Ferrari

Διανύουμε το καλοκαίρι του 1957. Ο Enzo Ferrari (Adam Driver), πρώην οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων και νυν ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες του κόσμου, βρίσκεται σε περίοδο πολλαπλής κρίσης. Τα αλλεπάλληλα οικονομικά προβλήματα απειλούν με χρεωκοπία την εταιρεία που ο ίδιος κι η γυναίκα του, Laura (Penelope Cruz), δημιούργησαν πριν από δέκα χρόνια απ' το τίποτα. Ταυτόχρονα, ο γάμος τους κλυδωνίζεται από τότε που έχασαν το γιο τους, ενώ ο Enzo κρύβει από τη Laura το γεγονός ότι έχει κι ένα εξώγαμο παιδί, με την ερωμένη του (Shailene Woodley), το οποίο δεν έχει αναγνωρίσει επίσημα. Έτσι, ο Ferrari θα αποφασίσει να ρισκάρει τα πάντα σε έναν αγώνα που μπορεί να τον καταστρέψει ή να τον επαναφέρει πλήρως: στην εμβληματική κούρσα Mille Miglia.

Το «Ferrari» υπήρξε passion project για τον Michael Mann, έναν από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων σαράντα ετών. Πάνω από δεκαετία έχει περάσει από την πρώτη στιγμή που ο δημιουργός του «Thief» (1981), του «Manhunter» (1986), του «The Last of the Mohicans» (1992), του «Heat» (1995), του «The Insider» (1999) και του «Collateral» (2004) ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μεταφέρει στην οθόνη το βίο του διάσημου αυτοκινητοβιομήχανου, και πολλά ονόματα ηθοποιών υπήρξαν υποψήφια για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, από τον Johnny Depp μέχρι τον Hugh Jackman, πριν καταλήξουμε στον Adam Driver - μια επιλογή που ενδεχομένως θα ξενίσει αρκετούς στο άκουσμά της, με το που ξεκινά η ταινία όμως καταλαβαίνεις ότι ο ηθοποιός δε θα σε απογοητεύσει ούτε αυτήν τη φορά.

Εφόσον έχουμε να κάνουμε με ταινία του Mann, κάποια πράγματα είναι εγγύηση από πριν, όπως η σκηνοθετική βιρτουοζιτέ - που εδώ είναι πολύ λιγότερο εμφανής από άλλες του ταινίες, λόγω ωριμότητας -, το προσεγμένο σενάριο που αναδεικνύει τις αντιφάσεις του κεντρικού χαρακτήρα και τις συγκρούσεις που φέρνουν στο φως την ιστορική του σημασία (ό,τι δηλαδή απέτυχε να κάνει ο Bradley Cooper για τον Leonard Bernstein στο «Maestro»), την ορθή καθοδήγηση των ηθοποιών και το αψεγάδιαστο τεχνικό σκέλος. Στα δύο τελευταία θέλουμε να σταθούμε λίγο παραπάνω, καθώς ο Mann αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες τόσο από τον Driver, όσο και από τις δύο βασικές γυναίκες του cast, την Penelope Cruz και τη Shailene Woodley, οι οποίες σε πολλές σκηνές έως και κλέβουν την παράσταση. Όσον αφορά στο τεχνικό σκέλος, ο Mann αναπλάθει άψογα την εποχή και κινηματογραφεί μερικές από τις ωραιότερες σκηνές αγώνων που έχουμε δει.

Αν κάτι, ωστόσο, λείπει από το «Ferrari» και το εμποδίζει να γίνει αριστούργημα ισάξιο των προαναφερθέντων δημιουργιών του σκηνοθέτη, είναι μια κάποια σπιρτάδα στο ρυθμό, μια «ένταση» όπως είναι κι ο ελληνικός τίτλος του «Heat». Ίσως επειδή ο Mann δεν έχει πράγματι να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, ίσως επειδή είναι απλά ευτυχισμένος που καταφέρνει μετά από χρόνια να αφηγηθεί μια ιστορία που φύλαγε μέσα του για χρόνια, το αποτέλεσμα δεν πάλλεται από την ίδια θερμότητα που έδειχνε να "καίει" άλλες του ταινίες και να καθιστά τους ήρωές του πλάσματα στο χείλος της έκρηξης.

Αλλά, είπαμε, έχουμε να κάνουμε με το σινεμά του Michael Mann κι αυτό μόνο κάτι πραγματικά αξιοσημείωτο μπορεί να δώσει, ακόμη και στις ελάσσονες στιγμές του. Το «Ferrari» υστερεί σε σχέση με τις άλλες ταινίες του σκηνοθέτη κατά τον ίδιο τρόπο που το «Frenzy» υστερεί σε σχέση με τα αριστουργήματα του Alfred Hitchcock ή οι πρώτες ταινίες του Ingmar Bergman σε σύγκριση με τα κατοπινά έργα του. Κατά τ' άλλα, είναι μια ωραιότατη ταινία, που αξίζει να δει και να ξαναδεί κανείς στη μεγάλη οθόνη, μια υπενθύμιση του πόσο χρειαζόμαστε δεινούς αφηγητές σαν τον Michael Mann, μια ακόμα απόδειξη των ικανοτήτων των τριών πρωταγωνιστών του φιλμ.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 25-01-2024  |  Διανομή: The Film Group  |  Επίσημο Site