Knox Goes Away

Ο John Knox (Michael Keaton) είναι ένας έμπειρος πληρωμένος δολοφόνος. Όταν μαθαίνει ότι πάσχει από μια ταχύτατα εξελισσόμενη μορφή άνοιας, αποφασίζει να εξιλεωθεί σώζοντας τη ζωή του αποξενωμένου ενήλικου γιου του, Miles (James Marsden), ο οποίος σκότωσε έναν άνδρα που έκανε κακό στη δική του κόρη. Για να το καταφέρει αυτό, πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στην αστυνομία που τον καταδιώκει, καθώς και ενάντια στον χρόνο και την ασθένειά του που απειλεί να κυριαρχήσει. Μοναδική βοήθεια που διαθέτει είναι ο ηλικιωμένος μέντοράς του, Xavier Crane (Al Pacino), ο οποίος του παρέχει πληροφορίες για τους αντιπάλους που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Υπάρχει μια παρανόηση σε ό,τι αφορά στα λεγόμενα b-movies. B-movie είναι η ταινία χαμηλού προϋπολογισμού, που γυρίζεται συνήθως από άγνωστο σκηνοθέτη με άσημους σχετικά ηθοποιούς και χαμηλές εμπορικές φιλοδοξίες, είναι, με άλλα λόγια, βασικά εμπορικός χαρακτηρισμός μιας ταινίας. Ωστόσο, μεγάλη μερίδα του κοινού και της κριτικής επιμένει να χρησιμοποιεί τον όρο "b-movies" κάπως απαξιωτικά, δίνοντάς του καλλιτεχνική διάσταση και αναφερόμενη σε ταινίες που δεν είναι καλές. Ξεχνούν ότι ένα b-movie, εάν διαθέτει έναν στιλίστα σκηνοθέτη, ένα καλογραμμένο σενάριο, ικανούς ηθοποιούς και συνεργείο με όρεξη και μεράκι μπορεί να είναι καλύτερο από μια ταινία πρώτης γραμμής, που θα φορτωθεί με Oscar και θα κόψει εκατομμύρια εισιτήρια.

Για να είναι καλό, ωστόσο, ένα b-movie, πρέπει να ξέρει τα όριά του και να προσφέρει στους θεατές αυτό που ζητούν, δηλαδή ψυχαγωγία. Δε σημαίνει ότι ένα b-movie δεν έχει καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, αλλά εξ ορισμού απευθύνεται στο ευρύ κοινό και οφείλει να το υπηρετήσει. Εάν ένα b-movie παίρνει υπερβολικά στα σοβαρά τον εαυτό του, έχουμε το φαινόμενο που παρατηρείται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στο Χόλιγουντ, με σκηνοθέτες σαν τους Steve McQueen, Emerald Fennell, Jordan Peele κλπ, οι οποίοι κάνουν b-movies, ενίοτε καλά b-movies, που όμως παίρνουν τόσο στα σοβαρά τον εαυτό τους και το κοινωνικό μήνυμα που διαθέτουν, ώστε καταλήγουν να ξενίζουν το κοινό για το οποίο εξαρχής φτιάχτηκαν.

Ο εκτεταμένος αυτός πρόλογος αποσκοπεί στη διατύπωση της θέσης ότι το «Knox Goes Away», η δεύτερη σκηνοθεσία του ηθοποιού Michael Keaton, είναι, επιτέλους, ένα b-movie όπως πρέπει να είναι αυτές οι ταινίες. Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, που συνοδεύονται από την ατμοσφαιρική μουσική του Alex Heffes, το φιλμ υιοθετεί ένα μελβιλικό (εκ του Γάλλου σκηνοθέτη Jean-Pierre Melville) τόνο, αφηγούμενο την ιστορία ενός εκτελεστή που πρόκειται να απωλέσει τη μνήμη και το μυαλό του και προσπαθεί να βουλώσει τις τρύπες της ζωής του. Το σενάριο έχει το άγγιγμα της παλιομοδίτικης, στακάτης, no-bullshit αστυνομικής περιπέτειας, στην καλύτερη παράδοση του κλασικού αμερικανικού φιλμ - νουάρ.

Κοφτερές ατάκες, ιδιοφυή σεναριακά ευρήματα όπως ο χαρακτήρας της Joanna Kulig ("Cold War") και το arc του στο φιλμ, ένας Michael Keaton εξαιρετικός μπροστά από την κάμερα, ιδιαίτερα στο συγκλονιστικό τελευταίο πλάνο του χαμένου, νοτισμένου βλέμματός του, και ικανοποιητικότατος πίσω από αυτήν, ένας James Marsden στην καλύτερη ίσως ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας του κι ένας Al Pacino που παίζει στα δάχτυλα τον ωραίο υποστηρικτικό ρόλο που του δόθηκε και μια απλή, καλοειπωμένη ιστορία για τη μνήμη, τις απλές χαρές της ζωής, τις δεύτερες ευκαιρίες. Το αμερικανικό σινεμά που αγαπήσαμε και όλο και πιο σπάνια απολαμβάνουμε είναι ακόμα εδώ και, όπως φαίνεται, δε θα παραδώσει έτσι εύκολα τα όπλα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 21-03-2024  |  Διανομή: Tanweer