Anyone But You

Μετά από ένα αρκετά ενδιαφέρον πρώτο ραντεβού, η Bea (Sydney Sweeney) κι ο Ben (Glen Powell) ανακαλύπτουν ότι το αρχικό πάθος τους έχει μετατραπεί σε μια μυστηριώδη αλλά αρκετά έντονη παρεξήγηση. Ωστόσο, η μοίρα δεν έχει πει την τελευταία της λέξη: όταν ξαναβρεθούν τυχαία σε ένα γάμο κοινών τους φίλων, θα έρθουν εκ νέου κοντά. Στο ηλιόλουστο σκηνικό, η σπίθα ανάμεσά τους θα αναζωπυρωθεί, αναγκάζοντάς τους να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα και να δώσουν στην αγάπη τους μια δεύτερη ευκαιρία.

Η ρομαντική κωμωδία είναι πολύ παρεξηγημένο είδος, καθώς έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου ως κάτι ανώδυνο κι ανάλαφρο, το οποίο συγκριτικά απαιτεί ελάχιστο κόπο για να υλοποιηθεί. Είναι αλήθεια πως το είδος αποτελεί σίγουρο χαρτί για τα χολιγουντιανά στούντιο, αφού τους δίνει την ευκαιρία να επιστρατεύσουν μερικά μεγάλα ονόματα και να τραβήξουν την προσοχή του κοινού με μια απλή, ερωτική ιστορία. Εδώ, όμως, έρχεται η παγίδα στην οποία πέφτει τόσο το κοινό, όσο και οι δημιουργοί των ταινιών αυτών. Γιατί ακριβώς αυτή η υπερ-πληθώρα ταινιών του είδους είναι που καθιστά δύσκολο το έργο του να ξεχωρίσει πραγματικά ένα φιλμ, κι έτσι μια ρομαντική κωμωδία πρέπει να πληροί ορισμένα κριτήρια για να θεωρηθεί επιτυχημένα.

Ποια είναι αυτά τα κριτήρια; Αρχικά, ένα δυνατό σενάριο, με χιούμορ, ρομαντισμό που δε γίνεται γλυκανάλατος, ευρήματα που ξαφνιάζουν αποφεύγοντας τα κλισέ και χαρακτήρες που φαντάζουν προσιτοί στο κοινό. Ύστερα, λεπτότητα και επαγγελματισμός στη σκηνοθεσία: η (ρομαντική) κωμωδία δε θέλει "υπογραφή" - πλην ελαχίστων περιπτώσεων - αλλά σκηνοθέτη σεμνό που θα κάνει τη δουλειά του και θα κρατηθεί διακριτικά στο παρασκήνιο, έστω κι αν χωρίς αυτόν η ταινία δε θα είχε ρυθμό και σωστό τόνο. Τέλος, ηθοποιοί με χημεία μεταξύ τους, μπρίο και διάθεση να "τσαλακώσουν" την εικόνα του ζεν πρεμιέ ή της μοιραίας γυναίκας για να επιδοθούν στις παλαβομάρες που τους ζητά το σενάριο.

Για καλή μας τύχη, το «Anyone But You» διαθέτει αρκετές από τις παραπάνω αρετές. Βασικά, υπάρχει μια ωραία κεντρική ιδέα, όχι φοβερά πρωτότυπη αλλά άκρως λειτουργική, που δίνει τον απαραίτητο ρυθμό στην αφήγηση. Με εξαίρεση το φινάλε, που συνειδητά φλερτάρει με το να είναι κλισέ και γλυκερό, το έργο αποφεύγει ή, έστω, αξιοποιεί ευρηματικά τα κλισέ του είδους και περιλαμβάνει στιγμές αυθεντικής συγκίνησης. Την επιτυχία πρέπει να πιστωθούν οι γοητευτικότατοι πρωταγωνιστές: ο Glen Powell είναι ό,τι πρέπει για το ρόλο, χωρίς να γίνεται μονόχνωτος, ενώ η Sydney Sweeney αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι έχει εύρος ταλέντου, αφού η προηγούμενη κινηματογραφική της εμφάνιση, στο «Reality» (2023), ήταν ένας τελείως διαφορετικός ρόλος, στον οποίο η ηθοποιός ανταποκρίθηκε ικανοποιητικότατα.

Φυσικά, δε λείπουν ελαττώματα, όπως ορισμένα άβολα, χοντροκομμένα αστεία σχετιζόμενα με τα... γεννητικά όργανα των χαρακτήρων. Ο Will Gluck έχει μεν εμπειρία στο είδος, δεν διαθέτει όμως τη σπιρτάδα ενός Howard Hawks ώστε να απογειώσει το κείμενο, πλην μερικών στιγμών. Συνολικά, ωστόσο, το φιλμ κάνει τη δουλειά του και σίγουρα δε θα απογοητεύσει τους λάτρεις του είδους. Το αστείο σενάριο, οι πρωταγωνιστές και η ευφορική διάθεση που ξεχειλίζει από το έργο αποτελούν τα συστατικά της επιτυχίας του, η οποία μεταφράστηκε σε μεγάλους αριθμούς εισιτηρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες, πράγμα πολύ ενθαρρυντικό σε μια εποχή γενικότερης παρακμής ενός είδους που κάποτε αποτελούσε εμπορική εγγύηση.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 08-02-2024  |  Διανομή: Feelgood Entertainment