Daddio

Μια γυναίκα (Dakota Johnson) επιβιβάζεται σε ένα ταξί μετά την άφιξή της στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Το όχημα οδηγεί ο Clark (Sean Penn), ένας άνδρας μέσης ηλικίας, με διάθεση για κουβέντα. Σταδιακά η κοπέλα θα νιώσει άνετα και θα ανοιχτεί στον ταξιτζή, ο οποίος δείχνει να τα γνωρίζει όλα και τη βομβαρδίζει με συμβουλές για τη ζωή, βασισμένες στις εμπειρίες του από όλους τους ανθρώπους που έχει συναναστραφεί κατά την άσκηση του επαγγέλματός του και τα προσωπικά του βιώματα. Σύντομα, ωστόσο, θα αποκαλυφθεί πως κι εκείνος κρύβει τα δικά του μυστικά και τους δικούς του δαίμονες, που δε λένε να τον αφήσουν σε ησυχία.

Το «Daddio» είναι το είδος της ταινίας που δε σου προσφέρει τίποτα το συνταρακτικό, ούτε όμως είναι κενή περιεχομένου ή όμορφων στιγμών. Σκηνοθετικό ντεμπούτο της Christy Hall, αντλεί τη δύναμή του κατά κύριο λόγο από τις εξαιρετικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, της Dakota Johnson και του Sean Penn, οι οποίοι αναπτύσσουν ωραία χημεία μεταξύ τους και ο καθένας ξεχωριστά χτίζει ένα χαρακτήρα με σάρκα και οστά. Η μεν Johnson υποδύεται πειστικά την ευάλωτη και στα όρια της απόγνωσης νέα γυναίκα, ο δε Penn είναι η κατάλληλη επιλογή για την ενσάρκωση ενός άνδρα που κρύβει το προσωπικό υπαρξιακό του αδιέξοδο κάτω από την περσόνα ενός ξερόλα που συμβουλεύει διαρκώς τους ανθρώπους που συναντά.

Η ταινία φέρνει κοντά αυτούς τους δύο χαρακτήρες μέσα σε 100 λεπτά φιλμικού χρόνου, ο οποίος σχεδόν ταυτίζεται με εκείνον της κούρσας. Δύο άνθρωποι που γνωρίζονται τυχαία, δεν τους συνδέει τίποτα και πιθανότατα δε θα ξανασυναντηθούν ποτέ, καταλήγουν ωστόσο να εκμυστηρευθούν ο ένας στον άλλο πράγματα που, μάλλον, δεν είχαν ομολογήσει ούτε στους πιο κοντινούς τους ανθρώπους. Στο φόντο, βρίσκεται μια μεγαλούπολη, η Νέα Υόρκη, η οποία έχει σίγουρα περίσσευμα ανάλογων ιστοριών να αφηγηθεί, ιστορίες ανθρώπων που δεν προφταίνουν να εκφράσουν ό,τι σκέφτονται ή νιώθουν μέσα στους ασφυκτικά γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής.

Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν είναι πρωτότυπο. Τέτοιες σεναριακές ιδέες έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο σινεμά και η σκηνοθετική προσέγγιση της Christy Hall, μη ούσα φορμαλιστική στο ελάχιστο, δεν ξεχωρίζει από εκείνη δεκάδων άλλων συναδέλφων της. Δεν μπορούμε, στην πραγματικότητα, να καταλογίσουμε κάτι στην ταινία, απλούστατα την ίδια στιγμή δεν υπάρχει τίποτα σε αυτή που να προκαλεί το θαυμασμό μας και να την καθιστά αξέχαστη και σημαντική. Ενδεχομένως κάποιος άλλος να μεμφόταν τον χαρακτήρα του Penn ως υπερβολικά μανιχαϊστικό, νομίζουμε όμως ότι η ουσία όσων λέγονται δε βρίσκεται στο κείμενο, αλλά στο υπο-κείμενο, όπου αναδεικνύεται και το καλό γράψιμο του συγκεκριμένου χαρακτήρα.

Το «Daddio» είναι, τελικά, ιδανική ταινία για θερινό κινηματογράφο, αφού η πλειοψηφία των θεατών επισκέπτεται αυτά τα σινεμά λιγότερο με την επιθυμία να παρακολουθήσει ένα φιλμικό αριστούργημα και περισσότερο για να απολαύσει όλη την εμπειρία της καλοκαιρινής βραδιάς με τη συνοδεία μιας ανώδυνης αλλά όχι και αδιάφορης ταινίας. Αυτό ακριβώς είναι το ντεμπούτο της Christy Hall, μια ταινία που έχει πράγματα να πει, δεν θα κουράσει τους λιγότερο απαιτητικούς θεατές, ταυτόχρονα όμως δε θα υποτιμήσει τη νοημοσύνη τους. Με απλά υλικά, η Hall έφτιαξε μια μικρή, ταπεινή, συμπαθητική ταινία που παρακολουθείται πολύ ευχάριστα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 01-08-2024  |  Διανομή: Σπέντζος