The Pope's Exorcist

Εμπνευσμένη από τα πραγματικά αρχεία του Πατέρα Gabriele Amorth (τον υποδύεται ο Russell Crowe), του Αρχι-Εξορκιστή του Βατικανού, η ταινία ακολουθεί τον Amorth καθώς διερευνά τον τρομακτικό δαιμονισμό ενός μικρού αγοριού, του Henry (Peter DeSouza - Feighoney) και καταλήγει να αποκαλύψει μια συνωμοσία αιώνων που το Βατικανό έχει προσπαθήσει απεγνωσμένα να κρατήσει κρυφή.

Το «The Pope's Exorcist» είναι μια κακή ταινία και το ξέρεις πολύ πριν πας να τη δεις. Το καταλαβαίνεις από το trailer, αλλά και από το poster που θυμίζει φτηνή βιντεοταινία των '90s. Το διαπιστώνεις από έναν Russell Crowe εμφανώς μπουχτισμένο από τη βαρεμάρα, το αποδέχεσαι ως ένα ακόμη στυγνό rip-off του αριστουργηματικού «The Exorcist» (William Friedkin, 1973). Για λίγο, το έργο πάει να σε ξεγελάσει. Καναδυό καλά αστειάκια εκ μέρους του χαρακτήρα που υποδύεται ο Crowe σε προετοιμάζουν για μία παρωδία, ενδεχομένως, των αμέτρητων ταινιών του υπο-είδους που έχουμε δει. Η αλήθεια είναι ότι, όταν ακούς έναν εξορκιστή να λέει στον δαίμονα που έχει να αντιμετωπίσει πως ο χειρότερος εφιάλτης του είναι να πάρει η Γαλλία το Μουντιάλ, ξεκαρδίζεσαι κι οι ελπίδες σου αναπτερώνονται. Αν έτσι πάει, λες από μέσα σου, θα περάσω καλά.

Το θέμα είναι ότι δεν πάει έτσι. Ο Julius Avery, του χαβαλεδιάρικου «Overlord» (2018) και του συμπαθούς «Samaritan» (2022) - που καταστρεφόταν από το ίδιο πρόβλημα που θα αναφέρουμε παρακάτω και για το «The Pope's Exorcist» - δεν επενδύει τελικά στο χιούμορ και θέλει να κάνει μια πολύ πιο σοβαρή, συνωμοσιολάγνα ταινία, η οποία για κάποιο λόγο στην αρχή πετά και δύο - τρία καλαμπούρια να ευθυμήσουμε. Αφού κάνει το καθήκον της, για να μην την πούμε και σοβαροφανή, ξετυλίγει το κουβάρι μιας απίστευτης συνωμοσίας που κράτησε κρυφή το Βατικανό επί δεκαετίες. Για να μην τα πολυλογούμε, το "νόημα" της ταινίας είναι ότι το Βατικανό δε μας τα λέει όλα. Κάτι πάει να πει το σενάριο και για την κακοποίηση ανηλίκων από ιερείς, αλλά στην πορεία το ξεχνάει εντελώς, ενώ κάποια στιγμή σκάει κι ο Franco Nero από το πουθενά να υποδυθεί τον Πάπα!

Αναμενόμενα όλα αυτά, βέβαια, αν δει κανείς το όνομα ενός από τους σεναριογράφους. Το εθνικό μας "καμάρι", ο Evan Spiliotopoulos, μετά το αίσχιστο «The Unholy» που σκηνοθέτησε, συν-υπογράφει σεναριακά ακόμη μία κακή ταινία τρόμου που παίρνει υπερβολικά στα σοβαρά τον εαυτό της, πιστεύοντας ότι χειρίζεται θέματα πίστης, θρησκοληψίας κι άλλα τέτοια βαθιά. Φυσικά, το τελικό αποτέλεσμα κολυμπάει σε άκρως ρηχά νερά, ενώ (κι εδώ το προαναφερθέν πρόβλημα και του «Samaritan») ο σκηνοθέτης θεωρεί χρέος του να κορυφώσει την ταινία του με μια κακοφωνία CGI, εκρήξεων και αιματοχυσίας που φέρνει στο νου περισσότερο ταινία της Marvel παρά οποιαδήποτε horror δημιουργία. Το αρχικό χιούμορ των Avery και Crowe γυρνάει μπούμερανγκ στον δημιουργό αυτής της ταινίας και τελικά οι πιο αστείες σκηνές είναι αυτές που, υποτίθεται, πρέπει να μας συγκλονίσουν.

Όσο για το υπόλοιπο καστ, οι ερμηνείες είναι από το κάτω - κάτω ράφι. Ειδικά ο μικρός που υποδύεται τον δαιμονισμένο είναι λες και ο σκηνοθέτης τον μισούσε και του έδωσε να παίξει ένα ρόλο με το γελοιότερο μακιγιάζ στην ιστορία των μακιγιάζ. Το μοντάζ, η μουσική και η φωτογραφία κυμαίνονται σε ανάλογα, χαμηλά, επίπεδα.

Αν το δεις σαν μια σοβαρή ταινία τρόμου, το «The Pope's Exorcist» θα σε βγάλει από τα ρούχα σου. Αν, πάλι, ελπίζεις σε μια "So bad, it's good" προβολή, τότε πάλι θα απογοητευθείς, καθώς οι αρχικές υποσχέσεις για μια τέτοια ταινία πάνε γρήγορα περίπατο. Τελικά, αυτή η ταινία κερδίζει με το σπαθί της τον τίτλο μιας από τις χειρότερες κινηματογραφικές εμπειρίες της χρονιάς.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-04-2023  |  Διανομή: Feelgood Entertainment