Μαριάννα Ράντου (Μ.Ρ.): Είπατε πριν από την έναρξη της προβολής της ταινίας («Bienvenue Chez Les Ch'tis») ότι δεν είστε χαρακτήρας δύσκολος, όπως η ηρωίδα που υποδύεστε. Ισχύει αυτό ή βρήκατε έστω κάποια κοινά στοιχεία;

Zoe Felix (Z.F.): Μπορεί κι εγώ να γίνονται εκνευριστική ώρες-ώρες, αναμφίβολα. Ο λόγος που το είπα αυτό είναι ότι, στη Γαλλία τουλάχιστον, είχε γίνει η παρεξήγηση, επειδή όλοι οι χαρακτήρες του έργου είναι χαρούμενοι και κωμικοί κι εγώ είμαι η αντιπαθητική, να πιστεύουν ότι έτσι είμαι και στην πραγματική μου ζωή. Και επειδή η ταινία είχε τόσο μεγάλη απήχηση, ο κόσμος κάνει συχνά λανθασμένα τη σύνδεση ότι ο χαρακτήρας ταυτίζεται με το πραγματικό πρόσωπο. Είναι η πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο και νιώθω πως πρέπει να το ξεκαθαρίζω συνέχεια. Έτσι έχει καταλήξει κάτι σαν αστείο, πριν ξεκινήσει η ταινία πάντα πρέπει να το δηλώνω: "δεν είμαι έτσι". Φυσικά όμως βρήκα και κοινά στοιχεία, κι εγώ σαν κοπέλα μπορεί σε στιγμές να εκνευρίσω τον φίλο μου.

Μ.Ρ.: Ο χαρακτήρας σας στο φιλμ είναι ίσως ο πιο ενδιαφέρων στο φιλμ, αφού είναι ο πιο αντιφατικός. Όταν βρίσκεται στο 'χαρούμενο' Νότο είναι δυστυχισμένη ενώ όταν πηγαίνει στον 'καταθλιπτικό' Βορρά γίνεται ευτυχισμένη. Πώς την αντιμετωπίσατε αυτή την αντίθεση;

Z.F.: Αυτό ακριβώς είναι που με τράβηξε στο ρόλο. Είναι μια αντίστιξη που εμπεριέχεται στην κωμωδία. Όταν όλοι είναι χαρούμενοι, εσύ να είσαι στενοχωρημένος και το αντίστροφο. Είναι ενδιαφέρον, και πάντα αυτό επιδιώκω: να βρίσκομαι σε διαφορετική φάση από τους υπόλοιπους χαρακτήρες.

Μ.Ρ.: Η ταινία βασίζεται κι αναπτύσσεται πάνω σε συγκεκριμένα στερεότυπα. Προφανώς δείχνει πράγματα σε υπερβολικό βαθμό, πιστεύετε όμως ότι έχουν κάποια δόση αλήθειας;

Z.F.: Προφανώς παρουσιάζονται καρικατούρες ανθρώπων, αλλά αυτό γίνεται για να προχωρήσει το κωμικό κομμάτι. Αν μέναμε σε χαρακτήρες που ήταν όπως ακριβώς στην πραγματική ζωή, θα χάναμε το γέλιο. Είναι τραβηγμένο, ναι, αλλά δεν είναι ποτέ κοροϊδευτικό, κακοπροαίρετο. Αυτό που με τράβηξε στο φιλμ αυτό είναι ότι τα πάντα είναι χαρούμενα, απλά, τρυφερά, αυθεντικά.

Μ.Ρ.: Εσείς έχετε επισκεφθεί το Βορρά και το Νότο της Γαλλίας; Τι εικόνα έχετε αποκομίσει;

Z.F.: Ναι, τα έχω επισκεφθεί. Στη Γαλλία έχουμε μια αντίληψη για τον Βορρά κάπως υποτιμητική, μειωτική. Είναι γεγονός ότι οι ταινίες που αναφέρονται στο Βορρά συνήθως επικεντρώνονται στην ανεργία, στον αλκοολισμό, στα ορυχεία, τα εργοστάσια, τον άσχημο καιρό. Υπάρχει μια δόση αλήθειας, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Προσωπικά προέρχομαι από μια οικογένεια μεταναστών, που φτάσανε από την Ιταλία και εγκαταστάθηκαν στη Λωραίνη, η οποία βρίσκεται προς τα βόρεια. Δεν είναι βέβαια η ίδια περιοχή, αλλά η νοοτροπία είναι η ίδια. Η ζωή είναι δύσκολη, πολλή δουλειά, εργοστάσια, κακός καιρός. Αλλά από την άλλη πλευρά οι άνθρωποι είναι πολύ αλληλέγγυοι, πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, υπάρχει μια ειλικρινής γενναιοδωρία. Κι είναι αυτό ακριβώς που αναδεικνύει ο Danny Boon (σημ. σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας) και που δεν το βρίσκεις υποχρεωτικά στο Νότο, που έχουμε τη συνήθεια να ζούμε έξω και τελικά δεν μοιραζόμαστε τόσο πολύ το χρόνο μας με τους γύρω.

Μ.Ρ.: Το χιούμορ είναι ένας ιδανικός τρόπος για να ασκηθεί έμμεσα κριτική στα κακώς κείμενα. Πιστεύετε ότι ο Danny Boon επεδίωξε μέσα από το κωμικό περιτύλιγμα να κατακρίνει αυτά τα υπαρκτά στερεότυπα;

Z.F.: Σαφώς και το πιστεύω. Ο ίδιος προέρχεται από τον Βορρά , είναι ch'ti και ο ίδιος, και πάντα δούλευε με αυτόν τον τρόπο. Στρέφεται με το χιούμορ του κατά αυτών που δίνουν μια αρνητική εικόνα για το Βορρά. Και οι άνθρωποι της περιοχής εκτίμησαν πάρα πολύ το γεγονός ότι γίνεται αναφορά σε αυτούς με τρόπο διακριτικό και όμορφο, γιατί είναι κάτι σπάνιο. Κι είναι τελικά ευγνώμονες που το φιλμ είχε τέτοια επιτυχία και που κάποιος έστρεψε την προσοχή σε αυτήν την περιοχή με τέτοιο τρόπο. Μάλιστα το έργο προβλήθηκε εκεί μια βδομάδα πριν από την υπόλοιπη χώρα κι αμέσως έγινε επιτυχία από στόμα σε στόμα.

Μ.Ρ.: Αλήθεια, ποιες ήταν οι αντιδράσεις που είχατε εκεί;

Z.F.: Οι άνθρωποι πραγματικά αγάπησαν το έργο. Το λάτρεψαν. Είχαμε βρεθεί για μια προβολή στη Lille, μια πόλη που βρίσκεται στο Βορρά, για να γιορτάσουμε την επιτυχία του έργου και μας περίμενε ένα απίστευτο πλήθος, κατενθουσιασμένο -ένιωθα σχεδόν σαν την Carla Bruni! (γελάει).