Ανδρέας Πεφάνης: Είναι το πρώτο σου ComicCom, έτσι; Διαβάζεις καθόλου κόμικς;

Clive Owen: Μπα, όχι κανονικά. Ενδιαφέρθηκα λίγο για τη δουλειά του Frank Miller όταν έκανα το «Sin City»... Όχι, δεν έχω δει άλλες δουλειές.

A.Π.: Λοιπόν... έχεις γίνει ειδικός στο να ξεγεννάς μωρά.

Clive Owen: Είναι παράξενο... Δύο λουτρά αίματος, αλλά μόνο στο ένα πυροβολώ τον ομφάλιο λώρο. Ξεγέννησα και τα δύο, πάντως.

A.Π.: Μιας και αναφερόμαστε σε μια άλλη ταινία, επέτρεψε μου να σου πω ότι δε μου άρεσε το γεγονός ότι πεθαίνεις στο «Children Of Men». Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα αν είχε αίσιο τέλος.

Clive Owen: ΟΧΙ! Διαφωνώ. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι το «Children Of Men» είναι μπροστά από την εποχή του. Είναι μια απίστευτα φιλόδοξη, τολμηρή, γενναία ταινία και ο Alfonso Cuaron είναι ένας πολύ πολύ ξεχωριστός σκηνοθέτης. Είναι ένας οραματιστής και νομίζω πως οτιδήποτε κι αν συμβεί, αυτή η ταινία θα είναι ακόμα εδώ σε δέκα χρόνια όταν άλλες ταινίες θα έχουν ξεπεραστεί.

A.Π.: Ο κόσμος ακόμα εκπλήσσεται με τη σεκάνς στο αυτοκίνητο...

Clive Owen: Ναι, θυμάμαι αυτή τη σκηνή στο αυτοκίνητο. Ο τύπος που κατασκευάζει όλους τους γερανούς (για γύρισμα) για αυτοκίνητα είπε στον Alfonso είκοσι φορές ότι δεν μπορεί να γίνει. Και ο Alfonso ήθελε να τον απολύσει λέγοντας: "Μπορεί να γίνει, το ξέρω ότι μπορεί να γίνει, μπορούμε να το κάνουμε"... Και ο τύπος συνέχιζε: "Το κάνω αυτό εδώ και 35 χρόνια, αυτό που ζητάς δεν μπορεί να γίνει". Και ο Alfonso απαντούσε: "Μπορεί, γαμώτο, απλά σκέψου θετικά και ας το κάνουμε". Εννοώ ότι ο τύπος δημιούργησε ένα γερανό που δεν είχε ξαναδεί κανείς.

A.Π.: Μεταφερόμαστε από το «Children Of Men» στο «Shoot 'Em Up»... Μια τελείως διαφορετική ταινία. Ήσουν το ίδιο φιλόδοξος με αυτήν την ταινία;

Clive Owen: Αυτή ήταν μια ευχάριστη ταινία στο να την γυρίσεις. Υπήρχε κάτι πολύ ικανοποιητικό κάνοντας αυτήν την ταινία δράσης, επειδή ήταν ξεκάθαρο αυτό που χρειαζόταν να επιτευχθεί κάθε μέρα. Σε κάθε σκηνή, σε κάθε storyboard ήξερες ότι πρέπει να κάνεις αυτό κι αυτό. Σαν ήρωας δράσης πρέπει να δείξεις ότι το κάνεις εσύ...

A.Π.: Όλοι σε βλέπουν σαν τον τέλειο Bond. Είναι αυτή η ταινία μια μορφή εκδίκησης λέγοντας ότι μπορείς να κάνεις ταινίες δράσης;

Clive Owen: Όχι. Ήθελα να κάνω αυτήν την ταινία επειδή είναι το πιο τρελό πράγμα που έχω διαβάσει ποτέ μου. Μου το προώθησαν, αυτή είναι η αλήθεια. Κανονικά δε θα έκανα μια τέτοια ταινία, αλλά ένα προαίσθημα μου έλεγε: διάβασε το σενάριο και ας μην κάνεις την ταινία. Κι έπειτα, το διάβασα, και κυρίως ήταν ξεκαρδιστικό, ήταν τόσο αστείο.

A.Π.: Υπήρξε κάποια στιγμή στο σενάριο που να ένιωσες ότι θα έπρεπε ν' ασχοληθείς, όπως όταν πυροβολείς τον ομφάλιο λώρο;

Clive Owen: Ήταν ακριβώς από τη στιγμή που άρχισε, είχε αυτή την εξυπνάδα, αυτή την παραστατική δύναμη, αυτό το τρελό 'vibe' της δράσης. Πάρα πολύ αστείο. Και μετά είδα το animated προσχέδιο με τα σκίτσα και γνώρισα αυτόν τον τύπο τον Michael Davis που αν δεν έκανε αυτήν την ταινία θα έσκαγε σα μια μπάλα στη φωτιά. Επειδή αυτός ο τύπος περίμενε τόσο καιρό, ήμουν κι εγώ πολύ συγκεκριμένος μαζί του. Του είπα: "Κοίτα, υπάρχει κάτι σ' αυτό το animated προσχέδιο, είναι η τέλεια ονείρωξη του John Woo." O John Woo πρέπει να είναι ο άρχοντας, έχει γυρίσει αμέτρητες καταπληκτικές σκηνές δράσης και μπορεί να το κάνει κάτω από το δικό σου χρονοδιάγραμμα, το δικό σου προϋπολογισμό, την κλίμακα που θέλεις να γίνει αυτή η ταινία και θα ήθελε όλες τις λεπτομέρειες για τα πάντα. Ενώ αυτός εδώ ο τύπος, σκέφτηκα, τα έχει όλα έτοιμα, οργανωμένα, σχεδιασμένα, οπότε το μόνο που είχα να κάνω ήταν να εμφανιστώ για το γύρισμα.

A.Π.: Πες μας λίγα λόγια για τον χαρακτήρα σου, τον Mr. Smith.

Clive Owen: Ο Smith είναι ο πιο αγριεμένος, ο πιο σκληραγωγημένος άνθρωπος στον κόσμο και του εμπιστεύονται την προστασία του πιο αθώου πλάσματος. Ο τρόπος με τον οποίο παίζω τον χαρακτήρα του δεν επιτρέπει να τον γνωρίσεις κατά βάθος. Είναι ένα πολύ αινιγματικό άτομο. Στην πραγματικότητα δε θέλει να βρίσκεται μπλεγμένος σ' αυτή την κατάσταση, αλλά καταλήγει με αυτό το μωρό και γίνεται πολύ προστατευτικός.

A.Π.: Υπήρξε καθόλου προετοιμασία με τα όπλα; Ξέρεις, επειδή είσαι Βρετανός, είσαι εναντίον των όπλων;

Clive Owen: Δε νιώθω άβολα με το χειρισμό των όπλων. Σ' αυτή την ταινία έκανα πολλή δουλειά με τα όπλα. Είναι αλήθεια ότι ήθελα να δείχνω ότι ξέρω τι κάνω. Δε θα ήταν ωραίο αν αντιδρούσα έτσι... (γυρίζει από την άλλη και κλείνει τα μάτια σα να έχει τρομοκρατηθεί) και να δείχνω αηδιασμένος όποτε κρατούσα όπλο. Ξέρεις, μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να μην κλείσεις τα μάτια όταν πυροβολείς και έπρεπε να δείχνω ότι ξέρω τι κάνω. Χειρίστηκα 18 διαφορετικά όπλα, ένα από τα οποία ήταν ένα Walther PPK. Ήταν τρέλα, δεν μπορούσα να ξεφορτωθώ τα όπλα.

A.Π.: Κάποια άλλη προετοιμασία;

Clive Owen: Πολλή σωματική προετοιμασία, ναι. Σε πολλές σκηνές ήμασταν κρεμασμένοι από σύρματα κάτι το οποίο ήταν πολύ απαιτητικό σωματικά. Αυτή η ταινία έχει μια ορμή, που συνεχώς την κινεί προς τα μπρος. Δεν είναι ποτέ στατική. Νομίζω ότι αυτό τη διαχωρίζει απ' οποιαδήποτε άλλη ταινία δράσης. Και εξαιτίας του τρόπου που κινηματογραφεί (ο Davis) έχει μια εμμονή να σε κάνει να νιώθεις σπουδαίος. Το οποίο σημαίνει ότι μπαίνεις στο ρόλο και αυτό που βγαίνει είναι θεαματικό. Υπήρξε απίστευτη πειθαρχία στα γυρίσματα των σκηνών δράσης. Ήταν ένας από τους πιο οργανωμένους σκηνοθέτες που έχω δουλέψει. Εκπληκτικά ξεκάθαρος με το τι χρειάζεται και τις απαιτήσεις του από τους ηθοποιούς.