L' Ile Rouge

Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1970, στη Μαδαγασκάρη, λίγες ένοπλες δυνάμεις κι οι οικογένειές τους ζουν σε μια από τις τελευταίες γαλλικές στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό, ένα απομεινάρι της έκπτωτης γαλλικής αποικιακής αυτοκρατορίας. Επηρεασμένος από τα διαβάσματά του για την τολμηρή ηρωίδα των κόμικς Fantomette, ο Thomas (Charlie Vauselle), ένα δεκάχρονο αγόρι, παρατηρεί με περίεργο βλέμμα όσα τον περιτριγυρίζουν. Κάτω από την ξένοιαστη καθημερινότητα των εκπατρισμένων, τα μάτια του σταδιακά ανοίγουν σε μια άλλη πραγματικότητα. Ενώ το αγόρι προσπαθεί να αφομοιώσει τον τροπικό παράδεισο όπου κατοικεί, η αχαλίνωτη φαντασία του τρέφεται διαρκώς και ο κόσμος των μεγάλων αλλάζει με δραματική ταχύτητα.

Το σινεμά του Robin Campillo είναι ανερυθρίαστα αυτοβιογραφικό και εξομολογητικό, αντλώντας από τα προσωπικά βιώματα του σκηνοθέτη. Για μία και μοναδική φορά, στην προηγούμενη ταινία του, το «120 BPM» (2017), ο Γάλλος σκηνοθέτης κατόρθωσε να μετουσιώσει το προσωπικό σε συλλογικό, παραδίδοντας μια αληθινά καλή ταινία για τους ακτιβιστές της εποχής όπου το AIDS κάλπαζε στερώντας χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και σπέρνοντας τον πανικό, την καχυποψία και την ομοφοβία. Έξι χρόνια μετά από εκείνο που αποτελεί, μέχρι στιγμής, την κορωνίδα της φιλμογραφίας του, ο Campillo επιστρέφει με ακόμα μία ταινία εμπνευσμένη χαλαρά από δικές του εμπειρίες, τούτη τη φορά από τα παιδικά του χρόνια, όταν και κλήθηκε να ενηλικιωθεί σε μια κοινωνία που άλλαζε ραγδαία.

Στο φόντο της ιστορίας του μικρού Thomas, εμφανούς alter ego του σκηνοθέτη, βρίσκεται το οριστικό τέλος της εποχής της αποικιοκρατίας, η ανάδυση των εθνικών κρατών της Αφρικανικής ηπείρου και όλες οι κοινωνικοπολιτικές ζυμώσεις που οδήγησαν σε ή προέκυψαν από αυτήν. Ο Campillo φιλοδοξεί και πάλι να συνθέσει την τοιχογραφία μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας σε αυστηρά καθορισμένο χωροχρονικό πλαίσιο, και σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο το θέμα της ταινίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ειδικά από τη στιγμή που ο σκηνοθέτης δεν υιοθετεί διόλου εξωραϊστική ματιά απέναντι στους συμπατριώτες του, τους οποίους δε διστάζει να σατιρίσει, να κοροϊδέψει και να αναδείξει στους χαρακτήρες εκείνους που βρίσκονται στη λάθος πλευρά της ιστορίας.

Ωστόσο, σε αντίθεση με το προηγούμενο φιλμ του δημιουργού, αυτήν τη φορά λείπει από το μείγμα ένα καλοδουλεμένο σενάριο, ικανό να σκιαγραφήσει όλους τους χαρακτήρες προσεκτικά και σφαιρικά, να προσφέρει μια δραματουργία στιβαρή ώστε να κρατήσει το θεατή στη θέση του για περίπου δύο ώρες και να αναδείξει το θέμα του την στιγμή που θα αφηγείται μια ιστορία. Δυστυχώς, ο Campillo φαίνεται να μην κατάφερε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις και τις μικροϊστορίες του, με αποτέλεσμα το φιλμ να είναι χαοτικό, συχνά ανερμάτιστο και εν τέλει κουραστικό. Το ταξίδι ενηλικίωσης του Thomas δεν παίρνει σε κανένα σημείο ως συνοδοιπόρο το κοινό, καθώς ο χαρακτήρας, ο περίγυρός του και όσα διαδραματίζονται στην οθόνη μοιάζουν να μη μας αφορούν.

Μια ταινία όπως το «L' Ile Rouge» απαιτεί από το δημιουργό της να είναι σε θέση να εμπλέξει συναισθηματικά το θεατή, αντί να τον κρατά διαρκώς σε μια απόσταση από τα τεκταινόμενα. Το τέταρτο μεγάλου μήκους φιλμ του Robin Campillo αποτυγχάνει σε αυτόν τον στόχο, και παρά το ενδιαφέρον θέμα της είναι τελικά μια αδιάφορη ταινία. Κάπου μέσα στο αφηγηματικά συγκεχυμένο σενάριο του έργου, μια πραγματικά καλή ταινία αγωνίζεται να βγει στην επιφάνεια. Κρίμα που η ράθυμη πλοκή και η διεκπεραιωτική σκηνοθεσία δεν την αφήνουν.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-09-2024  |  Διανομή: Weird Wave