Reality (2023)

Η Reality Winner (Sydney Sweeney), μια νέα υπάλληλος της γλωσσολογικής υπηρεσίας της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, επιστρέφει μια μέρα στο σπίτι της από τα ψώνια και βρίσκει να την περιμένουν εκεί δύο πράκτορες του FBI, o Garrick (Josh Hamilton) κι ο Taylor (Marchant Davis). Σύντομα εμφανίζονται περισσότεροι αστυνομικοί, με ένταλμα έρευνας του σπιτιού της Reality, καθώς είναι ύποπτη για διαρροή απόρρητων εγγράφων από την υπηρεσία της, τα οποία αποκαλύπτουν σημαντικά στοιχεία για την εμπλοκή της ρωσικής κυβέρνησης στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, απ' όπου αναδείχθηκε νικητής ο Donald Trump. Η Reality αρνείται την ενοχή της και ξεκινά η μακρά, επίπονη διαδικασία της ανάκρισης.

Σπάνιο δείγμα σύγχρονου αμερικανικού μυθοπλαστικού σινεμά βεριτέ με πολιτική συνείδηση και ξεκάθαραση, συνοδεία του ρίσκου που κάτι τέτοιο συνεπάγεται, το «Reality» είναι μια αναπάντεχη κινηματογραφική έκπληξη. Προορισμένο για την streaming υπηρεσία του HBO Max, βρήκε το δρόμο προς τις σκοτεινές αίθουσες χάρη στις ένθερμες κριτικές που δίκαια απέσπασε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του. Βασισμένο στην πραγματική ιστορία μιας γυναίκας που συνελήφθη, καταδικάστηκε, εξέτισε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών και βρίσκεται ακόμα υπό επιτήρηση για διαρροή απόρρητων πληροφοριών, το φιλμ είναι περίπου 80λεπτο ψυχολογικό θρίλερ που ποντάρει στο ρεαλισμό και το επείγον του μηνύματός του.

Η Reality Winner, ερμηνευμένη θαυμάσια από τη Sydney Sweeney που όλοι μάθαμε από την τηλεοπτική σειρά "Euphoria" και εδώ μας εκπλήσσει με μια εντελώς διαφορετική ερμηνεία, είναι ένας χαρακτήρας βγαλμένος θαρρείς από το αμερικανικό πολιτικό σινεμά της δεκαετίας του '70. Σε μια εποχή που η προεδρία Trump είναι νωπή ακόμη στη μνήμη μας και ο συντηρητισμός κάθε άλλο παρά αποτελεί παρελθόν σε μια χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής - βλ. τους κατά τόπους περιορισμούς των αμβλώσεων - τέτοιο σινεμά είναι απαραίτητο να γίνεται. Καλή η ψυχαγωγία, ωραία, κάποιες φορές, τα μεγάλα franchise, όμως αλίμονο αν το mainstream σινεμά σταματήσει να δίνει κοινωνικά ευαισθητοποιημένα έργα που θα μιλούν για τον καιρό τους με διαχρονική ισχύ.

Φυσικά, στο σινεμά σημασία δεν έχει μόνο το τι λες, αλλά κυρίως το πώς το λες. Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η Tina Satter αποδεικνύεται μια ικανή, υποσχόμενη φωνή. Ξέρει πώς να κουρδίζει ένα σενάριο βασισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στο διάλογο, πώς να καθοδηγεί τους ηθοποιούς της ώστε να τους αποσπά δυνατές ερμηνείες ακόμα (ή, καλύτερα, ειδικά) στις σιωπηλές στιγμές τους, αλλά και πώς να αξιοποιεί όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της. Η σκηνή που μπαίνει η Reality για πρώτη φορά στο σπίτι της μετά την "κατάληψη" από τους αστυνομικούς, η τοποθέτηση των ηθοποιών στο κάδρο κατά τη διαδικασία της ανάκρισης, αλλά και ο τρόπος που χρησιμοποιεί η σκηνοθέτρια το βάθος πεδίου για να αποτυπώσει τον εγκλωβισμό της ηρωίδας της είναι στοιχεία που φανερώνουν μια δημιουργό με καλή γνώση της κινηματογραφικής γλώσσας.

Το σενάριο βασίζεται εξ ολοκλήρου στις ηχογραφήσεις της ανάκρισης που έλαβε χώρα ανάμεσα στο FBI και τη Reality Winner. Ακόμα και στα σημεία όπου οι αρχές έχουν σβήσει κάποια κομμάτια των διαλόγων, προφανώς επειδή περιέχουν πληροφορίες που δεν πρέπει να διαρρεύσουν, η Satter βρίσκει ευφάνταστους τρόπους να υπερβεί αυτό το εμπόδιο, εντάσσοντάς το στην ευρύτερη προβληματική της: παιχνίδια εξουσίας θα παίζονται πάντα πίσω από τις κλειστές πόρτες των πολιτικών γραφείων κι εμείς δε θα έχουμε ποτέ πρόσβαση σε αυτά.

Το «Reality» δεν είναι μια αψεγάδιαστη ταινία: πολλές φορές η Satter δεν καταφέρνει να μετατρέψει το άκρως βερμπαλιστικό σενάριο σε πραγματικά καθηλωτικό θρίλερ που θα μας κόψει την ανάσα. Ακριβώς, όμως, επειδή αυτή της η αδυναμία είναι μόνο σποραδική, και χάρη στη μικρή χρονική διάρκεια της ταινίας, που δεν της επιτρέπει να γίνει κουραστική, το φιλμ παρακολουθείται ευχάριστα, παρά το δυσάρεστο θέμα του. Είναι μια ταινία ξεκάθαρων φιλοδοξιών τις οποίες, στο μεγαλύτερο εύρος, καταφέρνει να εκπληρώσει.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-06-2023  |  Διανομή: Σπέντζος