Ghostbusters: Afterlife

Η Callie (Carrie Coon) μένει με τα δύο παιδιά της, τον Trevor (Finn Wolfhard) και την Phebe (Mckenna Grace), στη Νέα Υόρκη. Όταν, όμως, ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματός τους τούς κάνει έξωση, αναγκάζονται να μετακομίσουν στη φάρμα του νεκρού πατέρα της Callie, ο οποίος εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν η κόρη του ήταν πολύ μικρή. Αυτό που δεν ξέρουν τα εγγόνια του είναι ότι ο παππούς τους ήταν ο Egon Spengler (Harold Ramis), μέλος της ομάδας των Ghostbusters. Ο λόγος που εγκαταστάθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή ήταν επειδή ήξερε πως παραμόνευε εκεί μια υπερφυσική απειλή, η οποία τώρα έρχεται στην επιφάνεια για να στοιχειώσει τους κατοίκους.

Το 1984, η κωμωδία «Ghostbusters» σε σκηνοθεσία Ivan Reitman και με πρωταγωνιστές τους Bill Murray, Dan Aykroyd, Harold Ramis και Sigourney Weaver έσπασε τα ταμεία και καθιερώθηκε ως μια κλασική δημιουργία της δεκαετίας του '80. Ένα σίκουελ ήρθε μερικά χρόνια μετά να επιβεβαιώσει την τεράστια απήχηση του έργου, ενώ το 2016 επιχειρήθηκε ένα reboot με γυναίκες πρωταγωνίστριες στη θέση των παλιών ηθοποιών, το οποίο απέτυχε εισπρακτικά και καλλιτεχνικά. Τώρα, ο γιος του σκηνοθέτη των δύο πρώτων ταινιών, ο Jason Reitman («Juno», «Tully») αναλαμβάνει να συνεχίσει την ιστορία 35 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, για λογαριασμό του σίκουελ «Ghostbusters: Afterlife».

Δυστυχώς, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά αμήχανο, άνευρο και ανέμπνευστο. Αναμασώντας κλισέ που συναντάμε σε οποιοδήποτε άλλο blockbuster της τελευταίας δεκαετίας, ο Reitman δεν καταφέρνει να μας πείσει πως ένα ακόμα φιλμ «Ghostbusters» ήταν πραγματικά απαραίτητο. Η ταινία του δε διαθέτει το στοιχείο της έκπληξης, που χάρισε στο πρώτο φιλμ την επιτυχία του. Η σκηνοθεσία είναι απρόσωπη και επίπεδη, κάτι που αποδεικνύει πως ο Reitman, εξαιρετικός στη δημιουργία ταινιών επικεντρωμένων στις ανθρώπινες σχέσεις («Juno», «Up in the Air», «Young Adult», «Tully»), δεν είναι εξίσου αποτελεσματικός όταν τα θέματά του αγγίζουν το σινεμά είδους.

Η κλιμάκωση, ειδικά του έργου, αγγίζει σχεδόν το επίπεδο της γελοιότητας, και όχι ηθελημένα. Η κατάχρηση των ειδικών εφέ, οι κοινότοποι διάλογοι και οι αδύναμες ερμηνείες των ανήλικων πρωταγωνιστών δε βοηθούν ώστε το φιλμ να απογειωθεί και να αποτελέσει μια πραγματικά αξιομνημόνευτη περιπέτεια. Είναι σχεδόν βέβαιο πως η ταινία θα ξεχαστεί λίγο μετά το τέλος της προβολής της.

Για καλή μας τύχη, ορισμένα πράγματα σώζουν την ταινία από την απόλυτη καταστροφή. Ο Reitman ποντάρει πολλά στη νοσταλγία και αυτό, παραδόξως, δουλεύει. Αποτίει φόρο τιμής στον μακαρίτη Harold Ramis, ενώ τιμά τους πρωταγωνιστές των παλιών ταινιών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι Paul Rudd και Carrie Coon είναι εξαιρετικοί, αναπτύσσουν πολύ δυνατή χημεία μεταξύ τους και αποτελούν ίσως το καλύτερο στοιχείο μιας ταινίας που, χάρη σε αυτούς, είναι σε στιγμές πραγματικά αστεία.

Το καινούργιο «Ghostbusters» είναι μια ταινία που, τελικά, δεν είχαμε ανάγκη. Το αρχικό φιλμ του '84 εξακολουθεί να είναι απλησίαστο, η μυθολογία του franchise δεν εμπλουτίζεται με κανένα τρόπο και οι περισσότεροι από τους νέους χαρακτήρες δεν κατορθώνουν να κερδίσουν το ενδιαφέρον μας. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο περισσότερων ταινιών της σειράς σε ένα Χόλιγουντ που δείχνει να ξεμένει από φρέσκιες ιδέες, οπότε ας ευχηθούμε, αν υπάρξει μελλοντικά νέο «Ghostbusters», να παίζει σε αυτό ο Paul Rudd.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-12-2021  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site