Fingernails

Η Anna (Jessie Buckley) κι ο Ryan (Jeremy Allen White) έχουν βρει μαζί την αληθινή αγάπη. Το έχει αποδείξει το τεστ που έκαναν, σύμφωνα με το οποίο ένα ζευγάρι έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει εάν ο δεσμός τους χαρακτηρίζεται από ένα βαθύτερο συναίσθημα του ενός για τον άλλο ή αν είναι απλώς και μόνο αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας παρόρμησης. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: παρά τα αποτελέσματα του τεστ, η Anna δεν είναι ακόμη σίγουρη πως ο Ryan είναι ο άνθρωπος της ζωής της. Μια αίσθηση που θα οξυνθεί όταν θα γνωρίσει τον Amir (Riz Ahmed), το συνάδελφό της στη νέα δουλειά που ξεκίνησε.

Τρία χρόνια πριν, ο Χρήστος Νίκου είχε τραβήξει τα βλέμματα πάνω του χάρη στα «Apples» (2020), μια ρομαντική ιστορία επιστημονικής φαντασίας αλλά και, για τον γράφοντα, μια βαθιά προβληματική ταινία, τόσο δραματουργικά, μιας και η ιδέα πίσω από την πλοκή μόλις και μετά βίας επαρκούσε για να υποστηρίξει μια μεσαίου μήκους ταινία που ο δημιουργός της επέλεγε να απλώσει σε περίπου 90 εξαντλητικά λεπτά, όσο και σκηνοθετικά, μιας και ο Νίκου αντέγραφε το ύφος του Γιώργου Λάνθιμου και του ελληνικού weird wave δίχως να δίνει την εντύπωση ότι έχει δική του φωνή. Μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιούσε το δικό του φιλμ από τον «Κυνόδοντα», επί παραδείγματι, είναι το γεγονός ότι τα "Μήλα" ήταν μια πολύ πιο συναισθηματική και γενναιόδωρη ταινία, κάτι όχι απαραίτητα καλό. Πάντως, η ταινία άρεσε στην Cate Blanchett, η οποία υποστήριξε οικονομικά την υλοποίηση της δεύτερης ταινίας του σκηνοθέτη, «Fingernails», η οποία είναι και η πρώτη αγγλόφωνη δουλειά του.

Και να που η νέα ταινία του Έλληνα κινηματογραφιστή παρουσιάζει τα ίδια πάνω - κάτω προβλήματα με την προηγούμενη: εκκινώντας από μια πολύ καλή κεντρική σεναριακή ιδέα, και περιλαμβάνοντας μερικές πολύ όμορφες συναισθηματικά στιγμές, το «Fingernails» ξεχειλώνει την αφήγησή του, περιλαμβάνοντας ουκ ολίγες "νεκρές" στιγμές. Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Νίκου διαθέτει ικανότητες στην επιλογή μουσικής υπόκρουσης (μέχρι και Χαριτοδιπλωμένο θα ακούσετε στο φιλμ), και, ευτυχώς, εδώ έχει στο πλευρό του ικανούς ηθοποιούς: η σταθερά ανερχόμενη (αλλά λίγο άτυχη στις επιλογές της) Jessie Buckley, ο Riz Ahmed που γνωρίσαμε στο «Sound of Metal» (2019) και ο Jeremy Allen White που βλέπουμε στο τηλεοπτικό "The Bear" οπωσδήποτε είναι προτιμότεροι από τον άψυχο Αρη Σερβετάλη των "Μήλων".

Όμως το συμπέρασμα αυτής της ταινίας δε γίνεται ποτέ σαφές. Είναι, τελικά, το τεστ στο οποίο υποβάλλονται οι χαρακτήρες ικανό να δώσει απαντήσεις σε ζητήματα της καρδιάς και του εσωτερικού μας κόσμου; Εφόσον οι άνθρωποι αλλάζουν, πώς μπορεί μια τέτοια δοκιμασία να εγγυηθεί πως θα αισθάνεται κανείς το ίδιο εφ' όρου ζωής. Η ταινία μοιάζει να θέλει να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα (δε χρειάζονται, βέβαια, οι απαντήσεις, δουλειά της τέχνης είναι απλώς να θέτει τα ερωτήματα), όταν όμως το κάνει δείχνει να αυτοαναιρείται, οδηγώντας μέσω της αφήγησης προς αντίθετα συμπεράσματα. Τελικά, πρόκειται για μια αρκετά απλοϊκή κι επαναλαμβανόμενη ταινία, που για άλλη μια φορά αντιγράφει στεγνά το ύφος του Λάνθιμου, ο οποίος επίσης είχε διαλέξει το είδος του ρομαντικού sci-fi για το αγγλόφωνο ντεμπούτο του - μιλάμε, φυσικά, για το «The Lobster» (2015).

Για δεύτερη διαδοχική ταινία, ο Χρήστος Νίκου φαντάζει ως ένας σκηνοθέτης που αδυνατεί να αποτινάξει από πάνω του το ευρύ φάσμα των επιρροών που έχει δεχθεί. Σε συνδυασμό με τις δραματουργικές αδυναμίες των έργων του, αυτό του κοστίζει. Το «Fingernails» θέλει να είναι γενναιόδωρο συναισθηματικά, προϋποθέτει όμως ότι θα ξεχάσεις το σινεμά που έχεις ήδη δει. Ειδάλλως, δε θα το απολαύσεις πραγματικά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-11-2023  |  Διανομή: Feelgood Entertainment