After Yang

Ο Jake (Colin Farrell) είναι ένας άνδρας μέσης ηλικίας, που ζει με τη γυναίκα του, Kyra (Jodie Turner - Smith) και τη θετή κόρη τους, Mika (Malea Emma Tjandrawidjaja), στο άνετο σπίτι τους, σε έναν κόσμο κάπου στο, όχι και τόσο μακρινό, μέλλον. Για να κρατάει συντροφιά στη Mika, ο Jake έχει αγοράσει ένα ανδροειδές, τον Yang (Justin Min). Όταν, όμως, ο Yang χαλάει, ο Jake ξεκινά μια οδύσσεια αναζητώντας τρόπο να τον επιδιορθώσει. Στην πορεία, μπλέκονται αναμνήσεις και καταπιεσμένα συναισθήματα που οδηγούν τον Jake στη συνειδητοποίηση πως η ζωή του περνά μπροστά από τα μάτια του. Για το λόγο αυτό, αποφασίζει να έρθει κοντά με τη γυναίκα και την κόρη του.

Είναι μερικές ταινίες που καταλαβαίνεις σχεδόν αμέσως, ενστικτωδώς, αν θα σε γοητεύσουν ή αν θα σε αφήσουν αδιάφορο. Το «After Yang», η δεύτερη ταινία του Kogonada, είναι μια τέτοια ταινία. Παραγωγή της ανεξάρτητης εταιρείας Α24, είναι ένα έργο υποτυπώδους πλοκής, που σε καλεί από την πρώτη στιγμή να γίνεις κι εσύ, ο θεατής, κομμάτι του φιλμικού σύμπαντος, με πλάνα που θυμίζουν περισσότερο τα video essays από τα οποία έγινε γνωστός ο σκηνοθέτης παρά με κάποιο άλλο φιλμ επιστημονικής φαντασίας. Δεν απομένει παρά στον κάθε θεατή να επιλέξει αν θα αφήσει τον Kogonada να τον πάρει μαζί του σε αυτό το κινηματογραφικό ταξίδι ή αν θα παραμείνει συναισθηματικά αμέτοχος. Ο γράφων ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Το «After Yang» ξεκινά ως μια ιστορία για τη σχέση ενός πατέρα με την κόρη του. Στην πορεία, τίθενται προβληματισμοί όπως η σχέση ανθρώπου και μηχανής, τι είναι αυτό που μας δίνει την ανθρώπινη υπόστασή μας και ποιο είναι, τελικά, το νόημα της ύπαρξης. Όλα τους πολύ ενδιαφέροντα φιλοσοφικά ερωτήματα, πλην όμως η ταινία τα μπλέκει άτσαλα, χωρίς ποτέ να εστιάζει κάπου και δίνοντας, τελικά, απλοϊκές απαντήσεις, εκεί που θα έπρεπε ίσως να τα αφήσει να αιωρούνται. Ως εκ τούτου, από κάποιο σημείο και μετά η πλοκή μοιάζει να περιστρέφεται συνεχώς γύρω από τα ίδια ερωτήματα, κι αντί ο κύκλος αυτός να κλείνει αρμονικά και στρωτά, φαίνεται να ανοίγει όλο και περισσότερο, διογκώνοντας τις φιλοδοξίες του σκηνοθέτη και δίνοντας στο κοινό υποσχέσεις που, τελικά, αδυνατεί να κρατήσει.

Είναι κρίμα, γιατί σε σκηνοθετικό επίπεδο η ταινία δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Ο Kogonada συνθέτει κάδρα εκπληκτικής ομορφιάς, συμμετρίας και ατμόσφαιρας. Κάθε πλάνο του λειτουργεί αρμονικά με το προηγούμενο και το επόμενο, υποβάλλοντας την απαιτούμενη ατμόσφαιρα χωρίς να χρειάζεται ο σκηνοθέτης να καταφύγει σε εντυπωσιακά γενικά πλάνα ή ειδικά εφέ. Αντίθετα, αυτό που εντυπωσιάζει στη συγκεκριμένη ταινία είναι η οικονομία των μέσων και το πως ο δημιουργός καταφέρνει, έχοντας στη διάθεσή του τα απολύτως απαραίτητα και μόνο, να πλάσει μια δυστοπία, ένα μελαγχολικό περιβάλλον στο οποίο δε θα ήθελες να κατοικείς.

Δυστυχώς, η ωραία σκηνοθεσία δεν αρκεί αν δεν υπάρχει σενάριο πάνω στο οποίο αυτή θα στηριχθεί. Και το «After Yang» πάσχει από ένα βαρυφορτωμένο, χωρίς προσανατολισμό και υπερφιλόδοξο σενάριο, το οποίο πασχίζει να χωρέσει μέσα σε 90 λεπτά ταινίας προβληματισμούς που σκηνοθέτες σαν τον Terrence Malick αφιερώνουν ολόκληρη τη φιλμογραφία τους για να διατυπώσουν. Οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται επαρκώς και μένουν εντελώς αδιάφοροι καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, με αποτέλεσμα οι ηθοποιοί να μην μπορούν να ξεδιπλώσουν όλο το ταλέντο τους. Ακόμα και ο Colin Farrell, που είναι πάντα εξαιρετικός, εδώ δεν έχει ούτε το υλικό ούτε την καθοδήγηση που θα χρειαζόταν προκειμένου να δώσει άλλη μία εντυπωσιακή ερμηνεία.

Το «After Yang», βυθισμένο στην αυταρέσκειά του, διασώζεται μερικώς από το πανέμορφο μουσικό θέμα που συνέθεσε για χάρη του ο κορυφαίος Ryuichi Sakamoto, αλλά και από τη διεύθυνση φωτογραφίας. Κατά τα άλλα, είναι μια ταινία που δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις φιλοδοξίες του δημιουργού της. Έως και κουραστική από ένα σημείο και μετά, λογίζεται ως μια από τις κινηματογραφικές απογοητεύσεις της χρονιάς, τουλάχιστον για αυτόν εδώ το θεατή.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 10-03-2022  |  Διανομή: Tanweer