Mother!

Εκείνος (Javier Bardem) είναι ένας επιτυχημένος ποιητής που πάσχει από το άγχος της λευκής σελίδας. Εκείνη (Jennifer Lawrence) είναι η αρκετά νεότερη σύζυγός του που, εκτός από το νοικοκυριό, έχει αναλάβει και την ανακαίνιση του σπιτιού στο οποίο ζούν μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά. Το σπίτι ανήκει στον ποιητή και βρίσκεται σε μια μεγάλη κι απομονωμένη έκταση. Η ζωή τους μοιάζει ήρεμη κι ειδυλλιακή μέχρι την στιγμή που εκείνος αποφασίζει να φιλοξενήσουν έναν άγνωστο (Ed Harris) που εμφανίζεται στην πόρτα τους. Σύντομα έρχεται και η γυναίκα του (Michelle Pfeiffer) ακολουθούμενη από τους δύο γιούς τους και, τότε, όλα αλλάζουν...

Το «Mother!» είναι ο ορισμός της αμφιλεγόμενης ταινίας: δίχασε κοινό και κριτικούς όπου κι αν προβλήθηκε. Είναι μια ταινία που προκαλεί ακραίες αντιδράσεις: ή σου αρέσει ή την σιχαίνεσαι, δεν σου αφήνει περιθώριο να αδιαφορήσεις. Αν δεν την απορρίψεις, το σίγουρο είναι πως θα σε βάλει σε σκέψεις: θα προσπαθήσεις να την "αποκρυπτογραφήσεις" και, σίγουρα, δε θα την αφήσεις πίσω σου αμέσως μόλις βγεις από την αίθουσα. Κι αυτό είναι καλό, σωστά;

Σίγουρα, αυτή η ταινία δεν είναι για όλους. Αν δεν σας αρέσουν οι "περίεργες" ταινίες που έχουν αλληγορικά και σουρεαλιστικά στοιχεία και είναι ανοικτές σε ερμηνείες, τότε το «Mother!» δεν είναι για σας. Το ίδιο ισχύει στην περίπτωση που σας απωθούν οι σκηνές βίας ή σοκάρεστε εύκολα. Δεν είναι ταινία τρόμου αλλά είναι αρκετά "σκοτεινή" και, το κυριότερο, περιέχει μία συγκεκριμένη σκηνή που πιθανόν να απωθήσει τους αμύητους στο είδος.

Κατά τα άλλα; Οι πολύ καλές ερμηνείες "πριμοδοτούν" την ταινία γιατί μας βοηθάνε να δεχτούμε όλα όσα βλέπουμε όσο κι αν μας ξενίζουν. Ξεχωρίζουν για τις ερμηνείες τους κυρίως η Jennifer Lawrence, η οποία υποδύεται τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας κι ο φακός την ακολουθεί συνεχώς, αλλά και η Michelle Pfeiffer που μας είχε λείψει πολύ.

Στο δεύτερο μισό της ταινίας, οι βιβλικοί συμβολισμοί είναι πολλοί και "βγάζουν μάτι". Είναι τόσο έντονο το συγκεκριμένο στοιχείο που, αναπόφευκτα, πολλοί θα πιστέψουν ότι αυτός είναι ο κεντρικός της άξονας. Ότι ο Darren Aronofsky, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, ήθελε να μιλήσει για την θρησκεία και, ειδικότερα, για τον Χριστιανισμό. Είναι, όμως, πράγματι έτσι; Η ταινία δίνει πολλά ερεθίσματα και αφήνει τον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Βασική προϋπόθεση για να φύγει ικανοποιημένος από τον κινηματογράφο είναι να αναγνωρίσει ένα μήνυμα που να τον ενδιαφέρει, κάτι που να τον "αγγίζει".

Αυτό το κάτι, στη δική μας περίπτωση, είναι η εμφανώς κυνική άποψη του Aronofsky για τον ψυχισμό του καλλιτέχνη. Ενώ εκείνη του προσφέρει τα πάντα ώστε να τον βοηθήσει να δημιουργήσει, εκείνος δεν της δίνει τίποτα. Είναι ανίκανος να αγαπήσει και το μόνο που τον κάνει πραγματικά ευτυχισμένο είναι η αναγνώριση. Γι αυτόν, δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την λατρεία και την "αποθέωση" του κόσμου.

Σπεύσατε, λοιπόν, αν αγαπάτε το διαφορετικό, αν εκτιμάτε τις ταινίες-αινίγματα, αν θέλετε να προβληματιστείτε ή να αποκτήσετε ένα θέμα συζήτησης με την παρέα σας. Ειδικά, αν είστε φαν του Aronofsky.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-10-2017  |  Διανομή: UIP