Daliland

Το 1973, ένας νεαρός βοηθός σε πινακοθήκες, ο James (Christopher Briney), μπλέκει σε μια άγρια περιπέτεια καθώς βοηθά την ηλικιωμένη ιδιοφυία που άκουγε στο όνομα Salvador Dali (Ben Kingsley) να προετοιμαστεί για μια μεγάλη έκθεση στη Νέα Υόρκη.

Μια ταινία σαν το «Daliland» από την περιγραφή της και μόνο σου γεννά μεγάλες προσδοκίες. Η δημιουργός της κινηματογραφικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Bret Easton Ellis «American Psycho» (2000) Mary Harron σκηνοθετεί δύο βετεράνους, αποδεδειγμένα σπουδαίους ηθοποιούς, τον Sir Ben Kingsley («Gandhi») και την Barbara Sukowa (πολυάριθμες συνεργασίες με τον Rainer Werner Fassbinder) σε μια ταινία με θέμα τα τελευταία χρόνια της ζωής ενός καλλιτεχνικά κορυφαίου και ιδεολογικά αμφιλεγόμενου ζωγράφου - πρωτοπόρου του σουρεαλισμού, με φόντο την ανήσυχη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970; Είμαστε μέσα εξαρχής! Κι όμως, αυτή η ταινία, με αυτήν την υπόθεση κι αυτούς τους συντελεστές, κατάφερε να μας απογοητεύσει. Το λες και δύσκολο επίτευγμα, να όμως που το «Daliland» το κατόρθωσε και είναι σαν να το έχουμε ήδη ξεχάσει, λίγες ημέρες αφού το είδαμε.

Ο βασικός λόγος πίσω από την αποτυχία είναι η παντελής έλλειψη εστίασης της θεματολογίας της. Είναι μια ταινία για τον καλλιτέχνη Dali; Είναι μια ταινία για τον άνθρωπο Dali και τα ιδεολογικά αγκάθια της προσωπικότητάς του; Είναι μια ταινία πάνω στο διαχωρισμό του ανθρώπου από τον καλλιτέχνη; Είναι μια ταινία για την ευθύνη του καλλιτέχνη να αφουγκράζεται τον παλμό της εποχής του μέχρι τέλους; Είναι μια ταινία για τη φθορά που επιφέρει ο χρόνος; Είναι όλα αυτά μαζί; Όχι, δεν είναι τίποτα από αυτά.

Η απουσία σαφούς στόχευσης έχει σαν αποτέλεσμα έναν χαοτικό τόνο, που μεταπηδά άτσαλα από τη φαρσοκωμωδία στην wannabe σκορσεζική βιογραφία ενός "καταραμένου" καλλιτέχνη κι από εκεί στην αντισυμβατική ιστορία της σχέσης δασκάλου και μαθητή. Η σκηνοθεσία είναι εντελώς διεκπεραιωτική, κάτι που τελικά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει και τόσο μιας και η Harron, μετά το «American Psycho», δεν έκανε ξανά κάτι αξιόλογο. Αυτό, εντούτοις, που μας εκπλήσσει πολύ δυσάρεστα είναι η απογοητευτική ερμηνεία του Kingsley, ο οποίος μοιάζει εξίσου μπερδεμένος ως προς το είδος της ταινίας στην οποία παίζει. Ο Dali του είναι μια καρικατούρα εκκεντρικού καλλιτέχνη που αναμασά κάθε κλισέ αντίστοιχων ερμηνειών που έχουμε δει στο σινεμά, διακοπτόμενη περιστασιακά από στομφώδεις διδακτικές ατάκες όπου η ταινία πασχίζει άτσαλα να σοβαρέψει.

Δυστυχώς, μια από τις ταινίες που πραγματικά ακούγονταν πολλά υποσχόμενες τη φετινή χρονιά, το «Daliland» προέκυψε οικτρή απογοήτευση. Οριακά ανυπόφορο στην παρακολούθησή του, δεν είναι σε θέση να ρίξει φως στη ζωή και το έργο του βιογραφούμενου προσώπου, ενώ πιθανότατα θα εξοργίσει και όσους ήδη γνωρίζουν και αγαπούν το ζωγράφο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-11-2023  |  Διανομή: Tanweer