Renfield

Ο Renfield (Nicholas Hoult) είναι ο υπηρέτης του πλέον τοξικού και επικίνδυνου αφεντικού: του κόμη Δράκουλα (Nicolas Cage). Απηυδισμένος από τις παράλογες και δολοφονικές απαιτήσεις του αφέντη του, ο Renfield θα αποφασίσει να απαλλαγεί απ' αυτόν, με τη βοήθεια μιας ομάδας "θεραπείας" για άτομα που βρίσκονται σε κάποια τοξική σχέση κάθε είδους. Ωστόσο, ο Πρίγκηπας του Σκότους δεν είναι διατεθειμένος να στερηθεί έτσι εύκολα τον υπηρέτη του και βρίσκει την ευκαιρία να μπει ξανά στη ζωή του, όταν το ρομαντικό ενδιαφέρον του Renfield, η αστυνομικός Rebecca (Awkwafina), βρεθεί μπλεγμένη με κάποιους μαφιόζους.

Η σχέση του Κόμη Δράκουλα με τη μεγάλη οθόνη πηγαίνει δεκαετίες πίσω και κάθε άλλο παρά τοξική είναι. Από τη βωβή εκδοχή του F. W. Murnau στο «Nosferatu» (1922) και τον Bela Lugosi στο «Dracula» (1931) του Tod Browning ως την μπαρόκ ανάγνωση του Francis Ford Coppola στο «Bram Stoker's Dracula» (1992), με ενδιάμεσο σταθμό τις αμέτρητες ταινίες της αγγλικής εταιρείας Hammer με πρωταγωνιστή τον Christopher Lee, οι περιπέτειες του απέθαντου αυτού πλάσματος στοίχειωσαν πολλάκις τη μεγάλη οθόνη, χαρίζοντας στους φιλοθεάμονες λάτρεις του άφθονο αίμα, γοτθικά σκηνικά, σεξουαλικά φορτισμένες εικόνες και έξοχες χρωματικές παλέτες. Όπως συμβαίνει σε κάθε χιλιοειπωμένη ιστορία, κάποια στιγμή θα δούμε και την κωμική της εκδοχή, όπως συνέβη για παράδειγμα με το «Dracula: Dead and Living It» (1995) του Mel Brooks. Το «Renfield» ανήκει σε αυτή την κατηγορία, επιχειρώντας όχι μόνο να αφηγηθεί την ιστορία με ένα μοντέρνο, κωμικό τόνο, αλλά και να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν δευτερεύοντα χαρακτήρα του μυθιστορήματος (και των προηγηθέντων διασκευών), τον ημίτρελο Renfield.

O εν λόγω χαρακτήρας δεν είναι άλλος από τον υπηρέτη του Δράκουλα, ο οποίος βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, από άνθρωπος σε βρικόλακας. Η πλέον αξιομνημόνευτη κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν αυτή στην ταινία του 1992, όπου ο Coppola ανέθεσε το ρόλο στον υπέροχο Tom Waits κι εκείνος ανταπέδωσε μια αξέχαστη ερμηνεία. Τώρα, είναι η σειρά του Nicholas Hoult να αποτολμήσει τη δική του εκτέλεση στο ρόλο, σε μια ταινία που μεταφέρει τη δράση από τα Καρπάθια του 19ου αιώνα στη σύγχρονη Νέα Ορλεάνη. Η αλήθεια είναι πως η αλλαγή χώρου και χρόνου δεν εξυπηρετεί σε κάτι ουσιαστικό την πλοκή. Δίνει απλώς στον σκηνοθέτη, Chris McKay, την ευκαιρία να θέσει σε εφαρμογή μια υποπλοκή η οποία θέλει κάτι οργισμένους μαφιόζους να βρίσκονται στο κατόπι του ήρωα.

Αυτή η υποπλοκή δε λειτουργεί σεναριακά, καθώς μοιάζει εντελώς παράταιρη και αποπροσανατολίζει το θεατή από το πραγματικό κέντρο βάρους του έργου, που είναι οι τοξικές σχέσεις. Η αλήθεια είναι πως, σε αυτό το κομμάτι, το φιλμ πετυχαίνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό τον στόχο του, διατυπώνοντας με κωμικό και ψυχαγωγικό τρόπο ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στις κάθε είδους κακοποιητικές συμπεριφορές. Μην περιμένετε κάποια κομψότητα στον τρόπο με τον οποίο διατυπώνεται το σχόλιο αυτό, άλλωστε το "Renfield" δε φιλοδοξεί να είναι κάτι παραπάνω από μια κάφρικη κωμωδία, ως τέτοια, όμως, λειτουργεί αρκετά καλά.

Εκεί που, δυστυχώς, δε δένει το γλυκό είναι στο σκέλος της δράσης. Ο McKay ποντάρει στο γρήγορο, φαινομενικά εντυπωσιακό μοντάζ, αδυνατεί όμως να στήσει μια χορογραφία ή ένα set- piece της προκοπής. Προκειμένου να ενθουσιάσει τους θεατές του, καταφεύγει σε κατάχρηση slow - motion εφέ και αιματηρών σκηνών, δεν αποδεικνύεται όμως καθόλου ικανός στην ατμόσφαιρα, που ήταν πάντα μια αρετή των ταινιών του Κόμη Δράκουλα.

Για καλή του τύχη, έχει δύο ερμηνευτικά υπερ - όπλα στη φαρέτρα του. Ο Nicholas Hoult, ως Renfield, είναι φανταστικός και συνεχίζει ένα σερί ερμηνειών που τον τοποθετούν ανάμεσα στα σταθερά ανερχόμενα ταλέντα της σύγχρονης υποκριτικής - τον είδαμε πέρυσι στο «The Menu» του Mark Mylod και τον αναμένουμε στο «Juror #2» του Clint Eastwood. Αυτός, όμως, που κλέβει την παράσταση είναι ο Nicolas Cage, ο οποίος τα δίνει όλα ως Δράκουλας. Η ασπρόμαυρη σκηνή όπου μιμείται τον Bela Lugosi είναι το highlight της ταινίας και, μέχρι το τέλος του φιλμ, πιάνεις τον εαυτό σου να εύχεται να δούμε κάποτε μια σοβαρή ταινία με τον Cage στο ρόλο του Κόμη.

Αν και μέτριο σαν συνολικό αποτέλεσμα, το «Renfield» είναι απολαυστικό κυρίως χάρη στους δύο πρωταγωνιστές του, οι οποίοι σώζουν την κατάσταση. Πρόκειται οπωσδήποτε για μια χαμένη ευκαιρία να αξιοποιηθεί περισσότερο ο Cage σε αυτόν το ρόλο, εντούτοις δε μετανιώνεις στιγμή που το παρακολουθείς. Αν μη τι άλλο, είναι μια ταινία στην οποία ακόμα κι η Awkwafina δεν είναι εκνευριστική, κάτι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-05-2023  |  Διανομή: Tanweer  |  Επίσημο Site