Alexandre Desplat: Είναι πραγματικά σημαντικό για μένα, έχω Ελληνικό αίμα. Η ιστορία του παππού μου που έφυγε από τη Σμύρνη, ο ήλιος όταν έρχομαι εδώ, οι μυρωδιές, το φαγητό, είναι ένα κομμάτι μου. Είναι πολύ σημαντικό.
Alexandre Desplat: Χωρίς αμφιβολία. Φυσικά σίγουρα τον επηρέασε. Δεν είναι μόνο ο συνδυασμός της Γαλλίας και της Ελλάδας. Σπούδασα στην Αμερική, στη Καλιφόρνια. Έτσι λοιπόν έχουμε Καλιφόρνια, Γαλλία, Ελλάδα... Το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν λάτρης της τζαζ μουσικής, αγαπούσε πολύ την τζαζ και είχε ταξιδέψει πολύ, σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου. Έφερνε μουσική από αυτές τις χώρες. Από παιδί άρχισα να σπουδάζω κλασσική μουσική στο ωδείο. Το ωδείο και όλες αυτές οι επιρροές μαζί.
Alexandre Desplat: Όχι, ξεκίνησα γράφοντας μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο πολύ νωρίς. Η πρώτη μουσική που έγραψα ήταν για το θέατρο και η δεύτερη για μια ταινία μικρού μήκους. Όταν άρχισα να αγαπώ τον κινηματογράφο , με συνέπαιρνε η μουσική του. Νομίζω ήμουν 14 ή 15 όταν σκέφτηκα "πρέπει να το κάνω αυτό". Έπαιζα φλάουτο, αλλά ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Alexandre Desplat: Ναι και είναι πολύ κουραστικό. Κάθε ταινία είναι διαφορετική οπότε γιατί πρέπει να έχει την ίδια μουσική? Προσπαθώ να συγχωνέψω την μουσική μου με την κάθε διαφορετική ιστορία, τα διαφορετικά χρώματα, τους διαφορετικούς ηθοποιούς και προσπαθώ να "εφεύρω" τον ήχο για κάθε στιγμή. Για αυτούς τους λόγους είναι πάντα διαφορετική (η μουσική) και δεν θα έγραφα την ίδια μουσική. Είναι αστείο γιατί πολλοί σκηνοθέτες χρησιμοποιούν τη (ήδη υπάρχουσα) μουσική μου προσωρινά και δεν λειτουργεί. Είδα μια ταινία πρόσφατα όπου χρησιμοποίησαν μουσική από το «Lust, Caution» και είπαν: "δεν μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο από αυτό" και απάντησα "ναι μπορώ, θα δείτε, θα κάνω κάτι καλύτερο από αυτό, για την δική σας ταινία". Όχι ότι θα είναι καλύτερη η μουσική, αλλά θα είναι (γραμμένη ειδικά για την ταινία)... και τώρα ο σκηνοθέτης, αφού έγραψα την μουσική, λέει "Είναι πολύ καλύτερη, είναι ακριβώς ότι είναι η ταινία". Αυτό είναι το νόημα. Πρέπει να γράψω μουσική που να ταιριάζει, να κλειδώνει με την ταινία.
Alexandre Desplat: Ζητώ από τους σκηνοθέτες να το κάνουν αυτό τώρα πια. Να μου δείξουν την ταινία 'φρέσκια' για να μην επηρεάζομαι. Αφού γίνει αυτό, ευχάριστα ακούω και ότι έχουν ήδη χρησιμοποιήσει.
Alexandre Desplat: Ναι, φυσικά, άλλες φορές δική μου, άλλες φορές κάποιου άλλου.
Alexandre Desplat: Όχι, όχι. Μερικές φορές είναι τελείως λάθος και είμαι ο μοναδικός που ξέρει ότι είναι λάθος. Και όταν την ακούω και νομίζω ότι είναι λάθος λέω "ίσως μπορούμε να κάνουμε αυτό ή εκείνο". Έχει να κάνει με τα ηχοχρώματα, αυτό νομίζω είναι σημαντικό, όπως και το τι δικαιολογεί έναν ήχο στα αυτιά μου, όταν βλέπω μια ταινία σκέφτομαι τι ρυθμό χρειάζεται, τι ενέργεια και τι κίνηση. Στο «Syriana» για παράδειγμα, χρησιμοποίησα ένα συνδυασμό duduk, τσέλου και nay γιατί ήθελα να δημιουργήσω μια αίσθηση Μέσης Ανατολής, αλλά χωρίς να καθορίζει ακριβώς τον τόπο. Είναι θολό, δεν ξέρεις αν είναι Ιράκ, Ιράν ή Συρία. Είναι κάπου εκεί, αλλά δεν μπορείς να πεις ακριβώς που.
Alexandre Desplat: Συνήθως πολύ γρήγορα. Βρίσκω το θέμα της ταινίας πολύ γρήγορα.
Alexandre Desplat: Όχι προσπαθώ να μην το κάνω, είναι πολύ δύσκολο.
Alexandre Desplat: Ναι είμαι στριμωγμένος. Η διαδικασία της σύνθεσης εμπεριέχει και την σκέψη, το όνειρο. Ακόμα και όταν γράφω για μια ταινία γνωρίζω ότι αμέσως μετά έχει σειρά μια άλλη. Μερικές φορές έχω ήδη διαβάσει το σενάριο και έχω κάποιες ιδέες, σημειώνω σκέψεις, μικρά κομμάτια που ξέρω ότι θα χρησιμοποιήσω στην επόμενη ταινία.
Alexandre Desplat: Ναι, δημιουργώ πολύ ακριβή demo κάθε κομματιού μου στο συνθεσάιζερ.