Lee

Η ιστορία της Αμερικανίδας φωτογράφου Lee Miller (Kate Winslet), ενός πρώην μοντέλου μόδας που έγινε καταξιωμένη πολεμική ανταποκρίτρια για το περιοδικό Vogue κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στο Παρίσι, πριν τον πόλεμο, γνώρισε τον Roland (Alexander Skarsgard), το σύζυγό της, με τον οποίο εγκαταστάθηκε στην Αγγλία μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Ναζί. Όταν, όμως, η Lee συνειδητοποίησε πως ο ρόλος της καλής νοικοκυράς δεν αρκούσε για να εκπληρώσει το χρέος προς την πατρίδα της, αποφάσισε να πάει στο μέτωπο. Το ταξίδι της εκεί θα την οδηγούσε μέχρι την καρδιά του σκότους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία και θα απαθανάτιζε.

Το πρόβλημα του «Lee» είναι πως δεν ξέρει τι ταινία θέλει να είναι και για ποιο θέμα θέλει να (πρωτο)μιλήσει. Στην αρχή, και για ένα μεγάλο μέρος, είναι μια MeToo ταινία που διαδραματίζεται στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και εξετάζει τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία της εποχής και τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που επέφερε η αιματηρότερη σύγκρουση του 20ού αιώνα. Η ατζέντα της ταινίας διακατέχεται από ρεβανσισμό και μονοδιάστατη οπτική, ενώ η αντιμετώπιση των ανδρικών χαρακτήρων είναι γραφική. Όλα αυτά, βέβαια, είναι αναμενόμενα από ένα φιλμ που φτιάχτηκε με ολοφάνερο αποκλειστικό στόχο την οσκαρική καταξίωση και, ως εκ τούτου, καλείται να εκπληρώσει συγκεκριμένες απαιτήσεις.

Κάποια στιγμή, εντούτοις, η ταινία ξεχνά το θέμα αυτό και μετατρέπεται σε μια ταινία για το Ολοκαύτωμα. Ταινίες για το συγκεκριμένο θέμα έχουμε δει άπειρες και το «Lee» δεν έχει τίποτα καινούργιο να πει ή να δείξει πάνω σ' αυτό. Δε φροντίζει καν να κάνει μια υποτυπώδη σύνδεση ανάμεσα στις ετερόκλητες θεματικές που θίγει, κι έτσι μοιάζει να μεταπηδά ανερμάτιστα ανάμεσα σε ευπώλητες ατζέντες και ασφαλή θεματικά πεδία, εκβιάζοντας συγκίνηση και φθηνό σοκ. Όσο, όμως, κι αν το Ολοκαύτωμα σαν ιστορικό γεγονός ενδεικτικό της ανθρώπινης δυνατότητας για θηριωδία δεν θα πάψει ποτέ να προκαλεί ανατριχίλα, η διαχείρισή του στην ταινία δεν αρκεί για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.

Στο φινάλε, το «Lee» μετατρέπεται σε μια ταινία για τη σχέση μητέρας - γιου, αλλά και σε μια ιστορία φαντασμάτων. Πρόκειται για ένα μάλλον γελοίο εύρημα, το οποίο δυνητικά θα αποτελούσε ένα σχόλιο πάνω στη δύναμη της εικόνας να συλλαμβάνει ατόφια την αλήθεια και να την απαθανατίζει, δυστυχώς όμως και αυτό το θέμα μένει στα ρηχά, αφού δε συνδέεται με ό,τι έχει προηγηθεί. Για μία ακόμη, τελευταία ευτυχώς, φορά η ταινία αλλάζει τόνο, ύφος και κατεύθυνση, δίχως κανένα λόγο, με καμία κομψότητα και καταλήγοντας στο κενό. Απορεί κανείς αν διαφορετικός άνθρωπος έγραψε κάθε πράξη της ταινίας, χωρίς να έχουν συνεννοηθεί προηγουμένως για το ποιος είναι ο συνολικός στόχος.

Παρά τη γενναία ερμηνεία της Kate Winslet και το εξαιρετικό υποστηρικτικό cast, το «Lee» είναι μια τεράστια απογοήτευση. Αγνοεί το genre που καλείται να υπηρετήσει, αυτό της πολεμικής / βιογραφικής ταινίας, παραλείπει σεναριακά σημαντικά γεγονότα που θα έπρεπε να μας δείξει αντί να μας αφηγηθεί λεκτικά μέσω των χαρακτήρων, και βάζει σε πρώτο πλάνο τα μηνύματα που θέλει να περάσει, αντί να εμπιστευτεί την ιστορία και να αφήσει το «νόημα» να βγει μέσα απ' αυτήν. Με ελάχιστες στιγμές να εξαιρούνται, το μοναδικό συναίσθημα που μπορεί να προκαλέσει αυτή η ταινία είναι ο εκνευρισμός. Μεγάλη σπατάλη μιας πραγματικά ενδιαφέρουσας και διαχρονικά επίκαιρης ιστορίας.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-09-2024  |  Διανομή: The Film Group