Joann Sfar (J.S.): Δεν είμαι σίγουρος ότι 'πρέπει'. Δεν πρόκειται για ένα biopic. Είναι ένα μιούζικαλ με όμορφες γυναίκες και λίγο σεξ, ζωγραφική και είναι για έναν καλλιτέχνη που θέλει πολλές γυναίκες κυρίως γιατί νομίζει ότι είναι άσχημος, κάτι που τον κάνει μελαγχολικό και για αυτό πίνει πολύ. Είναι ο μόνος Γάλλος στιχουργός που δίνει στην Γαλλία αξιοπιστία σ' αυτό που κάνει. Λοιπόν, υπό αυτή την πτυχή, όσοι περιμένουν ένα κλασσικό biopic ίσως δεν πρέπει να δουν την ταινία. Εάν θέλετε να δείτε μια ταινία που μοιάζει με την πραγματικότητα, δεν είναι η ταινία που ψάχνετε. Πρόκειται για μια ταινία που μοιάζει με ταινία. Ίσως είναι όπως όταν ο Fellini κινηματογραφούσε όμορφες γυναίκες ή όταν ο Todd Haynes έκανε το «I'm Νot There». Νομίζω ότι είναι τέτοιου είδους ταινία. Ίσως με πιο απλά λόγια πρόκειται για μια ταινία για σεξ και μουσική.
Ένα άλλο πράγμα, αφού δεν βγήκε πολύ προς τα έξω η μουσική της ταινίας με τον φόβο ότι δεν θα αρέσει στο κοινό, είναι τα πλάσματα και οι μαριονέτες. Είχα την τιμή να έχω το επιτελείο που είχε ο Guillermo del Toro στο «Pan's Labyrinth», οπότε υπάρχουν πολλά παράξενα πλάσματα στην ταινία. Δεν βρίσκονται στην αφίσα και μάλλον δεν θα τα δείτε στο trailer γιατί η παραγωγή φοβόταν μήπως το κοινό έβλεπε τα πλάσματα και φοβόταν.
J.S.: Ναι. Ιδίως ένας χαρακτήρας που είναι σαν ένας κακός δαίμονας του ήρωα, είναι μια τεράστια μαριονέτα, με μακριά δάχτυλα, μακριά μύτη και μεγάλο κεφάλι και δεν είναι από υπολογιστή, είναι αληθινό κοστούμι που από κάτω βρίσκεται ο ίδιος κωμικός (σ.σ. Doug Jones) που παίζει στο «Hellboy» και στο «Silver Surfer» και τώρα είναι αυτό το πλάσμα στην ταινία μου και είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχω.
J.S.: Τις λατρεύω. Ξέρετε προτιμώ τις ταινίες από την πραγματικότητα και λατρεύω τις ταινίες που έχουν μια ιστορία που δεν μπορείς να βρείς στην πραγματικότητα. Οπότε, εάν υπάρχει ένα παράξενο πλάσμα χαίρομαι, εάν υπάρχει μια ερωτική ιστορία που είναι πιό όμορφη από μια αληθινή ερωτική ιστορία πάλι χαίρομαι... μ'αρέσει δηλαδή το φτιάξιμο όμορφων εικόνων.
J.S.: Τα κακά νέα για το «Gainsbourg», αν πάρεις ως γνώμονα την αμερικάνικη αντίληψη, είναι ότι δεν πρόκειται για μια ταινία που βασίζεται κυρίως στο σενάριο. Έγραψα το σενάριο 11 φορές, δουλεύω πολύ, αλλά είναι ταινία που βασίζεται στην εικόνα. Όταν άρχισα να τη δουλεύω έκανα πολλά έγγραφα, γιατί όπως ξέρετε φτιάχνω σχέδια, και ύστερα προσπάθησα να δημιουργήσω την ιστορία της ταινίας με την βοήθεια της εικόνας που είχα στο κεφάλι μου. Οπότε μοιάζει με κάτι που θα έκανε ίσως ο Tim Burton ή ο Terry Gilliam, νομίζω ότι είναι τέτοιου είδους ταινία.
J.S.: Σίγουρα. Τέτοιου είδους...
J.S.: Δεν ξέρω. Είναι πολύ διαφορετικά. Το συναίσθημα δεν πηγάζει από το ίδιο αντικείμενο ή από τα ίδια εργαλεία και πάντα το αποτέλεσμα είναι μια έκπληξη. Ένα βιβλίο κόμιξ δεν βοηθάει τόσο όταν θες να κάνεις μια ταινία γιατί η γλώσσα είναι πολύ διαφορετική. Τα σχέδια όμως είναι χρήσιμα. Όταν άρχισα τα γυρίσματα ήμουν πολύ φοβισμένος ότι θα ήταν πολύ περίπλοκο να δουλέψω με την κάμερα. Τα κακά νέα είναι ότι ήταν πολύ περίπλοκο με τα κοστούμια, με τον σχεδιασμό των επίπλων και με το χτένισμα επίσης. Έτσι άρχισα να κάνω σχέδια για το επιτελείο μου και κάναμε διάλογο και πρέπει να ομολογήσω ότι χωρίς το σχέδιο δεν θα τα είχα καταφέρει. Γιατί μιλάς με λέξεις σε έναν ηθοποιό αλλά σε έναν τεχνικό πρέπει να μιλήσεις με σχέδια, ειδικά αν δεν είσαι συνηθισμένος στην τεχνική του σινεμά. Ξέρω τι θέλω μέσα στο πλάνο μου, ξέρω τον τρόπο αλλά δεν ξέρω πώς να το ζητήσω (γέλια). Οπότε πρέπει να κάνεις τον σωστότερο συνδυασμό που μπορείς.
J.S.: Το σχεδίαζα κατά τη διάρκεια της ταινίας. Και είναι περισσότερο ένα τεράστιο σημειωματάριο και όχι graphic novel. Όλα τα υδατοχρώματα και όλα τα σχέδια τα έκανα κατά τη διάρκεια της ταινίας.
J.S.: Πολύ κουρασμένος (γέλια). Φτιάχνω κόμιξ για 30 χρόνια και ήμουν μόνος μου σε ένα στούντιο και τώρα ήμουν υποχρεωμένος να δουλέψω με 400 άτομα για περισσότερα από 2 χρόνια. Έπρεπε να είμαι καλός μαζί τους, και είμαι πολύ κακός άνθρωπος, οπότε ήταν κάπως δύσκολο. Δούλευα 2 ταινίες ταυτόχρονα, το «Gainsbourg» και το animation «The Rabbi's Cat» που μόλις πριν από 5 ημέρες τελείωσε, οπότε η ζωή μου ήταν γεμάτη. Σκηνοθετώντας το ένα το πρωί και το άλλο το βράδυ και τις Κυριακές. Δεν μιλάμε για κούραση, μιλάμε για κάτι χειρότερο, έχω γίνει κάτι σαν υγρό, είμαι το νερό χωρίς το μπουκάλι, αλλά είμαι χαρούμενος.
J.S.: Ναι. Και έκανα πολλούς φίλους, δεν ήξερα ότι μπορείς να κάνεις μια ομαδική δουλειά κάνοντας φίλους. Στην αντίληψή μου ομαδικό ήταν μόνο το ποδόσφαιρο και ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, οπότε...
J.S.: Ναι. Δεν ήξερα ότι μπορείς να κάνεις κάτι ομαδικό που να μην είναι άθλημα ή συμμορία...
Εκτύπωση
