John Wick: Chapter 4

Ο John Wick (Keanu Reeves) προσπαθεί να βρει τρόπο να κατατροπώσει την Υψηλή Τράπεζα. Για να καταφέρει να κερδίσει την ελευθερία του, θα πρέπει να νικήσει σε μονομαχία τον πανίσχυρο Μαρκήσιο (Bill Skarsgard), ο οποίος θα αποπειραθεί να εξασφαλίσει τη νίκη του στέλνοντας φονιάδες να ξεκάνουν τον αντίπαλό του πριν τη μονομαχία. Ένας από αυτούς, θα είναι ο τυφλός μονομάχος Caine (Donnie Yen), παλιός φίλος του John.

Το πρώτο «John Wick», του 2014, εξελίχθηκε σε απρόσμενη εμπορική επιτυχία, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε franchise, και χάρισε στον πρωταγωνιστή, Keanu Reeves, ακόμη ένα ρόλο ζωής. Ύστερα από δύο σίκουελ, το 2017 και το 2019, ήρθε μάλλον η ώρα για το κινηματογραφικό "αντίο" στον χαρακτήρα, αφού σύμφωνα με δηλώσεις του σκηνοθέτη, Chad Stahelski, το τέταρτο κεφάλαιο θα είναι προς το παρόν το τελευταίο. Υπάρχει στα σκαριά μια spin-off τηλεοπτική σειρά, σίγουρα θα δούμε μελλοντικά κι άλλα σίκουελ, για την ώρα όμως το «John Wick: Chapter 4» επιχειρεί να δώσει τον επίλογο που αξίζει σε ένα franchise το οποίο καθόρισε το σύγχρονο σινεμά δράσης και την αισθητική του, αγκαλιάζοντας ανερυθρίαστα την υπερβολή και το στιλιζάρισμα. Και τα καταφέρνει.

Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως το τέταρτο φιλμ είναι το καλύτερο του franchise. Όχι γιατί προσθέτει κάτι καινούργιο, αλλά γιατί παίρνει όλα εκείνα τα στοιχεία που κατέστησαν τις προηγούμενες ταινίες τόσο αγαπητές στο φανατικό κοινό της σειράς, και τα οδηγεί στην απόλυτη τελειότητα. Σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα, ασύλληπτης φαντασίας set-pieces που είναι εντελώς έξω από κάθε έννοια ρεαλισμού - αλλά δεν έχει καμία σημασία - , χορογραφίες που αντλούν έμπνευση άλλοτε από τα φιλμ δράσης του δυτικού κινηματογράφου κι άλλοτε από τα ιαπωνικά σαμουράι έπη. Οι σεκάνς δράσης σε αυτή την ταινία είναι από τις κορυφαίες που έχουν κινηματογραφηθεί ποτέ, και ειδικά το μονοπλάνο όπου η κάμερα καταγράφει από ψηλά την εισβολή του John Wick σε ένα σπίτι και την εξόντωση ενός τεράστιου αριθμού "κακών" είναι ήδη κλασικό.

Ανέκαθεν, άλλωστε η δράση και η χορογραφία της ήταν το δυνατό σημείο αυτού του franchise. Ή τουλάχιστον το ένα από τα δύο δυνατά του σημεία, με το δεύτερο να είναι το καστ. Επικεφαλής πάντοτε ο Keanu Reeves, σε ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, που με κάθε ταινία γινόταν όλο και πιο "δικός του". Αλλά και πέρα από τον Keanu, σε κάθε ταινία είχαμε έναν εντυπωσιακό ερμηνευτικό θίασο. Έτσι κι εδώ, παλιοί χαρακτήρες επιστρέφουν, ενσαρκωμένοι από τους Laurence Fishburne, Ian McShane και τον αδικοχαμένο Lance Reddick, και συναρπαστικοί νέοι έρχονται να προστεθούν. Βοηθούμενος από τη σκηνοθεσία, ο Bill Skarsgard συστήνει έναν από τους πιο απολαυστικούς "villains" του σύγχρονου σινεμά δράσης και ο μεγάλος Donnie Yen κλέβει την παράσταση, με τον χαρακτήρα του να αποτελεί φόρο τιμής στην ιαπωνική σειρά ταινιών "Zatoichi", με ήρωα έναν τυφλό σαμουράι.

Αφοσιωμένος πλήρως στο να αναδείξει το στοιχείο της υπερβολής, ο Chad Stahelski κάνει εκπληκτική δουλειά στη σκηνοθεσία, πλάθοντας για ακόμη μια φορά έναν κόσμο βίας, εγκλήματος και αιματοχυσίας που μοιάζει εντελώς μακρινός και ταυτόχρονα κοντινός στον κόσμο όπου ζούμε. Το μυθοπλαστικό σύμπαν του «John Wick» είναι λες και μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας προσγειώθηκε στον κόσμο μας, κι αυτό είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον στιλιστικό πείραμα, επίτευγμα αποκλειστικά της σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας του του Stahelski.

Αν για κάτι μπορείς να ψέξεις το φιλμ, είναι για την υπερβολικά μεγάλη διάρκειά του. Πλησιάζοντας τις τρεις ώρες (169 λεπτά, για την ακρίβεια), το έργο διαθέτει στιγμές που απλά σε κάνουν να ανυπομονείς να πάει παρακάτω η ιστορία. Φυσικά, οι ταινίες αυτού του franchise ποτέ δεν έκαναν μαθήματα οικονομίας, εδώ όμως υπάρχουν στιγμές που περισσεύουν. Πάντως, συγχωρούμε τις όποιες κοιλιές λόγω της γενικότερης καλοπέρασης και του ωραίου φινάλε, που θα ήταν ευχής έργον να παραμείνει οριστικό - αν και πολύ αμφιβάλλουμε.

Το «John Wick: Chapter 4» ξέρει ακριβώς το κοινό που απευθύνεται και το κοινό αυτό ξέρει ακριβώς τι θα πάει να δει. Οι λάτρεις του franchise θα ευχαριστηθούν και με το παραπάνω και αυτός είναι ο στόχος της συγκεκριμένης ταινίας. Όποια κι αν είναι η άποψη του καθενός μας για τις ταινίες αυτές, είναι αποδεδειγμένο ότι έχουν επηρεάσει το σύγχρονο σινεμά δράσης όσο καμία άλλη ταινία. Δεν είναι «Lawrence of Arabia» (όχι τυχαία η σύγκριση, υπάρχει αναφορά στο αριστούργημα του David Lean μέσα στο φιλμ), αλλά δε χρειάζεται κιόλας.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 23-03-2023  |  Διανομή: Σπέντζος  |  Επίσημο Site