να υπηρετεί τη δική της αλήθεια. Βλέποντας την ταινία, σκεφτόμαστε πόσο πληρέστερος θα ήταν ο προβληματισμός της αν ο ήρωας δεν ήταν το καλό παιδί που παρουσιάζεται μπροστά μας.

Όσον αφορά στη σκηνοθεσία του Greg Kwedar, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με εκείνη του Barry Jenkins, την οποία ελαφρώς μιμείται. Τα κάδρα του Kwedar, καλογυαλισμένα και φροντισμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια του φωτισμού και της όψης τους, φλερτάρουν με την αισθητική ενός τηλεοπτικού διαφημιστικού, παρά με τον ατόφιο ουμανιστικό λυρισμό του συναδέλφου του. Το «Sing Sing» είναι μια ταινία που έχουμε ξαναδεί χιλιάδες φορές, σε πολύ καλύτερες εκδοχές, και σε κανένα σημείο της δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις υπερβολικά ένθερμες κριτικές που έχει λάβει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Πιθανή υποψηφιότητά της, πόσο μάλλον βράβευση, στα επερχόμενα Oscar θα σημαίνει τη σφοδρή της υπερεκτίμηση.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-09-2024  |  Διανομή: The Film Group  |  Επίσημο Site