Stephenie Meyer: Η αρχική επιλογή του βιβλίου έγινε στις αρχές του 2004, ενάμισι χρόνο πριν από την έκδοσή του. Κάποιος είχε βρει το χειρόγραφο του αρχικού πρόχειρου κειμένου. Το πήγε από εδώ κι από εκεί. Είχαμε κάμποσες προσφορές από διαφορετικούς παραγωγούς... Και ήταν δύσκολο. Δεν περίμενα να πρέπει να τα αντιμετωπίσω αυτά τόσο νωρίς. Γιατί το βιβλίο δεν είχε βγει καν ακόμα (γελάει). Μα μπορεί να μιλάμε για ταινίες; Αλλά, καταλαβαίνεις, έπρεπε να ζυγίσω τις επιλογές μου. Δεν παίρνω ρίσκα γενικώς, αλλά σκέφτηκα ότι η ευκαιρία να το δω στην οθόνη, ακόμα κι αν ήταν να πετύχουν σωστά μία μόνο σκηνή, θα άξιζε τον κόπο. Έτσι ακολούθησα.
Stephenie Meyer: Ήταν πολλά πράγματα που έπρεπε να κόψουμε... "Εμείς" (γελάει). Θα έπρεπε μάλλον να πω, να κόψει η Melissa (σημ. η σεναριογράφος, Melissa Rosenberg). Δεν είμαι πολύ καλή στο κόψιμο, οπότε είναι καλό ότι δεν ήμουν εγώ υπεύθυνη γι' αυτό.
Stephenie Meyer: Νομίζω πως είναι. Είναι επίσης ένα πολύ εσωτερικό βιβλίο. Είναι γραμμένο από την οπτική γωνία της Bella και μεγάλο μέρος του είναι οι σκέψεις της.
Stephenie Meyer: Ένα μικρό μέρος. Υπάρχουν κάποια voiceover που σου δίνουν μια αίσθηση αυτών που σκέφτεται, αλλά στο βιβλίο αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο μέρος. Και είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό. Να το μεταφράσεις δηλαδή με τρόπο που να μην χάνεται ο χαρακτήρας της. Νομίζω ότι η Melissa έκανε πολύ καλή δουλειά. Έχει επίσης την ικανότητα να κάνει κάποια πράγματα, όπως το να πάρει τρεις ή τέσσερις σκηνές και να δημιουργεί μια νέα -για παράδειγμα τη σχολική εκδρομή στο θερμοκήπιο. Ήταν εκπληκτικό το πώς το έκανε αυτό. Πολύ σωστό. Πολύ έξυπνο.
Stephenie Meyer: Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό λειτούργησε ως πλεονέκτημα, επειδή δεν έχω κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Αλλά θα έλεγα ότι ήταν τέσσερις γυναίκες, όχι τρεις. Γιατί θα συμπεριελάμβανα και την Kirsten (Stewart), μιας και αποτελούσε κι αυτή σημαντικό κομμάτι. Είχαμε όλοι κοινό τρόπο σκέψης και το όλο πράγμα κυλούσε σωστά. Έγινε αυτό επειδή ήμασταν όλες γυναίκες ή γιατί είχαμε την ίδια εικόνα στο μυαλό μας; Δεν είμαι σίγουρη. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δουλέψαμε πολύ καλά μαζί και ότι εστιάζαμε σε κάτι ιδιαίτερο.
Stephenie Meyer: Δεν περίμενα καν να γίνει δημοφιλές στην Αμερική. Και όταν άρχισε να επιλέγεται από άλλες χώρες, δεν ήξερα πώς θα μεταφραστεί. Η ιστορία αφορά μια μικρή πόλη στην Αμερική και μου φαινόταν πολύ εσωτερικής κατανάλωσης. Θα μπορούσαν άνθρωποι στη Γερμανία να συνδεθούν μ' αυτό το χαρακτήρα και την εμπειρία της σ' ένα αμερικανικό λύκειο; Θα μπορούσαν άνθρωποι στην Ισπανία να ενδιαφερθούν πραγματικά; Οπότε το να τους βλέπω ότι ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο είναι εκπληκτικό. Να σου έρχεται, δηλαδή, ένα e-mail από τις Φιλιππίνες από κάποιον που λατρεύει τις ιστορίες σου; Είναι δυνατόν;
Stephenie Meyer: Μόλις περιγράψατε το μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού μου, βασικά (γελάει). Δεν έχω πλέον χώρο για όλα καλά-καλά, οπότε δεν είμαι και σίγουρη για το τι θα κάνω εκεί! Και έχω βέβαια και τα αγαπημένα μου. Πρέπει να πω, ότι η Γερμανία έχει όμορφα εξώφυλλα... κάνουν όμορφα βιβλία. Αλλά τα πιο αγαπημένα από τα αγαπημένα μου είναι η ιαπωνικές εκδόσεις, γιατί έχουν εικονογραφήσεις. Νομίζω ότι είναι περίπου τριανταπέντε ανά βιβλίο. Έχουν αυτά τα πανέμορφα anime σχέδια των χαρακτήρων...
Stephenie Meyer: Όχι. Ποτέ δεν το σκέφτηκα σαν καριέρα. Ούτε όταν ήμουν στο σχολείο και ειδικευόμουν στην αγγλική γλώσσα... Σκεφτόμουν ότι θα ήταν πολύ ωραίο να γίνω επιμελήτρια εκδόσεων, αλλά μη ρεαλιστικό. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πάρω εγώ μια τέτοια δουλειά... Γράψιμο; Δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα συγγράφοντας... είναι αδύνατον. Και αν είχα κάνει τη σκέψη ότι "θα γράψω ένα βιβλίο, θα ξεκινήσω μια καριέρα τώρα", δε θα μπορούσα να το είχα κάνει. Θα ήταν πολύ μεγάλη η πίεση. Χαίρομαι που απλά έγραφα για τον εαυτό μου. Ήταν καλύτερη η εμπειρία έτσι.
Stephenie Meyer: Ξέρεις, την πρώτη φορά που το άκουσα αυτό, ήταν τόσο κολακευτικό. Ποιος θα μπορούσε έστω και να το σκεφτεί αυτό; Αλλά ακόμα και τότε, ένιωθα ότι ήταν άδικο γι' αυτήν (γελάει). Θέλω να πω, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει μια δεύτερη J.K. Rowling. Είμαι φανατική θαυμάστριά της. Ποιός κατάφερε ποτέ στην ιστορία του κόσμου να ευχαριστήσει τόσους πολλούς ανθρώπους την ίδια στιγμή; Μου προκαλεί απλώς δέος.
Stephenie Meyer: Μα δεν είναι κάθε σπιτιού; (γελάει)
Stephenie Meyer: Α, βέβαια. Είμαι μια 'επανα-αναγνώστρια'. Αν μ' αρέσει ένα βιβλίο, θέλω να επιστρέψω και να το βιώσω ξανά. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα στη ζωή μου ήταν το 'The Sword of Shannara' του Terry Brooks. Θα πρέπει να το διάβασα γύρω στις δέκα φορές εκείνη την πρώτη χρονιά... Διάβαζα το 'Little Women' ξανά και ξανά. Το 'Gone with the wind', αρκετές φορές. Ακόμα διαβάζω το 'Pride and Prejudice' σε ετήσια βάση. Και λατρεύω τον Orson Scott Card. Έχω διαβάσει όλα όσα έχει γράψει, τουλάχιστον από δυο φορές. Το 'Anne of Green Gables', εκατοντάδες φορές, όλη τη σειρά. Μ' αρέσει να ζω σε φανταστικούς κόσμους, οπότε είναι λογικό που τώρα τους γράφω κιόλας.
Stephenie Meyer: Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να εντυπωσιάζεται που έχει τόσο μεγάλη απήχηση, ενώ είναι γραμμένο με τόσο συγκεκριμένο τρόπο. Ίσως είναι απλά επειδή έβαλα τόση πίστη σ' αυτό. Όταν το έγραφα, το πίστευα. Και νομίζω ότι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Το παιδιά, ειδικά, εντοπίζουν πολύ γρήγορα το ψεύτικο. Αν έγραφα απλά προσπαθώντας να προσελκύσω τους άλλους -"αυτό είναι πολύ της μόδας τώρα, αυτό θα πουλήσει"- θα καταλάβαιναν ότι δεν είναι γνήσιο.
Stephenie Meyer: Έχω διάφορα πράγματα. Αλλά είναι λίγο δύσκολο να πω... Οι φαν το παίρνουν σαν συμβόλαιο. "Είπες ότι θα δούλευες πάνω σ' αυτό, γιατί δεν το έχω ήδη στα χέρια μου;". Ξέρεις, είναι απλά αυτό πάνω στο οποίο δουλεύω τώρα, και τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ ρευστά... Αλλά έχω δύο ιστορίες. Η μία είναι παρόμοια με αυτά που έχω κάνει στο παρελθόν, σ' έναν κόσμο που μπορούμε να αναγνωρίσουμε, με μερικά φανταστικά στοιχεία... Υπάρχει κι ένα φάντασμα σε αυτήν! Στην άλλη είναι ένας εντελώς φανταστικός κόσμος, που είναι για μένα κάτι σαν μια επιστροφή στις ρίζες μου, με το 'Sword of Shannara'. Αυτή έχει γοργόνες (γελάει). Πάντα υπάρχει ένα στοιχείο φανταστικού με μένα. Βαριέμαι με τους απλά φυσιολογικούς ανθρώπους!
Stephenie Meyer: Ξέρεις, πραγματοποίησα ήδη την κυριότερη ελπίδα μου. Ήθελα να το απολαύσω. Ήθελα να δω τους χαρακτήρες μου να ζωντανεύουν, οπότε αυτό που πραγματικά επεδίωκα, το πήρα. Ναι, είναι πολύ εγωιστικός λόγος για να γίνει μια ταινία, για να ικανοποιηθεί ένας μόνο άνθρωπος, αλλά εγώ το πήρα (γελάει). Οπότε υποθέτω πως τώρα θα ήθελα οι φαν να έχουν κι αυτοί την ίδια εμπειρία, η οποία είναι σαν να διαβάζεις το Twilight για πρώτη φορά. Γιατί για μένα ήταν σαν να γράφω το Twilight ξανά. Τα συναισθήματα ήταν τα ίδια όπως όταν ανακάλυψα μόνη μου για πρώτη φορά την ιστορία.
Εκτύπωση
