Ν.Δ.: Η διαφορά του «Alter Ego» σε σχέση με τις άλλες ελληνικές παραγωγές είναι ότι έχουν μπει λεφτά. Ουσιαστικά δε μπορώ να πω τίποτα άλλο. Η Ελλάδα για κάποιο λόγο έχει ‘κακό’ όνομα στο εξωτερικό. Όμως εδώ (στο «Alter Ego») τα συνεργεία είναι super! Είναι τόσο καλά όσο και στην Αγγλία, έχοντας δουλέψει και εκεί και εδώ δε μπορώ να πω ποιο είναι καλύτερο ή χειρότερο. Γι αυτό λέω πως για μένα η διαφορά είναι τα λεφτά που βάζεις στις ταινίες. Γι αυτό χρειάζεται η Village να κάνει αυτό που κάνει, να κάνει δηλαδή πιο εμπορικές ταινίες για να πηγαίνει πάλι ο κόσμος να βλέπει ελληνικές ταινίες και να μπαίνουν πιο πολλά χρήματα στην παραγωγή.
Ν.Δ.: Κοίτα, το «Alter Ego» και να παιχτεί στην Αμερική, ως ιστορία το έχουν ξαναδεί. Αν το δεις μόνο σαν παραγωγή, εικόνα κ.τ.λ. δε διαφέρει από τις ξένες παραγωγές. Από πλευράς παραγωγής είναι νομίζω ό,τι καλύτερο έχει βγει ποτέ από Ελλάδα. Η εικόνα έχει περάσει ένα ενδιάμεσο stage που είναι ψηφιακό - εκεί κάνουμε επεξεργασία στα χρώματα - ο ήχος επίσης είναι ο πρώτος νομίζω που έχει δουλευτεί έτσι και αυτό το κάνει να δείχνει μία χαρά. Τώρα δε ξέρω αν θα έβγαινε στο εξωτερικό, αλλά σίγουρα είναι μία ταινία εφάμιλλη με τις ταινίες εκεί.
Ν.Δ.: Από αυτά που μου άρεσαν περισσότερο ήταν η σκηνή στο γκρεμό, η σκηνή με την επιστροφή από Θεσσαλονίκη και επίσης ό,τι γίνεται μετά με τη δραματική χροιά που παίρνει (μου αρέσει αυτή η τροπή), μία ακόμα με το Σάκη όπου ψάχνει το σπίτι της Αριάδνης – εκεί βλέπεις το Σάκη στο κωμικό του και τον χαίρεσαι όπως και τη Δανάη επίσης - και sorry, θα πω και τέταρτη, τη σκηνή με τα παγωτά – επίσης οι δυο τους είναι πολύ καλοί. Τώρα, τα πράγματα που με προβλημάτισαν ήταν ότι είχα τρεις μέρες μόνο προετοιμασία για το pre-production – βεβαίως δε θα το άλλαζα γιατί αν το έκανα δε θα γύριζα και την ταινία! – αλλά επειδή τόσο οι παραγωγοί όσο και το συνεργείο και οι ηθοποιοί στάθηκαν δίπλα μου το περάσαμε μία χαρά αυτό το ζήτημα.
Ν.Δ.: Είναι feel-good ταινία, έχει δράμα, έχει και κωμωδία, κλίνει λίγο ως προς το πιο ευχάριστο όμως.
Ν.Δ.: Νομίζω το διαφορετικό για το χώρο είναι ότι κάναμε κάτι εμπορικό που χρειάζεται ώστε να μπαίνουν κι άλλα λεφτά, μιας και υπάρχουν πολλά ταλέντα εδώ που μπορούν να αξιοποιηθούν. Για το κοινό, μπορεί να του δείξει πως και η Ελλάδα τα καταφέρνει εξίσου καλά με το εξωτερικό και σε εικόνα και σε ήχο και σε όλα. Το κοινό ήδη ήξερε πως έχουμε ταλαντούχους ηθοποιούς, δε ξέρω κατά πόσο ήξερε πως έχουμε και ταλαντούχους παραγωγούς. Το θέμα είναι τα χρήματα. Τόσο καιρό κάναμε πολύ καλές διαφημίσεις γιατί δαπανούνταν χρήματα. Στον κινηματογράφο δε συνέβαινε αυτό, δε χρησιμοποιούσαν τους καλύτερους φακούς, τα καλύτερα εργαστήρια κ.τ.λ.
Ν.Δ.: Εγώ δεν είμαι ο καλύτερος σεναριογράφος στο κόσμο, το λέω και το πιστεύω, δεν είμαι με τίποτα! Το σενάριο συγκεκριμένα του «Alter Ego» δε μπορείς να πεις ότι δεν είναι κινηματογραφικό γιατί σε πάει ένα ‘ταξίδι’. Γενικά όμως ναι είναι – αυτά τα λίγα που έχω διαβάσει – τηλεοπτικά. Νομίζω όμως πως το σφάλμα είναι πως οι σεναριογράφοι είναι συνήθως και σκηνοθέτες. Αυτό λίγες φορές βγαίνει σε καλό και πολλές φορές σε κακό γιατί τότε είσαι πολύ δεμένος με το όλο θέμα. Θα ήταν καλό να βρεις κάποιον που έχει μία άλλη όψη και να στο πάει σε μία άλλη κατεύθυνση, να σου πει: ‘Μεγάλε, εδώ γιατί αυτό και όχι κάτι άλλο’.
Ν.Δ.: Πέρα από την ομογένεια… πιστεύω έχει κάποιο, όχι κάτι τεράστιο. Σε χώρες τύπου Αγγλία, Αμερική, Καναδάς όπου παίζονται όλες οι μεγάλες αμερικάνικες παραγωγές δύσκολα μπορεί να πει κάτι. Σε χώρες όμως όπως η Ισπανία που κάνουν μεν απίστευτο κινηματογράφο αλλά όχι εμπορικό – άλλο που ο Almodovar βγαίνει και κάνει τρελά εισιτήρια με τις ταινίες του να είναι πιο κουλτουριάρικες και όχι εμπορικές – μπορεί το «Alter Ego» να κάνει κάτι, όπως είχε κάνει το γαλλικό «Taxi», που δεν ήταν τίποτα ‘βαθύ’ αλλά περνούσες καλά για μιάμιση-δύο ώρες. Αυτό το έκαναν οι Γάλλοι αντί για τους Αμερικανούς. Απλά το θέμα είναι ότι η ταινία αναφέρεται σε ελληνικό rock group και είναι δύσκολο γιατί γενικά τα αυτά τα groups δε ‘βγαίνουν’ στο εξωτερικό δε μπορούν να ανταγωνιστούν τους U2, τους Coldplay κ.τ.λ.
Ν.Δ.: Αυτή τη στιγμή γράφω ένα άλλο σενάριο, θέλω να τελειώσω το πρώτο draft και μετά να βρω έναν άλλο σεναριογράφο να μπει, να το αλλάξει, να το κάνει καλύτερο επειδή όπως θα ‘χετε καταλάβει τα ελληνικά μου δεν είναι και super (γέλια) έχοντας μεγαλώσει στο εξωτερικό. Επίσης υπάρχει ένα σενάριο που έχω γράψει στα αγγλικά, το «Imaging Ithaca» όπου κυνηγάω και αυτό να γίνει σε ένα χρόνο περίπου. Αυτό είναι ας πούμε το ‘μωρό μου’, θέλω πολύ να το κάνω! Αυτά τα δύο για τώρα, δε μου αρέσει να κάθομαι για αυτό αν έχει κανείς καμία ιδέα, πάμε!
Ν.Δ.: Να σκηνοθετήσω, να φτιάχνω καφέ για το Scorsese, μια χαρά! (γέλια). Προτιμώ περισσότερο να σκηνοθετώ. Απλά στην Αγγλία επειδή είναι πολύ πιο δύσκολο να ανέλθεις στο χώρο, τα σενάρια που σου στέλνουν συνήθως να σκηνοθετήσεις είναι χάλια, οπότε είπα να το προσπαθήσω να γράψω κι εγώ. Άρεσαν μάλιστα αυτά που έγραφα σε μερικούς και λέω ας συνεχίσω. Νομίζω εξάλλου πως είναι καλό ο σκηνοθέτης να γνωρίζει λίγο από σενάριο, όπως είναι καλό επίσης να ξέρει και από montage, στοιχεία που τον βοηθάνε στη δουλειά του. Να μπορεί να πει πως δε μ’ αρέσει κάτι και να έχει να αντιπροτείνει, όχι απλά να απορρίπτει και να μη ξέρει γιατί, αυτό δε βοηθά κανέναν. Ένας σκηνοθέτης πρέπει να επεμβαίνει εκεί όπου χρειάζεται και όχι όπου μπορεί, γιατί μετά επεμβαίνει παντού.
Εκτύπωση
