Don't Worry Darling

Η Alice Chambers (Florence Pugh) είναι μια τυπική νεαρή νοικοκυρά της δεκαετίας του 1950: φροντίζει το σπίτι της να είναι πάντα καθαρό και το φαγητό έτοιμο όταν επιστρέφει από τη δουλειά ο άνδρας της (Harry Styles). Ο τελευταίος, όπως και κάθε άνδρας της κοινότητας στην οποία ζει η Alice, εργάζεται σε ένα πειραματικό project που διεξάγεται εκεί κοντά, με επικεφαλής έναν αινιγματικό άνδρα (Chris Pine). Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν πρόσβαση στο χώρο που εργάζονται οι άνδρες τους και εκείνοι δεν μπορούν να αποκαλύψουν στις συζύγους τους τη φύση της εργασίας τους. Όταν μια φίλη της Alice αυτοκτονήσει (αφού προειδοποιήσει πως κάτι ύποπτο κρύβεται πίσω από τη δουλειά των ανδρών) η Alice θα αρχίσει να σκαλίζει την υπόθεση.

Η ηθοποιός Olivia Wilde τράβηξε την προσοχή επάνω της όταν, πριν από τρία χρόνια, παρέδωσε το σκηνοθετικό ντεμπούτο της, «Booksmart» (2019). Σχολική ταινία με έντονο αυτοβιογραφικό στοιχείο, το φιλμ εισέπραξε ένθερμες κριτικές και θεωρήθηκε ως ένα από τα πιο επιτυχημένα ντεμπούτα της πρόσφατης μνήμης, από μια ηθοποιό που ελάχιστοι μέχρι τότε έπαιρναν στα σοβαρά. Η κρίσιμη δεύτερη ταινία χρειάστηκε τρία χρόνια αναμονής, προβλήθηκε όμως τελικά στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας εν μέσω φημών για δύσκολα και επεισοδιακά γυρίσματα. Αυτά είναι παραφιλολογία όμως, δε μας αφορούν, ας επικεντρωθούμε στο ίδιο το έργο.

Κάπου ανάμεσα στη φιλοσοφία ενός «The Truman Show» (Peter Weir, 1998) και το concept ενός «The Matrix» (Lily & Lana Wachowski, 1999), το «Don't Worry Darling» είναι ένα ενδιαφέρον πάντρεμα του σινεμά επιστημονικής φαντασίας με το ψυχολογικό θρίλερ, υπό το πρίσμα μιας φεμινιστικής ιστορίας για την πατριαρχία και τη γυναικεία χειραφέτηση. Κι αν όλα αυτά ακούγονται λίγο αταίριαστα, η Wilde καταφέρνει να τα ισορροπήσει αρκετά καλά και να αποφύγει τη σχηματοποίηση και το διδακτισμό που συναντάμε σε πολλές σύγχρονες παραγωγές φεμινιστικής ατζέντας.

Η Wilde πλάθει σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ταινίας ένα σκηνικό σχεδόν ονειρικό. Παστέλ χρώματα, ευρύχωρα σπίτια, ομοιομορφία στα κτίσματα, ακόμα και στις κινήσεις των ηθοποιών, σαν χορογραφία. Όλα εδώ παραπέμπουν σε μια ιδανική ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου της δεκαετίας του '50, ενώ μια πολύ διακριτική κριτική αυτού του τρόπου ζωής μοιάζει διαρκώς παρούσα, με τον τρόπο και τη λεπτότητα ενός Douglas Sirk. Όσο η επίπλαστη αυτή ομορφιά δίνει τη θέση της σε μια αλληγορία η οποία παραπέμπει στη λογοτεχνία ενός George Orwell, τόσο το σκηνοθετικό στιλ αρχίζει να θυμίζει περισσότερο δυστοπία. Η αντίθεση ανάμεσα στα λαμπερά κάδρα και το σκοτεινό θέμα της ταινίας λειτουργεί στην εντέλεια, δίνοντας πόντους στο έργο.

Εκεί όπου υστερεί κάπως η ταινία είναι στο κομμάτι του σεναρίου. Η πλοκή δεν αποφεύγει πάντα ορισμένες ευκολίες, όπως για παράδειγμα όταν ο γιατρός βολικά ξεχνάει το χαρτοφύλακά του στο σπίτι της Alice, επιτρέποντας στην τελευταία να ψάξει για κρίσιμες πληροφορίες. Πάντως, αρκετά καλή δουλειά έχει γίνει στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, με την αποκάλυψη που έρχεται προς το φινάλε σχετικά με τον χαρακτήρα της Bunny, που υποδύεται η ίδια η Olivia Wilde, να είναι αληθινά συγκινητική.

Η Florence Pugh συνεχίζει το σερί πολύ καλών ερμηνειών που τα τελευταία έξι χρόνια την έχει καθιερώσει ως μια από τις ανερχόμενες ηθοποιούς της εποχής μας. Αποδεδειγμένα, ήδη από τα 26 χρόνια της, μπορεί να παίξει ευρύτατη γκάμα ρόλων και εδώ καταφέρνει να ενσαρκώσει τη νοικοκυρά της δεκαετίας του '50 με χαρακτηριστική άνεση και θάρρος. Ο Harry Styles είναι επαρκής, παρότι στις στιγμές που απαιτείται από το ρόλο κάποιου είδους συναισθηματική έξαρση καταφεύγει σε overacting, προδίδοντας την απειρία του. Ο Chris Pine είναι εξαιρετικός στο ρόλο του μυστηριώδους "κακού" της υπόθεσης, ενώ η Olivia Wilde παίζει λαμπρά την καλύτερη φίλη της ηρωίδας, που γνωρίζει περισσότερα από όσα δείχνει.

Αρτια σε κάθε επίπεδο της παραγωγής της, από το μοντάζ μέχρι τη φωτογραφία κι από τα κοστούμια μέχρι τις μουσικές επιλογές, το «Don't Worry Darling» είναι μια ταινία που επιβεβαιώνει το ταλέντο της δημιουργού της πίσω από τον κινηματογραφικό φακό και μας κάνει να ανυπομονούμε ακόμα περισσότερο για τα επόμενα βήματά της. Αναμειγνύει τις συμβάσεις του ψυχολογικού θρίλερ με αυτές της επιστημονικής φαντασίας για να φτιάξει ένα φιλμ που μπορεί να μην πρωτοτυπεί ιδιαίτερα, έχει όμως ορισμένα πράγματα να πει για ζητήματα που (θα πρέπει να) μας απασχολούν. Και το κάνει αυτό χωρίς να καταφεύγει σε εύκολα κηρύγματα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-09-2022  |  Διανομή: Tanweer  |  Επίσημο Site