Godzilla x Kong: The New Empire

O πανίσχυρος King Kong και ο φοβερός Godzilla τα βάζουν με μια γιγάντια θανάσιμη απειλή που κρύβεται στα έγκατα του πλανήτη μας και θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη όχι μόνο των δύο τεράτων αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Για να βοηθήσουν τα δύο πλάσματα να αντιμετωπίσουν το νέο τους κοινό εχθρό, οι άνθρωποι της εταιρείας Monarch θα βουτήξουν βαθιά στο παρελθόν της Νήσου του Κρανίου και της Κοίλης Γης. Εκεί, η Ilene Andrews (Rebecca Hall) θα δει τη θετή της κόρη (Kaylee Hottle) να βρίσκει επιτέλους ένα μέρος όπου φαίνεται να ανήκει κι ένα λαό που μπορεί να αισθανθεί δικό της. Και τότε αρχίζει να φοβάται ότι πολύ σύντομα θα τη χάσει.

Το Monsterverse είναι ένα franchise που δεν ξεκίνησε ως τέτοιο, αλλά εξελίχθηκε στην πορεία, χάρη στην εμπορική επιτυχία ταινιών όπως το «Godzilla» (2014) του Gareth Edwards, το «Kong: Skull Island» (2017) του Jordan Vogt - Roberts και το «Godzilla Vs. Kong» (2021) του Adam Wingard. Χωρίς να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο, οι ταινίες αυτές επανέφεραν στην επικαιρότητα του δυτικού κινηματογράφου τα τέρατα της ιαπωνικής μυθολογίας, διασταυρώνοντάς τα για δεύτερη φορά με τον King Kong - η πρώτη ήταν το 1962, στην ταινία «King Kong Vs. Godzilla» του πρωτομάστορα των kaiju movies Ishiro Honda. Οι ταινίες αυτού του franchise, με την εξαίρεση του «Godzilla: King of the Monsters» (2019), είχαν ανέκαθεν μια χάρη, κυρίως επειδή προσπαθούσαν να φέρουν στις οθόνες μας κάτι από το δέος των παλιών blockbuster του Steven Spielberg.

Δυστυχώς, το νέο φιλμ της σειράς βρίσκεται στις χαμηλότερες θέσεις της αξιολογικής κατάταξης των ταινιών του Monsterverse, αν όχι στη χαμηλότερη. Ο σκηνοθέτης Adam Wingard επιστρέφει μετά την αρκετά καλή δουλειά που έκανε στο προηγούμενο φιλμ, έχει μια κάποια εικαστική και εικονογραφική έμπνευση ενώ είναι αποτελεσματικός στο χτίσιμο τρομακτικής ατμόσφαιρας πριν την εμφάνιση κάποιου τέρατος - χάρη και στην προϋπηρεσία του στο σινεμά τρόμου - όμως σε γενικές γραμμές δεν κάνει κάτι παραπάνω από ό,τι θα έκανε ένας ικανός αλλά όχι σπουδαίος μπλοκμπαστεράς σκηνοθέτης. Spielberg, δηλαδή, δεν είναι.

Από την άλλη, προδίδεται και από ένα σενάριο γραμμένο στο πόδι, το οποίο αναμειγνύει τις ιστορίες τριών ταινιών σε μία, χωρίς να βρίσκει τις κατάλληλες ισορροπίες. Από τη μια, έχουμε την ιστορία του Kong, που είναι η μόνη κάπως ενδιαφέρουσα, παρά τα κλισέ της. Δεύτερον, υπάρχει η ιστορία του Godzilla, που θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν καταλάβαμε γιατί υπάρχει στην ταινία, αφού η συμμετοχή του δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην πλοκή. Τέλος, προχωρά η ιστορία της Ilene Andrews και της ανάπτυξης μέσα της του ενστίκτου της μητρότητας, που χτίζεται ήδη από την προηγούμενη ταινία, δεν είναι όμως μια ιδιαίτερα πειστική ιστορία και για αυτό ευθύνεται τόσο το τεμπέλικο γράψιμο όσο και η εντελώς flat και σοβαροφανής ερμηνεία της Rebecca Hall.

Και μιας και μιλάμε για ερμηνείες, κάπως ανεκτός είναι ο Dan Stevens στο ρόλο του Trapper, αλλά ιδιαίτερα ενοχλητική είναι η παρουσία του Bryan Tyree Henry ως Bernie. Ο τελευταίος είναι το comic relief στοιχείο της ταινίας και, όπως συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων των σύγχρονων χολιγουντιανών μπλοκμπάστερ, η ύπαρξή του εξυπηρετεί μονάχα τη διατύπωση κάποιου nerdy - σαχλού αστείου στις, υποτίθεται, πολύ δραματικές στιγμές της ταινίας. Μιας ταινίας που δεν έχει κανένα σοβαρό διακύβευμα, δε σε κάνει να νοιαστείς στιγμή για τους χαρακτήρες της και το μόνο συναίσθημα που σου γεννά είναι η ανυπομονησία να τελειώσει.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-03-2024  |  Διανομή: Tanweer  |  Επίσημο Site