Asteroid City

Ο παγκοσμίου φήμης Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Conrad Earp (Edward Norton) ετοιμάζει το νέο του έργο, με ήρωα έναν πατέρα (Jason Schwartzman), ο οποίος, μετά το θάνατο της γυναίκας του, παίρνει τα τέσσερα παιδιά του κι επισκέπτεται την κωμόπολη Asteroid City, κάπου στην έρημο της Nevada, με σκοπό να δουν από κοντά τον διάσημο κρατήρα της. Ενώ βρίσκονται εκεί, θα έρθουν σε επαφή με τους εκκεντρικούς κατοίκους της κωμόπολης αλλά και μια αναπάντεχη έλευση εξωγήινων, τη στιγμή που εμείς, ως θεατές, παρακολουθούμε εναλλάξ τις πρόβες για το ανέβασμα του έργου και σκηνές από το έργο καθαυτό.

Το σινεμά του Wes Anderson είναι απολύτως αναγνωρίσιμο από την πρώτη κιόλας σκηνή οποιασδήποτε ταινίας του. Παστέλ χρώματα, απόλυτη συμμετρία στα κάδρα του, μια πολύ συγκεκριμένη κινησιολογία των ηθοποιών του, οι οποίοι είναι πάντοτε πολλοί και γνωστοί, με ακρίβεια υπολογισμένες κινήσεις της κάμερας και μια θεματολογία που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από την ενηλικίωση μέχρι τις δυσλειτουργικές οικογένειες κι από την Ιστορία μέχρι την πολιτική. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι παρόντα στο νέο του φιλμ, «Asteroid City», που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών και καταφθάνει τώρα στις εγχώριες αίθουσες. Πρόκειται ίσως για την πιο πειραματική από τις ταινίες του Anderson, έτσι όπως μπλέκει δύο επίπεδα μυθοπλασίας, ενώ σε τεχνικό επίπεδο ο Αμερικανός δημιουργός αγγίζει νέα επίπεδα τελειότητας. Τα χρώματα, τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι εντυπωσιακά και συμβάλλουν στη δημιουργία ενός οπτικά συναρπαστικού μικρόκοσμου, ο οποίος στέκεται επάξια, από αυτή την οπτική, δίπλα στους αντίστοιχους των προηγούμενων έργων του.

Επίσης, έχουμε κι εδώ ένα ensemble cast, που περιλαμβάνει παλιούς και νέους συνεργάτες του σκηνοθέτη. Οι Edward Norton, Jason Schwartzman, Tilda Swinton και άλλοι συναντούν ξανά τον σκηνοθέτη, ενώ ηθοποιοί όπως ο Tom Hanks ή ο Bryan Cranston δουλεύουν μαζί του για πρώτη φορά. Κατά την προσφιλή του συνήθεια, ο Anderson αναθέτει ακόμα και τους μικρότερους σε έκταση ρόλους σε αναγνωρίσιμους αστέρες (Willem Dafoe, Jeff Goldblum, Steve Carrell). Όλοι τους είναι απολαυστικοί, εναρμονισμένοι πλήρως με τις απαιτήσεις μιας ταινίας που φέρει την υπογραφή του Τεξανού σκηνοθέτη και μοιάζει βγαλμένη από τη μείξη της Nouvelle Vague και των εικαστικών αναζητήσεων του Jacques Tati.

Αυτό που λάμπει διά της απουσίας του από το «Asteroid City», εντούτοις, είναι το συναίσθημα. Όλες οι ταινίες του Anderson, ακόμα και οι πιο εντυπωσιακές εικαστικά, διέθεταν χαρακτήρες τους οποίους μπορούσες να καταλάβεις και να συμπονέσεις, είχαν να αφηγηθούν ιστορίες με περισσότερες της μίας διαστάσεις και, πάνω απ' όλα, ήταν τρυφερές. Εδώ, ναι μεν υπάρχει η θεματική της μοναξιάς να ενώνει όλους τους χαρακτήρες και τα αφηγηματικά επίπεδα, ωστόσο η αλληλεπίδραση των μυθοπλαστικών επιπέδων είναι μηδαμινή, με αποτέλεσμα το ένα απλά να διακόπτει το άλλο, ενώ και οι χαρακτήρες είναι επιεικώς αδιάφοροι. Ο σεναριογράφος - σκηνοθέτης τηρεί από αυτούς μια απόσταση που δε συνήθιζε στις προηγούμενες ταινίες του, όταν περιέβαλε με στοργή ακόμα και τον πιο ιδιόρρυθμο από αυτούς.

Η αφηγηματική φλυαρία, η έλλειψη βάθους στους χαρακτήρες και η απόσταση που κρατά ο σκηνοθέτης από τα δρώμενα έχουν επίπτωση στον συνολικό αντίκτυπο της ταινίας. Κι ενώ το «Asteroid City» είναι μια τέλεια κατασκευή, ταυτόχρονα μοιάζει εντελώς άψυχη. Κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί για τις προηγούμενες ταινίες του Anderson, όπου πάντα κάτι θα κατάφερνε να συγκινήσει ακόμα και τον πιο σκληρόκαρδο θεατή. Εδώ, ο Αμερικανός δημιουργός μοιάζει περισσότερο κοντινός στους αμέτρητους μιμητές του, παρά στο ίδιο του το φιλμικό σύμπαν.

Είναι κακή η νέα ταινία του Wes Anderson; Φυσικά και όχι. Απλά, δεν είναι στο επίπεδο των υπόλοιπων ταινιών του και μας κάνει απλά να ανυπομονούμε για την επόμενή του. Για πρώτη φορά στο σινεμά του σκηνοθέτη, κυριαρχεί η αίσθηση πως μένουμε αμέτοχοι σε όσα λαμβάνουν χώρα επί της οθόνης. Όσο όμορφα και καλλωπισμένα κι αν είναι αυτά που βλέπουμε, τόσο οι χαρακτήρες όσο κι οι θεατές εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους κόσμο καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής. Κι αν το σινεμά (γενικά αλλά και του Anderson) έχει καταφέρει πολλές φορές να σταθεί ως αντίδοτο στη μοναξιά μας, τότε το «Asteroid City» δεν είναι μια από αυτές τις φορές. Δεν πειράζει, Wes, την επόμενη φορά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-06-2023  |  Διανομή: Tanweer  |  Επίσημο Site