Belfast

Βρισκόμαστε στο Μπέλφαστ, την πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας, εν έτει 1969. Η χώρα συνταράσσεται από τις διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ αυτών που δηλώνουν πίστη στο Στέμμα της Μεγάλης Βρετανίας και εκείνων που αγωνίζονται για την ένωση με την Ιρλανδία και την ενσωμάτωσή τους στο ανεξάρτητο κράτος. Όσο οι διαμάχες λαμβάνουν τη μορφή εμφυλίου πολέμου, ο μικρός Buddy (Jude Hill) μεγαλώνει σε μια μέση οικογένεια της λαϊκής τάξης. Ζει με τη μητέρα του (Caitriona Balfe), τον αδελφό του (Lewis McAskie), τον παππού και τη γιαγιά του (Ciaran Hinds και Judi Dench αντίστοιχα), ενώ ο πατέρας του (Jamie Dornan) πηγαινοέρχεται από το σπίτι στην Αγγλία για να δουλέψει.

Τα τελευταία χρόνια, μετά τον καλλιτεχνικό θρίαμβο του «Roma» (2018) του Alfonso Cuaron, όλο και περισσότεροι σκηνοθέτες στρέφονται προς την εποχή, τον τόπο και τους ανθρώπους που καθόρισαν την παιδική τους ηλικία και το πέρασμά τους στην ενηλικίωση, παραδίδοντας ταινίες όπου η πλοκή ξεκινά από τα στοιχειώδη και σιγά - σιγά παίρνει μορφή διαχρονική και πανανθρώπινη, καθώς οι δημιουργοί ανακαλύπτουν εκείνα τα μικρά γεγονότα της καθημερινότητας που μας διαμορφώνουν σαν ανθρώπους χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Φέτος, τέτοιες ταινίες ήταν το «The Hand of God» του Paolo Sorrentino και το «Licorice Pizza» του Paul Thomas Anderson, ενώ μέσα στο 2022 αναμένουμε το αυτοβιογραφικό «The Fabelmans» του Steven Spielberg. Με το «Belfast», ήρθε η σειρά του ηθοποιού και σκηνοθέτη Kenneth Branagh να μας ταξιδέψει στην πόλη των παιδικών του χρόνων παρέα με τους ανθρώπους που τον σημάδεψαν.

Βαθιά προσωπική και ειλικρινής, λοιπόν, η νέα ταινία του Branagh είναι και μια από τις καλύτερες της σκηνοθετικής του καριέρας. Είναι μια ταινία που αποτίει φόρο τιμής σε ένα λαό, μια πόλη, μια χώρα και μια εποχή. Ο Branagh αναπλάθει με ευαισθησία τη γειτονιά των παιδικών του χρόνων, τα παιχνίδια στο δρόμο, τις εξόδους στο σινεμά, τις σκανδαλιές στο σχολείο και στο σπίτι, αλλά και τα οδοφράγματα, τις συγκρούσεις, τις τοπικές μαφίες και τον διχασμό. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο μικρός Buddy, εμφανές alter-ego του Branagh, μεγαλώνει και έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τις σκληρές αλήθειες της ζωής: το θάνατο, τον αποχωρισμό, την απώλεια.

Γυρισμένη σε υπέροχο ασπρόμαυρο, η ταινία δεν δομείται πάνω σε κάποια συμβατική πλοκή. Αποτελείται από επιμέρους στιγμές, οι οποίες συνθέτουν μια όμορφη τοιχογραφία εποχής. Το σενάριο, που υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, αποφεύγει δεξιοτεχνικά τις μεγαλοστομίες και το μελοδραματισμό και κορυφώνεται σε ένα πολύ συγκινητικό φινάλε.

Μοναδική ένσταση ως προς τη συγκεκριμένη ταινία αποτελεί το casting της. Όχι ότι οι ηθοποιοί δεν είναι καλοί - θα φανέρωνε πολύ θράσος, άλλωστε, να χαρακτηρίσει κανείς "κακή" την ερμηνεία της Judi Dench, για παράδειγμα, που είναι απλά υπέροχη. Ακόμα και ο Jamie Dornan, υπό την καθοδήγηση του Branagh, είναι πάρα πολύ καλός στο ρόλο του πατέρα. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για γνωστούς, αναγνωρίσιμους ηθοποιούς, κάτι που εμποδίζει την ταινία να γίνει όσο πειστική θα ήθελε. Σε μια τέτοια ταινία, ίσως θα ήταν καλύτερα να μη μετέχουν γνωστοί ηθοποιοί, κάτι που δούλεψε τέλεια στο «Roma».

Κατά τα άλλα, το «Belfast» είναι μια πολύ όμορφη ταινία, λιτή στη διάρκειά της (98 λεπτά), όσο πρέπει συγκινητική και με τις αναγκαίες δόσεις χιούμορ. Οπωσδήποτε πρόκειται για μια ταινία που αξίζει να δείτε στη μεγάλη οθόνη, ενώ θα έκανε πολύ καλό double bill με το «How Green Was My Valley» (1941), τη βραβευμένη με Oscar Καλύτερης Ταινίας δημιουργία με την οποία ο John Ford απέτισε το δικό του φόρο τιμής στην Ιρλανδία, τον τόπο καταγωγής των προγόνων του.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 27-01-2022  |  Διανομή: Tulip  |  Επίσημο Site