Imaginary

Όταν η Jessica (DeWanda Wise) μετακομίζει ξανά στο σπίτι όπου μεγάλωσε με την οικογένειά της, η μικρότερη κόρη του συζύγου της (Tom Payne), η Alice (Pyper Braun) αναπτύσσει περίεργο δεσμό με ένα λούτρινο αρκουδάκι ονόματι Chauncey που βρίσκει στο υπόγειο. Η Alice αρχίζει να παίζει με τον Chauncey παιχνίδια που στην αρχή φαίνονται όμορφα αλλά στη συνέχεια γίνονται επικίνδυνα. Καθώς η συμπεριφορά της Alice γίνεται όλο και πιο ανησυχητική, η Jessica επεμβαίνει μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει πως ο Chauncey είναι πολλά περισσότερα από το λούτρινο αρκουδάκι που όλοι πίστευαν.

Αλλη μια στουντιακή ταινία τρόμου τίγκα στο CGI, τα φτηνά jump scares, τα σεναριακά κενά και με θεματικό πυρήνα το τραύμα, την απώλεια και την κακοποίηση. Αυτό είναι το «Imaginary» της Blumhouse και του σκηνοθέτη Jeff Wadlow («Kick-Ass 2», «Fantasy Island») και, στην πραγματικότητα, η κριτική μας θα μπορούσε να σταματήσει εδώ, καθώς τίποτα το αληθινά καινούργιο δεν έχει να κομίσει η ταινία αυτή σε όσα έχουν ήδη κάνει αμέτρητες ταινίες του είδους τα τελευταία χρόνια που, εκμεταλλευόμενες το ρεύμα του λεγόμενου "αναβαθμισμένου τρόμου", πλάι στην ισχνή δραματουργία προσθέτουν μελοδραματικό υπόβαθρο για τους χαρακτήρες τους προκειμένου να περάσουν ως πιο "σοβαρές" από τα φιλμ του σωρού, ενώ στην πραγματικότητα τέτοιες είναι κι οι ίδιες.

Το «Imaginary», λοιπόν, ξεκινά από μια ιντριγκαδόρικη ιδέα, η οποία πατά σε έναν αρχετυπικό φόβο κάθε παιδιού - και όχι μόνο: ότι το λούτρινο αρκουδάκι, ο φανταστικός φίλος των πρώτων μας χρόνων, όχι απλά δεν είναι τόσο φανταστικός αλλά καταλαμβάνεται και από ένα διαβολικό πνεύμα που θέλει το κακό μας. Ξεκινώντας από εκεί, η ταινία ξετυλίγει μια ιστορία για χαρακτήρες που στο παρελθόν έχασαν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο ή κακοποιήθηκαν στην αθωότερη ηλικία τους, με προφανή την πρόθεση της ταινίας να ισχυριστεί, αλληγορικά, ότι η σατανική οντότητα που εισβάλλει στην οθόνη είναι μια ενσάρκωση του τραύματος. Θα ήταν ενδιαφέρον, αν δεν το είχαμε ξαναδεί ή, έστω, αν γινόταν με έναν κινηματογραφικά εμπνευσμένο τρόπο.

Γιατί το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της ταινίας, πέρα από την έλλειψη πρωτοτυπίας, είναι η παντελής απουσία έμπνευσης στη σκηνοθεσία του, έτσι κι αλλιώς αδιάφορου, Jeff Wadlow. Ο τρόμος πηγάζει αποκλειστικά μέσα από κλισέ και προβλέψιμα jump scares, για ατμόσφαιρα ούτε λόγος, σεκάνς όπως αυτή στο υποσυνείδητο της Alice, που στα χέρια ενός περισσότερο ικανού δημιουργού θα γίνονταν μικρά αριστουργήματα τρόμου και φαντασίας, εδώ καταλήγουν flat λόγω της κατάχρησης CGI, ενώ ακόμα και η οντότητα, όταν τελικά εμφανίζεται στην πλήρη μορφή της, είναι μάλλον γελοία παρά τρομακτική. Όλα αυτά ίσως και να λειτουργούσαν εάν τουλάχιστον ο Wadlow είχε τη σύνεση να μην πάρει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά, όμως η σοβαροφάνεια είναι διάχυτη από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας.

Όσο για το τρίτο μεγάλο πρόβλημα του έργου, είναι βέβαια το σενάριο. Ένα σενάριο γεμάτο τρύπες, αντιφάσεις και ευκολίες, που δεν εξηγεί ποτέ επαρκώς γιατί ο πατέρας σηκώνεται να φύγει εν μέσω ενδοοικογενειακής κρίσης, γιατί ενώ υποτίθεται πως μόνο η Jessica και η Alice βλέπουν το διαβολικό αρκουδάκι στην τελική μάχη εναντίον του το βλέπει μια χαρά και η δεύτερη κόρη (Taegen Burns) και πολλά ακόμα αναπάντητα ερωτήματα που μένουν μετέωρα. Σε συνδυασμό με τις αδιάφορες ερμηνείες, το «Imaginary» είναι μια ταινία τρόμου που μπορείτε να προσπεράσετε. Οι φανατικοί λάτρεις του είδους θα περάσουν καλά και θα γελάσουν με την ψυχή τους, οι υπόλοιποι πιθανότατα θα βαρεθούν αφόρητα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 07-03-2024  |  Διανομή: Σπέντζος  |  Επίσημο Site