Νεκτάριος Σάκκας: Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν πως την καλή ερμηνεία την κάνουν πρωτίστως το ταλέντο του ηθοποιού και κατά δεύτερο λόγο η σκηνοθετική καθοδήγηση. Πόσο εύκολο είναι να σκηνοθετείς έναν αστέρα της ελληνικής μουσικής σκηνής όταν αυτός δεν είναι ηθοποιός;

Νικόλας Δημητρόπουλος: Επειδή έχω μεγαλώσει στο εξωτερικό, ξέρω πως ο Σάκης Ρουβάς είναι διάσημος αλλά δεν έχω ζήσει την ‘τρέλα’ που υπάρχει εδώ στην Ελλάδα γύρω απ’ αυτόν. Τον γνώρισα στο πλαίσιο του σεναρίου, στο πλαίσιο του ‘εγώ είμαι ο Σάκης εσύ είσαι ο Νικόλας’ και από κει και πέρα μία χαρά φίλοι. Όταν ήρθε η ώρα να τον σκηνοθετήσω δεν υπήρχε πρόβλημα επειδή το ‘έχει’ μέσα του. Δηλαδή δε νομίζω πως είναι θέμα του αν είσαι τραγουδιστής, μηχανικός ή ηθοποιός, αν το χεις, το χεις! Αν όχι, ό,τι και να σου κάνει ο σκηνοθέτης δε βοηθάει. Εκτός αυτού, το έψαξε πάρα πολύ, νομίζω έχει πάει και στην Αμερική και είχε ένα δάσκαλο εκεί ο οποίος του έχει δείξει και αυτός μερικά πράγματα. Μετά εγώ του έδειχνα πώς να δουλεύει για το σινεμά, επειδή άλλο είναι να είσαι ηθοποιός για το θέατρο όπου ζεις όλη την εμπειρία μέσα σε δύο ώρες και άλλο εδώ που μπορεί να γυρίσεις την τελευταία σκηνή από τη πρώτη μέρα. Δε με κούρασε, ήταν ευχάριστη εμπειρία, το έψαχνε πολύ (με την καλή έννοια) και θα ξαναδούλευα άνετα μαζί του. Πιστεύω πως πρέπει να το συνεχίσει, εξάλλου όσοι ως τώρα έχουν δει την ταινία υποστηρίζουν ότι τους αρέσει ο Σάκης και πως ήταν ανέλπιστα καλός.

Ν.Σ.: Υπάρχει αρκετός χώρος για να δουλέψει ένας σκηνοθέτης σε μία μεγάλη παραγωγή όπως το «Alter Ego», τη στιγμή που υπάρχουν χορηγοί που πρέπει να φανούν, σταρ που πρέπει να ‘γράψουν’ στο φακό και παραγωγοί που έχουν δεδομένες απαιτήσεις για το τι θα προκύψει;

Ν.Δ.: Πάντα υπάρχουν περιθώρια. Και εσύ και εγώ να είχαμε στα χέρια μας το ίδιο σενάριο, με το ίδιο συνεργείο και να μας έλεγαν ‘αυτό πρέπει να γυρίσετε’ διαφορετικό αποτέλεσμα θα προέκυπτε. Γενικά η Village εμένα μου έδωσε πολύ ελευθερία. Έβλεπαν κάθε βδομάδα τη δουλειά μου και από τη στιγμή που έμεναν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα δεν είχαν πρόβλημα να μου δώσουν ελευθερία κινήσεων. Τώρα, αν προσπαθούσα να αλλάξω εντελώς το σενάριο ή να το κάνω πολύ ‘σκοτεινό’ και βαρύ, ε θα μου ‘εβάζαν χέρι’ κάποια στιγμή αφού δε πηγαίναμε για τέτοια ταινία. Αλλά αφού είχαμε συμφωνήσει εξαρχής για τι ταινία πάμε να γυρίσουμε, δεν υπήρχε λόγος να μη με αφήσουν να κάνω τη δουλειά μου. Τώρα, σε ότι έχει να κάνει με τους χορηγούς, ξέρεις ότι πρέπει να μπουν τόσα πλάνα για το κινητό, τόσα για τη σοκολάτα κ.τ.λ. Όσο γίνεται τα βάζαμε σα να μην ήταν κάτι από το πουθενά. Όταν χτύπαγε το τηλέφωνο, ε κάποια μάρκα θα ήταν αυτό έτσι κι αλλιώς!

Ν.Σ.: Πώς προέκυψε η εμπλοκή σου στην ταινία;

Ν.Δ.: Εμένα με έφεραν για το σενάριο αρχικά. Την ιδέα την είχε η Village, έπειτα η Βάνα (Δημητρίου) είχε γράψει πρώτα τα δύο drafts του σεναρίου αλλά επειδή εκείνη έγραφε για τον ‘Έρωτα’ στον ΑΝΤ-1 και είχε ήδη αρκετές υποχρεώσεις, έφεραν εμένα και έτσι μπήκα στο σενάριο. Αρχικά σκηνοθέτης ήταν ο Γιώργος Κοργιανίτης ο οποίος μετά από μιάμιση περίπου βδομάδα αποχώρησε. Τότε ήταν που μου πρότειναν αν θέλω να αναλάβω και βεβαίως είπα ναι. Το ήξεραν ότι ήμουν σκηνοθέτης, απλά ήθελαν αρχικά να έχουν κάποιον από την Ελλάδα, λόγω διαφοράς νοοτροπίας και για το κατά πόσο θα δέσει κανείς με το συνεργείο και τους ηθοποιούς. Εγώ ήμουν από την Αγγλία ενώ ο Γιώργος από εδώ. Όντας μεγαλωμένος στην Αγγλία είχα και την αντίστοιχη νοοτροπία. Πέμπτη βράδυ μου το είπαν και τη Δευτέρα σκηνοθετούσα!

Ν.Σ.: Τι είναι για σένα το «Alter Ego» ως ταινία;

Ν.Δ.: Για μένα είναι μια feel-good ταινία. Αν έχουμε κάνει τη δουλειά μας σωστά μπορείς και να γελάσεις και να βουρκώσεις σε κάποια σημεία – μερικοί κλαίνε. Είναι σαν ένα ταξίδι, μπορεί να μην είναι το πιο ‘βαθύ’ ταξίδι στον κόσμο αλλά περνάς καλά και αυτός ήταν πάντα ο σκοπός μας.

Ν.Σ.: Τώρα θα ήθελα να μου πεις πού ταιριάζει καλύτερα για σένα ο τίτλος «Alter Ego»: μία εναλλακτική πλευρά της showbiz, η άλλη όψη των δυνατοτήτων του μελλοντικού ελληνικού σινεμά ή μήπως μία διαφορετική έκφανση του πρωταγωνιστή της Σάκη Ρουβά;

Ν.Δ.: Πρέπει να ‘ναι αναγκαστικά μία απ’ αυτές τις τρεις; Για μένα το «Alter Ego», όσο έχει σχέση με αυτή την ταινία, έχει να κάνει με τη φιλία. Περισσότερο σχετίζεται με τη φιλία του Στέφανου και του Φίλιππου παρά με τα ερωτικά ή οτιδήποτε άλλο. Είναι ο άλλος άνθρωπος, που ξέρεις ότι είναι εκεί για σένα κι ας είναι εντελώς διαφορετικός σε μερικά πράγματα. Τώρα αν είναι για το Σάκη; Χμ… Για αυτό θα ρωτήσεις το marketing! Μπορεί και να ναι για το πώς βλέπουν το Σάκη, από pop star να εξελίσσεται σε ηθοποιό.

Ν.Σ.: Αποτελεί ρίσκο η ταινία να μην είναι αμιγώς μουσική από τη στιγμή που ο μεγάλος πρωταγωνιστής της είναι τραγουδιστής και όχι ηθοποιός;

Ν.Δ.: Όχι, δε νομίζω! Αν ήταν πιο μουσική θα το είχαμε κάνει κάτι σαν το «Grease» ή τις ταινίες του Elvis. Πρώτα απ’ όλα δε ξέρω αν το κοινό θέλει τέτοιες ταινίες και ούτε εγώ ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Η μουσική είναι όπως λέμε ‘icing on the cake’, δηλαδή είναι κάτι εντελώς επιφανειακό. Η ουσία είναι μέσα, είτε είσαι rock star είτε είσαι μπακάλης έχεις ζήσει αγάπη, φιλία, όλα αυτά. Αυτή είναι για μένα η ουσία της ταινίας και έτσι και αλλιώς δεν ήθελα να πάμε φουλ σε τραγούδι, παίζουν 2-3 στην ταινία και από κει και πέρα έχουμε τα (μουσικά) χαλιά. Αυτά έπρεπε κάπου να μπουν αναγκαστικά, δε μπορείς να δείξεις ένα rock group και να μην παίξουν ούτε ένα κομμάτι. Παραπάνω όμως δεν ήθελα γιατί μετά χάνεις από την ιστορία, παίζεις μόνο κομμάτια και γίνεται φουλ video clip.