Μην Ανοίγεις Την Πόρτα

Μακριά από τον πολιτισμό, σε ένα παγωμένο δάσος σε μια αφιλόξενη βουνοπλαγιά, μια ομάδα ερευνητών δέχεται επίθεση από μια αγνώστου ταυτότητας μορφή. Η μοναδική επιζήσασα (Φωτεινή Λεβογιάννη), μια νεαρή βιολόγος, ζητά καταφύγιο στην απομονωμένη καλύβα ενός μυστηριώδους άνδρα (Σάκης Καρπάς), ο οποίος ζει εκεί εδώ και δύο χρόνια, δίχως τηλέφωνο ή άλλο μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και φαίνεται να βασανίζεται από τύψεις για κάτι που του συνέβη στο παρελθόν.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σε παραγωγή των Unboxholics, του επιτυχημένου ελληνικού YouTube καναλιού, είναι μια προσπάθεια σε ένα είδος που, δυστυχώς, δε συναντάμε συχνά στην εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή: αυτό του τρόμου. Και μόνο που οι δημιουργοί της ταινίας αποφάσισαν να καταπιαστούν με αυτό, από καθαρό μεράκι κι αγάπη για το είδος, αξίζουν έπαινο. Το «Μην Ανοίγεις την Πόρτα» έχει καλά στοιχεία, όπως το τουρνερικό - εκ του Jacques Tourneur - εύρημα της διατήρησης της απειλητικής οντότητας εκτός κάδρου καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, απόφαση στην οποία οι δύο σκηνοθέτες υποχρεώθηκαν λόγω έλλειψης budget αλλά εν τέλει αυτό λειτουργεί ευεργετικά για το φιλμ τους. Οι ερμηνείες είναι αρκετά φυσικές, η διεύθυνση φωτογραφίας ατμοσφαιρική και τα πρώτα σαράντα λεπτά του έργου χτίζουν ένα κλίμα υποβολής που καθιστά την απόπειρα αξιοπρεπέστατη.

Ωστόσο, είναι εμφανές ότι οι αδελφοί Καρπά έχουν στο μυαλό τους μια ταινία "αναβαθμισμένου" τρόμου - τι γελοίος όρος - στα πρότυπα της αμερικανικής εταιρείας Α24, με όποια κλισέ αυτό συνεπάγεται. Το βασικό από αυτά είναι ότι το κύριο θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από την έννοια της ενοχής, του τραύματος και της απώλειας, ένα αφηγηματικό μοτίβο που έχουμε δει περισσότερες φορές απ' όσες πλέον αντέχουμε. Αν και οι ταινίες της Α24, όπως και αυτή των Unboxholics, θεωρούν ότι έτσι δίνουν στον τρόμο το κάτι παραπάνω και κάνουν κάτι "ποιοτικό, με νόημα", στην πραγματικότητα πρόκειται για φιλμ μίας ανάγνωσης, απείρως ρηχότερα από αριστουργήματα του είδους, όπως το «The Texas Chainsaw Massacre» ή το «Night of the Living Dead», τα οποία ποτέ δε διεκδίκησαν δάφνες "αναβάθμισης" κι ας έχουν σημειολογικό πλούτο να συζητάς ακόμα, μισό αιώνα μετά την κυκλοφορία τους.

Ένα ακόμη πρόβλημα του «Μην Ανοίγεις την Πόρτα» είναι το προβλέψιμο σενάριο, το οποίο από τη μέση και μετά είναι γεμάτο διαλόγους exposition, που σου χτυπούν το μήνυμα του έργου στα μούτρα. Δυστυχώς, όμως, λίγες ταινίες τρόμου να έχεις δει παραπάνω καταλαβαίνεις αμέσως πού το πάνε οι σκηνοθέτες και η ταινία παύει να σε εκπλήσσει πολύ γρηγορότερα απ' το επιθυμητό. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάπου στη μέση ξεμένει από σεναριακά ευρήματα, κάνοντας από εκεί κι ύστερα διαρκώς κύκλους γύρω από τον εαυτό της, γεμίζοντας την αφήγηση σκηνές που δεν προωθούν κάπως το μύθο και κορυφώνοντας αδύναμα την τρίτη πράξη.

Τέλος, η παντελής έλλειψη χιούμορ, η απουσία gore στοιχείου, τα φτηνά και προβλέψιμα jump scares είναι στοιχεία που συμβάλλουν στην αίσθηση αδεξιότητας που αναδίδει το έργο. Ένα έργο καλών προθέσεων, αδύναμης όμως εκτέλεσης, το οποίο εντούτοις ελπίζουμε κι ευχόμαστε ολόψυχα να πάει καλά στα εισιτήρια, γιατί χρειαζόμαστε περισσότερες και καλύτερες ταινίες τρόμου στην εγχώρια παραγωγή. Είναι ένα είδος που μπορεί να πραγματοποιηθεί σχετικά γρήγορα κι εύκολα, να δώσει διαμαντάκια, δυστυχώς όμως σαν εθνική κινηματογραφία δεν το έχουμε εκμεταλλευθεί όσο θα μπορούσαμε. Ας είναι το φιλμ των Unboxholics μια αφορμή να ανατραπεί αυτό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 25-04-2024  |  Διανομή: Rosebud.21