The Bikeriders

Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960, μια εποχή πνευματικής επανάστασης για την Αμερική, όπου ο πολιτισμός και οι άνθρωποι αλλάζουν. Μετά από μια τυχαία συνάντηση σε ένα μπαρ, η ξεροκέφαλη Kathy (Jodie Comer) αισθάνεται ανεξήγητη έλξη προς τον Benny (Austin Butler), το νεότερο μέλος μιας λέσχης μοτισκλετιστών από τα Μεσοδυτικά, των Βάνδαλων, που διοικούνται από τον αινιγματικό Johnny (Tom Hardy). Όπως και η χώρα γύρω τους, η λέσχη ξεκινά να εξελίσσεται, μετατρεπόμενη από τόπο συγκέντρωσης των ντόπιων περιθωριακών σε επικίνδυνο υπόκοσμο βίας, αναγκάζοντας τον Benny να διαλέξει ανάμεσα στην Kathy και την αφοσίωσή του στη λέσχη.

Το «The Bikeriders», η πολυαναμενόμενη επιστροφή του Jeff Nichols στις μεγάλου μήκους ταινίες επτά ολόκληρα χρόνια μετά το υποτιμημένο «Loving», επιχειρεί να σκιαγραφήσει μια ολόκληρη εποχή καθοριστικών αλλαγών για τις Ηνωμένες Πολιτείες: τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970 - η ταινία εκτυλίσσεται από το 1965 έως το 1973 - περίοδο κατά την οποία τα ουτοπικά όνειρα των hippies και της γενιάς των λουλουδιών, που αντλούσε την έμπνευσή της από την κουλτούρα της αμφισβήτησης και της μοτοσικλέτας όπως αυτές αποτυπώθηκαν σε φιλμ σαν το «The Wild One» (1953) με τον Marlon Brando ή το «Easy Rider» (1969) του Dennis Hopper, έδωσαν οριστικά και αμετάκλητα τη θέση τους στην απογοήτευση και την απαισιοδοξία της γενιάς που επέστρεψε ανεπανόρθωτα τραυματισμένη από το Βιετνάμ, βρίσκοντας παρηγοριά στα σκληρά ναρκωτικά.

Όλα αυτά χωράνε μέσα στην ταινία του Nichols, μέσα από την ιστορία μιας χούφτας ανθρώπων που ο καθένας τους εκπροσωπεί έναν τρόπο σκέψης, μια εποχή ή μια κοινωνική ομάδα. Ο Johnny του θαυμάσιου Tom Hardy, για παράδειγμα, είναι ο άνθρωπος του '60, που αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ένας μοντέρνος ήρωας γουέστερν σαν αυτούς που ενσάρκωνε ο John Wayne στα φιλμ του John Ford. Ο Benny του εξαίσιου Austin Butler, από την άλλη, είναι ο άνθρωπος που καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε μια αβέβαιη ζωή γεμάτη αδρεναλίνη και έναν ήρεμο, αλλά ίσως λιγότερο περιπετειώδη βίο. Όπως στα ωραιότερα γουέστερν του παρελθόντος, τη δεύτερη επιλογή εκπροσωπεί εδώ η Jodie Comer, η οποία υποδύεται εκπληκτικά την ελαφρώς αφελή, καλόκαρδη και τελικά πιο ώριμη απ' όλους φιγούρα της ταινίας.

Αν μπορούμε να καταλογίσουμε κάτι στο «The Bikeriders», αυτό είναι ότι διαρκεί λίγο περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε κι ότι δεν αλλάζει τόνο στη συχνότητα που θα έπρεπε, σαν ο Nichols να διστάζει να πατήσει το γκάζι στα κατάλληλα σημεία - ένα πρόβλημα που παρατηρείται και στις προηγούμενες ταινίες του. Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, είναι μια ταινία που μας ταξιδεύει σε μια οριστικά περασμένη εποχή, ίσως όχι καλύτερη, σίγουρα όμως διαφορετική, που τείνουμε να τη ρομαντικοποιούμε ξεχνώντας, συχνά, ότι με τη σειρά της οδήγησε πολύ κόσμο σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Αλλωστε, απότοκο αυτής της εποχής ήταν εκείνη που ακολούθησε, όπως συμβαίνει πάντα, σε κάθε γενιά και εποχή.

Όαση κινηματογραφικού ενδιαφέροντος σε μια θερινή σεζόν που ασθμαίνει εξαιτίας της απουσίας σημαντικών ταινιών, η νέα ταινία του Jeff Nichols είναι αντάξια της φιλμογραφίας μιας αξιοσημείωτης φωνής του μοντέρνου αμερικανικού κινηματογράφου, που κοιτάζει κριτικά το παρελθόν της χώρας του ενώ συγχρόνως ελίσσεται ανάμεσα στα είδη. Παρά τις αδυναμίες του, το «The Bikeriders» είναι μια ιδιαίτερα αξιόλογη ταινία που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς στη μεγάλη οθόνη, ένα μοντέρνο γουέστερν όπου τα άλογα έχουν αντικατασταθεί από τις μοτοσικλέτες και τα εξάσφαιρα από τις γροθιές και τα μαχαίρια, και ταυτόχρονα μια απομυθοποίηση της αρρενωπότητας. Σίγουρα υπάρχουν προβλέψιμα σημεία στο σενάριο, και πάλι όμως η ταινία παρακολουθείται με μεγάλο ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το συναισθηματικά φορτισμένο φινάλε.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 20-06-2024  |  Διανομή: Tanweer